MERCURIUS.

’S i so mar a dh’ainmich sinn a’ phlanaid is dlùithe air a’ ghréin. ’S e a céin o’n lòchran sin 37,000,000 mìle. Saor o na reultagan, ’s i so a’ phlanaid is lugha ’san Rian-ghréine. ’Se a tomhas troimhpe 3140 mìle. Ghabhadh e ceithir deug do chuspairean[79] [80] [81] [82]

Cha ’n fhaicear a’ phlanaid so leis an t-sùil lom, ’s e sin gun ghloine-amhairc, ach gu math ainneamh. ’S e ’s aobhar da so gu bheil i co dlùth air a’ ghréin agus gu bheil i air a call ’am measg gathan boillsgeach a’ chuspair sin. Cha ’n urrainnear a faicinn ach ùine bheag roimh éiridh na gréine, agus ùine bheag an deigh dhith luidhe. Tha aig a’ chruinne so cruthan, eadhon mar th’aig a’ ghealach againn fein. Aig uairibh tha i air a’ faicinn, troimh ghloineachan-amhairc, adharcach, mar a’ ghealach ùr, aig uairibh cruinn, mar a’ ghealach làn. Dìreach cosmhuil ris a’ ghealaich tha i ’meudachadh aig aon àm, agus a’ lughdachadh aig àm eile.

Aig cuid do àmaibh tha Mercurius dìreach eadar sinne agus a’ ghrian, agus an sin chithear i mar smal, no spot dhorcha, air aghaidh na gréine.