AN NEOINEIN.

‘A neòinein bhàn a’s àillidh snuadh,’
Le crìdh’ nach fuar ort dearcam dlùth;
Tha geal a’s dearg ’comh-ghleachd a’d’ ghruaidh,
’S is doirbh r’a luaidh gach buaidh tha ’d ghnùis.

’S tu lus a’s àilt’ tha fàs air raon,
Mar òigh’ gun ghaoid do chaoin chruth bàn;
Gu nàrach, gràdhach, màlda, maoth,
Dearg-bhileach, caoin-gheal, aoidheil, tlàth.

Am maduinn chiùin-ghil, chùbhraidh, chaoin,
Mar neòinein maoth air raon nam blàth:
Do ghrian nan gath le barrachd gaoil
A sgaoil a chaoin uchd gaolach, tlàth.

Mac-samhailt so do ghrian nan gràs,
Le barrachd gràidh ’an càirdeas dlùth,
Air m’ anam ’dearsadh ’ghathan blàth,
A’s dhasan ìocam gràdh a’s cliù.

A’s ge d’ thig dubhar air mo là,
Car tràth ge d’ shnàmh mo ghrian tre neòil,
Mar neòinein maoth ge d’ fhaigheam bàs,
’S ge d’ shearg mo bhlàth car tràth fo’n fhòid.

Orm ruigidh earrach, drùighidh màrt,
Le dealta tlàth, ’s le gathaibh caoin;
Orm dearsaidh grian a’s boillsgidh là,
Gu bràth nach sgàilear le dubh-neòil.

’Am neòinein gràidh fo sgàil nan geug,
A chaoidh nach cail ’an sgèimh no’n snuadh;
Le m’ bhroilleach sgaoilte ri caomh ghréin,
’Am maduinn chéitein, shèimh, bhithbhuan.

Fo sgàil nan craobh tha ’m flaitheas Dhia,
Air bruachaibh sgiamhach nan sruth beò,
Cha lot a’ ghealach mi no ghrian,
’S gu sìor cha sheachd ’s cha chrìon mo ghlòir.