MARBHRANN

DO THOMAS DOMHNULLACH, A BHA ANN AN STRATH-EIRINN.

Chaidh Tomas, mo ghraidh-sa
Thoirt an drasd’ uainn thar Iordan,
Gu tire na saorsa,
’S gu rioghachd na gloire;
Gu sealbhachadh dheth fhabhar;
’S dheth lath-rachd a comhnuidh,
Mar ri cach dhe na daoine
Rinn E shaoradh le throcair.

Thug na h-ainglean air falbh e,
Dar a fhuair iad an t-ordugh;
’S bha iad ’seinn Halleluiah
’Ga ghiulan gu gloir leo.
Bha blaths’ agus daimhean
Do ghnath ann a t-aodainn
A tha ’nise na’s briagha
No a ghrian anns na neoilibh.

Cha dean mi-fein aicheadh
Nach b’fhearr leam bhi laimh riut
Do sheachduin ’s do shabaid
Bha do chairdeas cho daimheil.
Bha thu rianail ’us feumail,
Fad do reis anns an t-saoghal
’S ge do tha mi mar tha mi,
Lean do dhaimh thun na crich mi.

’S mor a bhearn a’ Strath-eirin.
’S a Strath-Spe, aig na tioman
Anns an tigeadh tu ’n aird,
Gu ceangal daimh agus aonachd;
Bhiodh na cairdean gle shubhach
’N uair a chitheadh iad t-aodainn,
’S bha do chuimhne gle fheumail
’N am leughaidh na firinn.

’N trath rachadh tu dh’urnuigh,
’S do shuil ri Fear-saoraidh,
Bhiodh do bhuadhan g’ad theannach
Le anail na rioghachd;
Bhiodh am pobull g’an arach
’N trath tharadh iad teann ort,
’S bhiodh an deodhan ’ga lionadh,
’N trath thoisicheadh t-amhran.

Bha’n saoghal, ’s an fheoil,
’San namhaid an toir air,
Luchd-aidich gun ghras,
Chuid bha ’n nadur na feola,
Ga lotadh ’s ga theumadh,
’S cuir eiginn na’s leoir air,
’S iad suarach m’a dheighinn,
’Ged a b’fheumail na bheo e.

Tha e na luidhe ’an Dail-Fhearghais,
Fear mo ghraidh-s’ de na daoine,
Bha’san tir ’s rinn a fagail
De chairdean an Fhear-shaoraidh,
Bha e rianail, is feumail,
Fad a thiom anns an t-saoghal,
’S bha’n rian a bha air Tomas
Thar moran de dhaoine.

Tha a theaghlach ro bhronach,
’S cha ’n iognadh doibh fein e;
Chaill an t-athair bha gradhach,
’S am mathair le cheile.
Dean am foghlum, ’san ceannsach,
’S thoir a dhionnsuidh Mac Dhe iad,
Chum’s gu’m meal iad gu siorruidh
An oighreachd ni feum doibh.

Oh! càirich ri’n cuimhne;
An ni thuirt do bheulsa—
“Iads’ a dh’iarras gu moch mi
Gheibh iad doibh fein mi.”
Thoir gras doibh ’n’am beatha
Gu’n ghleidheadh bho’n eucoir,
’S dar theid am bas chuir g’an iarraidh
Ni iad aoibhneas ri ’cheile.