CARRAIG NAN AL.

’N ad dhubhar foluicheams’ mi féin,
’Chreag nan àl, a Shlàn’fhir thréin:
’N uair a lotadh aon Mhac Dhia,
A’s fuil a’s uisge bhruchd á chliabh,
Leò sin o m’ pheacadh glanaidh mi,—
Araon o m’ pheacadh gin a’s gnìomh.

’Am chumhachd féin cha toir gu bràth
Do d’ reachd an ùmhlachd ’s dligheach dha;
Mo dheòir ge d’ shruth gun sgur, gun tàmh,
A’s m’ eud ge d’ las gu dian gach là
Cha dìol iad sud aon pheacadh ’rinn,—
’An gràs ’s an tròcair buin-sa rium.

’Am làimh ni’n glacam duais, no geall,
An cranna ceusaidh glacam teann:
Lomnochd, faigheam còmhdach uait,—
Lag, do chumhachd cumadh suas.
Neo-ghlan, glan mi, ’Shlàn’fhir chaoin,
Anns an uisg’ a shruth o d’ thaobh.

’N uair mo spiorad thiomnam suas
Dlùthaich rium a’s taisbean truas,
’N uair gu sìorruidheachd thriallas mi,
’S a nochdar mi ’an làthair an Rìgh,
’N ad dhubhar folluicheams’ mi féin,
’Chreag nan àl, —a Shlàn’fhir thréin.

TOPLADY.