XXVIII

Na Samhlaidhean

Nan robh mi air do ghaol fhaotainn
theagamh nach biodh aig mo dhàintean
an t-sìorraidheachd fhalamh fhàsail,
a’ bhiothbhuantachd a tha an dàn dhaibh.
’S ann, a ghaoil, bho na taobhan
fad às, cianail a bhios an glaodhaich,
ag iargain, ag èigheach air do ghaol-sa.
Gabhaidh iad mullaichean nan àrd-bheann
ghinealach, a’ sìor rànaich,
a’ sìor iargain do ghràidh-sa,
a’ sìor dhèanamh luaidh air t’ àilleachd:
falbhaidh iad nochdta air sràidean
na h-Eachdraidh agus na Bàrdachd:
chithear iad air rathaidean àrda
nan cridheachan a’ sìor mhàrsail:
tachraidh iad anns an oidhche
ris na bàird ’nan suaineadh loinn-gheal:
ni iad caithris solas choinnleir;
cha mhùch bristeadh fàire ’m boillsgeadh.
Seasaidh iad mun chiste-laighe
far a bheil a’ chrè ’na laighe,
crè ghlas gaol nam bàrd gun aighear:
seasaidh iad thar na h-uaghach,
gun rudhadh, glaisneulach an gruaidhean.

Falbhaidh iad ’nan ròs air slèibhtean
far bheil grian nam bàrd ag èirigh.