DAN MOLAIDH HANNAIH.

2 SAMUEL, ii. 1–12.

’S an Tighearna tha m’ anam ait,
Ann deanam gàirdeachas gu pailt;
’S esan a dh’àrdaich m’ adharc fòs,
’N uair lag a bha a thug dhomh treòir.

Os cionn mo nàmh a thug dhomh buaidh,
A rinn orm tàir, a thug dhomh fuath,
Mo bheul am farsuingeachd a chuir,
’S a lion le moladh e nach sguir.

Tha iad ann tha cràbhach, naomh,
Ach co ’n am measg nach téid a thaobh;

Ach naomhachd Dhé uil’ iomlan ta,
Cha tig dubhar oirr’ no sgàil’.

Cò e ’neach a choimeasar riut?
A’ ghlòir a bhuineas thugar dhuit:
’S tobar slàinte thu nach tràigh—
Carraig fhàsgaidh dhomh gu bràth.

Labhair le dìmeas orm mo nàmh,
Ach Dia a teanga chuir ’na tàmh;
A beum cha chràidh e mi ni’s mò—
Cha lot i mi le nimh a beoil.

M’ uil’ àmhghar chunnaic thusa, ’Dhé,
A’s tròcair nochd thu dhomh d’a réir:
Gach gnìomh a nithear chithear leis,
A’s saoraidh ’shluagh le meud a threis’.

Bogha nan treun-fhear bristidh e,
’S togaidh e ’n lag o’n chlàbar chrè;
An deòraidh bochd a thuit gu làr
Suas togaidh, ’s bheir e neart os-bàrr.

’Am feadh an dream tha saibhir, pailt,
’N an coigrich riamh air gainne ’s airc,
Gu bochduinn bheir, ’s is buidhe leò
Le saoth’ir an làmh bhi cnuasachd lòin.

Dhoibhsan ’bha nan truaghain bhochd
Thug cuid a’s maoin ’am mòrachd t’ iochd;
Do d’ bhanoglaich feuch thug thu sliochd,
A’s freagradh thug d’a h-ùrnuigh thric.

Ise ’rinn moit a’s uaill á ’clann
Feuch dh’fhàs i lag-chuiseach a’s fann;
’N ad làimh-sa, ’Dhé, tha beatha ’s bàs,—
An dealt a sheargas no ’bheir fàs.

Do ’n duslach ’s tusa, ’Dhé, bheir sìos,
’S o’n duslach fòs ’s tu bheir a nìos;

’S ann uait tha beairteas fòs a’ teachd,
’S gu bochduinn bheir ’n uair ’s maith sin leat.

’S tu leagas sìos no thogas suas—
An deòraidh ’thogas as an luaith,
’G a àrdachadh gu inbhe mhòir—
Mòr shaibhreas ’tabhairt dha a’s glòir.

Aite ’measg uachdaran ’toirt dha,
’S ’n ad rìogh’chd fadheoidh buan ionad tàimh,
Oir buinidh dhuits’ an saogh’l gu léir,
A’s nithear leat do thoil d’a réir.

Cosan do naomh sìor choimh’dear leat,
A’s gluaisidh iad ’s an t-slighe cheairt;
’S ge d’ thuit iad togar leatsa suas,—
An eascaraid cha toir orr’ buaidh.

An dorchadas an dara bàis,
A chuibhrionn bheirear dha gu bràth;
Le ’n neart cha tearnar iad o’n uaigh,
’S e truaighe shìor an crannchur buan.

’N am bloighdean brisear leat gach nàmh,
Mion phronnar iad fo neart do làmh:
Feuch fuaim do ghuth ’s na nèamhan àrd
’Cur ball-chrith air gach crìdh’ ’s gach àit’.

Ro uamhasach àrd ghuth do bhéil,
’S do dhealanach tha fòs d’a réir;
Ach glòir a’s neart bheir thu do d’ Rìgh—
T’ aon Ungta—bheir thu glòir gun chrioch.