URNUIGH AIR SON OIGRIDH I CHALUIM-CHILLE.

A Dhé uile ghràsmhoir, a Thi uile neartmhoir,
Le d’ fhocal ’s le d’ spiorad gabh seilbh air ar crìdh’;
Dean tròcair, Iehòbhah, a’s deònaich, le d’ fheartan,
Làn shaorsa o’m peacaibh do eileanaich I.

Air sgiathan a’ cholmain, ’s an aimsir a dh’fhalbh ’uainn,
Thuit spiorad a’ ghràidh air ar sinnsear’ gu mìn;
Gabh truas do na dh’fhàg iad, an t-àl tha ’n an àite,
A rugadh, ’chaidh àrach, ’s tha ’tàmh ann an I.

’N uair ’thruailleadh an tìr le iodhoil a’s Druidhnich,
’S i deas làmh do chumhachd thug furtachd a’s sìth;
Le d’ neart tha do-chaochladh nach saorar leat sinne,
Sìol nan saoi ud a thuinich car tamuil ’an I.

’Ard chusbair ar dòchais, ge mòr i ar bochduinn,
A’d’ thròcair ath-bheothaich, ’s le d’ chumhachd nach clìth;
Obair ghràis agus shaorsa ’n ar measgne tha ’n daorsa,
Réir saoibhreas do ghaoil bi caomh ri clann I.

Ann an eilean a’ chuain tha ar dachaidh ’s an uair,
’N ar bochdan ’s ’n ar truaghain ri cruaidhchas a’ strì,
O! gabhsa mòr thruas dhinn a’s gràdhaich gach uair sinn,
A’s thoirsa saor fhuasgladh do thruaghanaibh I.

A’s deansa ar glanadh le fuil ud a’ chrathaidh,
An fhuil tre bheil maitheanas, fasgadh ’us dìon;
A’s biodh i ’an còmhnuidh ’na tearmunn ’s na dòchas,
Do dh’anaman na h-òigridh tha ’chòmhnuidh ’an I.

Sìor bheannaich le d’ fhàbhar ar n-athair ’s ar màthair,
’S ar n-oideachan àraich iad gràdhaich gu sìor;
An teagasg ’s an saothair O! beannaich a’s naomhaich,
A’s buin-sa gu caoin a’s gu caomh ri clann I.

’S tu Ard Rìgh na glòire, nan eilean ’s na mòrthir,
O! bi-sa ’g ar fòghlum, ’g ar còmhnadh, ’s ’g ar dìon,
’N ar beatha ’s ’n ar bàs dean tròcair a ghnàth
Air an òigridh chaidh àrach ’s tha ’tàmh ann an I.

’N uair dhùisgeas do chaismeachd ’am maduinn na h-aisridh,
Ar cuirp ’théid a thasgadh fo leachdan gu’n dion;
An sin chi an saoghal mòr shaibhreas do ghaoil
’N a thoradh neo-fhaoin ann an saoradh clann I.

LEIGH RICHMOND.