NAIGHEACHD BHOCHD.

Tha m’inntinns’ an comhnuidh fo mhulad,
Bh’on nach urrainn mi dheth aicheadh,
Nach’ eil mo chogaisg air a lotadh
Le truaill’eachd chrosd mo naduir.
Tha mo chridhe air a reubadh,
’S cha dean na tha fo’n’ ghrein a shlan’chadh,
Ach na ’m b’e toil na Trionaid fhaodainn,
Dheanadh am Fear-Saoraidh slan mi.

Cha’n’ eil lighich air an talamh,
Ni maith do ghne mo chreuchdain:
Tha iad cho lobhte breun mi-fhallan,
’S nach dean ach feartuin na fola feum domh.
’S mur faigh mi sin’ an la na slainte,
Bithidh mo lomnochd ghna ro oillteill,
Ann am fianuis a cho’ -chruinnich
Anns am bi gach duine air fheuchain.

Cha bhi meas’ an sin air pearsa
An duine bheartach seach an traill;
Ach breith cheart ’s cothrom cinnteach
A leabhar na cuimhne ’g eiridh;
Bheir leabhar na coguis fianuis,
Air gach gniomh theid a leubhadh;
’S mach bho sin thig a rithisd
Bho na Bhreitheamh, ceart do reir sin.

Ach co e sin ’s urrainn seasamh
An lathair a Ghaisgich threun ud?
Ach a mheud ’sa chaidh a nuadh’chadh
A leantuinn an Uan gach taobh ’n teid E;
Bho gach trioblaid, ’s bho gach truaighe,
’S bho gach buaireadh, ’s bho gach deuchainn,
’S fhuair an truscain air a ghlanadh
Ann am feartuin fola ’n Fhir-reitich.

Ach a mheud ’sa dhiult a thairgse,
Bi’dh e searbh dhoibh thig’hnn ’na choinneamh
Gu Caithir Bhreitheanais Iosa
Bheir a bhinn a mach gu h-ullamh;
Le ordugh dian a dhol a fhianuis
Dh’ionnsuidh a phriosun a chaidh ullach,
Do’n namhaid ’s do chuid ainglean,
Mus do dhaighnich E an Cruinne.

’Se Leomhann treubh Iudaih E,
A thug le umhlachd buaidh a mach dhoibh
’S bheir E tearuint iad thar Iordain
Ged is mor i thar na bancain.
Bithidh na Sagairt, ’s Airc a Chumhnaint
Air a ghrunnd ’ga cuir air ais dhoibh,
Gus an ruig iad uile sabhailt
Tir Chanaan air chionn a mhaduinn.

’S dar ni mi ach bhi smuanach’
Air an truaighe a tha ri fhaicinn,
Ann an aideachadh gun ghrasan,
’S misneach fhallsa bhi na thaic dhi,
’Sann a ’s coslaich mi ri truaghan,
Ann am bruadar no ’am breislich;
Ach mur dean an fhuil mo shaoradh
Mairidh ’n daorsainn ud am feasd domh.

Ged tha mi labhairt so le’m bhilean,
’S beag a ghineadh dheth na’m inntinn;
Dheth ghrasan fein tha mi falaimh,
’S mi gun fhaireachdainn, gun ionndran.
Air an Aon ni fheumail fathast,
Th’air a radh anns an fhirinn,
Dheth ’n d’rinn Mairi mhin a roghainn
Le h’uile chridhe, ’s i gle dhiblidh.

’S bochd an naigheachd tha ri innseadh
Air an linn tha ’nis ’s an fhasaich;
Ach a mheud sa tha de’n fhuighleach
Air ’n sgapadh feadh gach cearnaidh,
Dheth na daoine rinn E shaoradh,
’S a libhrig E troimh ghrasa,
Gu bhi ’tabhairt dhuinne fianuis
Eadar Diadhachd agus nadur.

’S bochd an naigheachd tha ri achdan,
Bho ’n thug thu dhachaidh a Phairt ud,
A bha ’nan Cibeirean bha dileas,
’S dheanadh ’m mineachadh bha aluinn;
’S chuireadh cuid dhuibh air an druim,
’S dheanadh a chuid bha tinn a shlanach,
’S bheireadh seoladh dh’ionnsuidh chuain doibh,
A tha gun bhruaich, ’sa tha gun traigh.

Bha Maighstear Guinn, ’us Maighstear Porteus,
Maighstear Eachainn, ’s Maigstear Calder,
Bha Maighstear Alastair a Chnuic ann,
’S Maighstear Huistean min mo ghraidh-sa
Dheth na Trumpaidean a ghabh E,
’Sa thagh E chum na ceaird ud,
Gu bhi fosgladh na’n uaighean,
’S cuir gluasad ’measg na’n cnamhan.

Tha deamhan feineil, eudmhor, uasal,
’S tha fear beucach buaireant borb ann,
’S tha fear dona miodhoir crion ann,
’S maith na Diadhachd tha e toirmeasg;
’S o’r leam fhein gur olc an triuir iad
Thaobh na ruintean leis an d’fhalbh iad
Anns gach Baile, ’s anns gach Duthaich,
’S mi-shurd a tha na ghairisinn.

Thoir dhomh gras a ni mo stiuireadh
Anns gach cuis do reir na feuma,
Agus gliocas a bheir null mi
Thar gach tonn ’us thar gach deuchainn,
Mus am fag mi do dhroch iomradh
Aig an linn tha ’nis aig eirigh,
Na ni bocaidh dhoibh ’s mi-mhisneachd;
Na fagsa mise fo ’n an aoibhinn.