FLAITHEANAS.

Innis nam flath, innis nan naomh,
Tìr an t-soluis, tìr a’ ghaoil;
Tìr a’ chiùil a’s binne fuaim—
Tìr gun dorchadas, gun ghruaim;
Tìr gun acaid, cràdh, no bròn—
Aros àluinn Rìgh na glòir.

Tìr nan speuran dealrach, glan,
Gun aon neul bheir orra smal;
Gun atharrach’ no caochladh sian,—
Gun fheum air gealach, reul, no grian;
Tìr an Uain thug buaidh le ’bhàs,
A grian ’s a solus nis ’s gu bràth.

Tìr nan tobraichean nach tràigh;
Tìr nan crann nach cail am blàth;
Tìr nam measan blasda, cùbhr’,
Tìr nam fonn ’s nan inneal ciùil;
Tìr gun osna, tìr gun deòir,
Tìr gun anshocair, gun leòn.

Feuch ’an sud ’n an trusgan geal,
Culaidh dhealrach tha gun sàl,
Gach truailleachd air a ghlanadh uath’
Ann an tobar fola ’n Uain;
Anama saorta, anama glan,—
Ge d’ salach bha tha nis gun smal.

Faic an dearsadh tha ’n an sùil,
Faic a’ mhaise tha ’n an gnùis;
Cluinn na h-òrain tha nam beul,
Cluinn an naigheachd, cluinn an sgeul;
Sgeul a’s binne chualas riamh
Le cluas duine, le cluas Dhia.

Bha sinn marbh ach tha sinn beò,
Fad air seacharan ’s a’ cheò;
Thréig sinn Dia, mhi-bhuilich sinn
A chuibhrionn luachmhor thugadh dhuinn;
An glaic ar nàmh gu teann an sàs,
Bhuadhaich oirnn an t-olc ’s am bàs.

’N ar tràillean bha, (a nis tha saor),
An tìr a’ bhàis, an tigh na daors’;
’Am plaosgaibh falamh ’g iarraidh lòin,—
’Diùltadh slàinte, gràs a’s glòir:

Ar n-aimhleas b’ annsa na ar leas,—
Air son léirsgrios abuich, deas.

Ach dh’fhosgladh dhuinn ar sùil ’n a thrà—
Chunncas leinn ar cor mar bha;
Chualas guth a’ cholmain chaoin—
Guth an Uain, sèimh ghuth a ghaoil,
Thàir’neadh sinn le còrdaibh gràidh,
’S thugadh sinn gu tìr an àigh.

Ar n-uile shalchar nigheadh uain,
Ghlanadh sinn ’am fuil an Uain;
Sagairt ’s rìghrean rinneadh dhinn,
Do Dhia ’s do Iosa feadh gach linn:
D’a mholadh-san am fàs sinn sgìth
Thug dhuinn slàinte nis ’s gu sìor?

’S airidh ’n t-Uan a strìochd do’n bhàs
Air glòir a’s urram, ’s cliù gu bràth;
’S airidh esan thug a’ bhuaidh,
’Sgrios am bàs, a chreach an uaigh:
Le lot do leigheas lot ar nàmh,
Le ’ùmhlachd, ’fhulangais, ’s le ’bhàs.

Le Dia do rinneadh esan dhuinn,
’Na ghliocas, fhireantachd, gach linn;
Le ’spiorad dh’ionnlaid o gach sal,
A’s sgeadaich sinn ’an trusgan geal—
’An culaidh ghlan a naomhachd féin,
’Ni sona sinn air feadh gach ré.

Molaibh an t-Uan a fhuair am bàs,—
Molaibh, molaibh e gun tàmh;
Molaibh a thròcair a’s a ghaol,
Molaibh ’n uair théid na smàl an saogh’l,
’N uair a sgriosar fonn a’s cuan,
Le teine lasrach ’loisgear suas.

Molar ’n t-Uan a fhuair am bàs
Le naoimh, le ainglibh feadh gach àl,—

Le’n clàrsaichean a’s binne ceòl
Leò àrduichear a chliù ’s a ghlòir
Tré fharsuingeachd an t-saogh’il air fad,
Leò molar e gun sgìos, gun stad.

A’s molar e air thalamh fòs,
Le naoimh tha fhathast anns an fheòil;
Leò molar e air son na bha,
Na rinn, na dh’fhuiling e, ’s na tha,—
Air son ’fhola ’dhoirt gu saor
’Am meud a thròcair a’s a ghaoil.

Molar an t-Athair a’s am Mac,
Molar an Spiorad Naomh gun achd;
An Tì a thug a Mhac gu saor
’Na fhullangasaibh nach do chaoin;
An Spiorad fòs bheir neart a’s buaidh,
’S a threòraicheas gu sonas buan.

Innis nam flath, innis an àigh,
Air nach ruigear ach le spàirn;
Oir tha ’n t-slighe docair, caol—
Cunnairt lionmhor air gach taobh;
Ach tharta bheirear tuille ’s buaidh,
Tre chreidimh ann am fuil an Uain.