AM BAS.

Am bàs nì dhòmhsa tha do thuigsinn—
Nì tha foluichte o m’ shùil;
Nì ge dìomhair tha sàr chinnteach,
Nì d’an strìochd gach uile dhùil.
Bàs na craoibhe, duilleach seargta,—
’Culaidh bhainse air a’ bhlàr,
Gaoth ’g a sgaoileadh air na raointean,
Ceann air maoladh ’s e gun àgh.

Bàs an fheòir, an ùr ròs bhòidhich,
Bu nòsaire ’s a b’ òrdhearg snuadh,
Seachdta, seargta—shiubhail, dh’fhalbh e—
Thréig a dhealbh e a’s a thuar.
Bàs an earraich, bàs an t-samhraidh,
Feuch an geamhradh, sud am bàs:
Fuachd a’s feannadh, sneachd a’s gaillionn,
Thréig an anail iad ’s an càil.

Speuran gruamach, gaothaibh fuaimneach,
Sranna nuas o chruach nam beann:
Loch a’s fuaran, ’s alltan luaineach,
’N an lic fhuair gun fhuaim, gun chainnt.
Theich am breac gu grunnd na linne,
Theich am fiadh gu srath nan gleann;
Uan no meann cha ’n ’eil ri mireag—
Cuach cha ghoir ’an coill no’n crann.

Feuch eòin an t-sléibh ’s an cinn fo ’n sgéith,
’G am folach féin an còs nam bruach:
A’ ghrian neo-shunndach mu éiridh,
Ach ’n a leum gu dol ’n a suain.
Bàs na bliadhna leinn ge cianail,
Cha chùis iarguin e no bròin:
Bheir grian an àigh a’s dealta blàth,
Gach ni gu’n àbhaist a’s gu’n nòs.

Còmhdaichear a’ choill le duilleach,
Chithear gucag air gach géig:
Sgeadaichear gach srath a’s munadh,
A’s beothaichear gach ni a dh’eug.
Cuiridh ’choille ’deise bhainns’ oirr’,
Cluinnear càntaireachd a’s ceòl:
Subhach ’éibhinn bidh gach creutair,
A’s éisleanach cha bhi ni’s mò.

Tha ’m bàs duaichnidh, ogluidh, gruamach;
Rìgh nan uamhas e gu dearbh:
Bàs an duine thar na h-uile
Rinn a bheath a dubhach, searbh.

Faic e’m Pàras mar a bha e,
Creutair àluinn air gach dòigh;
Iomlan e o ’cheann gu ’shàiltean,
E gun fhàiling a dh’ aon seòrs’.

Anam naomha, anam gaolach,
Teampull ’s an robh gaol a’ tàmh;
Inntinn fhallain, shoilleir, ghramail—
Nach bu mhaiseach e mar bha!
Iomhaigh Dhia gu foirfe shios ann;
Gloin’ ’s an d’ fhoillsich Dia e féin;
’Uile cheudfaidh ’n sìth r’a chéil’—
Neach d’an tug an Trianaid spéis.

O! bu tràth a chlaon e, bhàsaich,
Thuit gu làr o àird a ghlòir;
Thàinig smal a’s sal air ’anam’,
Rinn e ’mhalairt nach bu chòir.
Thréig a Dhia e, dh’eug a dhiadhachd—
Dh’ fhàs e iarguineach a’s truagh;
Dh’eug a shonas—mheall an donas—
Dhall, a’s mheall, a’s thug e buaidh.

Luidh tiugh dhorchadas air ’anam—
Luidh tiugh aineolas mar cheò;
Do gach subhailc feuch e falamh—
Do gach dubhailc faic e beò.
Feuch ’n a nàmhaid dh’fhàs do Dhia e;
Faic do’n diabhol e ’toil géill;
Tràill do’n fheòil ’s d’a h-anamiannaibh,
Iad gun taod no srian ’n am beul.

Bàs na colla, ’s breun a bholladh,
’Chairbh, a chlosach gun an deò;
’Tuar mar shneachd’, a mais air seachdadh,
A’s air an ais cha phill ni’s mò.
Sùil gun leursainn, beul gun deudach,
Cluas gun éisdeachd, làmh gun chlìth;

Beul gun ghàire, sròn gun àileadh,
Am bian air fàs gu h-uaine lìth.

Ach an e so ’m bàs gu h-uile,
Mu’n do labhair mi a’m’ dhàn?
’N uaigh ’n do shluig e sìos gu buileach?
’M buadhaich air gu buan ’s gu bràth?
An cadal e ’tha bith-bhuan, sìorruidh?
Air a’ mhilltear an tug buaidh?
’N do dhruideadh e ’s an t-slochd gun ìochdar?
’N tig gu crìoch gu sìor a shuain?

Gun teagamh ’s e so rùn an aingidh—
Miann an t-seachranaich o Dhia;
Feuch tha sìorruidheachd ’n a bheachdsan
Na cùis eagail feadh gach iall.
Am bàs cha chadal e gun dùsgadh,
A chiontaich ge d’ ’s e so do mhiann;
’S beatha ùr e tha gun mhùthadh—
Mùthadh air cha tig gu sìor.

Feuch e steach an gleann nan sgàilean—
Gleann nach àluinn, doilleir, fuar;
’S nochdar lomnochd e mar tha e
Ann an làthair Rìgh nan sluagh.
“Imich uam,” ’s e so an t-òrdugh,
“Steach do m’ ghlòir a chaoidh cha téid;
Air mo shlàint’ cha ghabhadh eòlas,
A’s do m’ òrdugh cha tug géill.”

Fuadaichear gu slochd a’ bhròin e—
Slochd na dòruinn ’tha gun chrìoch;
Slochd gun solus, slochd gun sòlas—
Aigein an eudòchais shìor.
A mhiannaibh truaillidh tha mar bha iad,
Iad cha sàsuichear a chaoidh;
Aigne ’n tòir air nithibh feòlmhor,
’G a shàrachadh gu bràth ’s ga chlaoidh.

Dealuichte bho Dhia ’s bho shonas,
’N a choigreach air fois a’s tàmh;
An comunn oillteil dhiabhol ’s dhonas,
An loch a’ phronnuisc ’chaoidh a’ snàmh.
’S ge d’ is uamhasach a dhòruinn
’S ann am mòid a théid i ’ghnàth;
’S ’n uair a ghairmear thun a’ mhòid e
Ruigidh i fadheòidh a h-àird’.

An sin a’ cholunn a’s an t-anam
Pòsar ann an ceangal teann;
’S a chaoidh cha lasaichear na bannan,
’S mairidh ’n ceangal tre gach àm.
Feuch a nise duais a’ pheacaidh!
Faic a nis an dara bàs!
Gabh le d’ uile dhùrachd beachd air,
’S teich o’n chreachadair ’n a thràth.

Iarr a’s gheibhear, sir a’s aimsidh,
Buail an dorus ’s fosglar fial;
Iarr le uile dhùrachd t’ anama,—
Air sgàth Iosa sir a’s iarr.
’S e ’n diugh latha caomh na slàint’,
(Mar bhalbh shruth tha gun tàmh ’dol seach’ ,)
Mu’n iadh oidhche dhorch a’ bhàis ort,
’S nach deanar gniomh no stàth le neach.