ORAN XIII.

AM BREACAN UALLACH.

LEIS A’ BHARD CHEUDNA.

LUINNEAG.

Hè ’n clò-dubh,
Hò ’n clò-dubh,
Hè ’n clò-dubh,
B’fhearr am breacan.

B’ FHEARR leam breacan uallach,
Mu’ m ghuaillean, ’s a chuir fa m’ achlais,
Na ge do gheibhinn còta,
De ’n chlò is fearr thig á Sasgunn.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Mo laochan féin an t-éideadh,
A dh’ fheumadh an crios da ghlasadh,
Cuachanach an éileidh,
Deis éiridh gu dol air astar.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Eileadh cruinn nan cuachan,
Gur buadhach an t-earradh gaisgeich;
Shiùbhlainn leat na fuarain,
Feadh fhuar-bheann, ’s bu ghasd’ air faich thu.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Fìr chulaidh an t-saighdear,
’S neo-ghloiceil ri uchd na caismeachd;
’S ciatach ’s an adbhans thu,
Fo shranntraich nam pìob ’s nam bratach.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Cha mhios’ anns an dol sìos thu,
’Nuair sgriobar á dhuille claiseach;
Fìor earradh na ruaige,
Gu luathas a chur anns na casan!
Hè ’n clò-dubh, &c.

Bu mhath gu sealg an fhéidh thu,
’N àm éridh do ’n gréin air creachunn;
’S dh’ fhalbhainn leat gu lòghar,
Di-dòmhnaich a dol do’n chlachan.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Laidhinn leat gu cearbail,
’S mar earbaig gu ’m briosgainn grad leat,
Na b’ ullamh air m’ armachd,
Na dearganach ’s mosgaid ghlagach.
Hè ’n clò-dubh, &c.

’N àm coillich a bhi dùrdan,
Air stùcan am madainn dhealta.
Ba ghasda t’fheum ’s a chùis sin,
Seach mùtan de thrustar casaig.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Shiubhlainn leat a phòsadh,
’S bharr feòrnean cha fhrosainn dealta;
B’ i sid an t-sunach bhòidheach,
An òg-bhean bha mòran tlachd dh’i.
Hè ’n clò-dubh, &c.

B’ aigeanteach ’s a’ choill’ thu,
D’a m’ choireadh le d’ bhlàthas ’s le t-fhasgath.
O chathadh, is o chrìon-chur,
Gu ’n dionadh tu mi ri frasachd.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Air t-uachdar gur sgiamhach,
A laidheadh a’ sgiath air a breacadh;
’S claidheamh air chrios ciatach,
Air fhiaradh os ceann do phleatan.
Hè ’n clò-dubh, &c.

’S deas a thigeadh cuilbhear,
Gu suilbheara leat fo ’n asgail;
’S a dh’ ain-deoin uisg’ a’s urchaid,
Na tuillbheum gu ’m biodh ar fasgath.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Bu mhath anns an òidhch’ thu,
Mo loinn thu mar aodach-leapa:
B’ fhearr leam na ’m brat lìn thu,
Is prìseile thig á Sasuinn.
Hè ’n clò-dubh, &c.

S’ boganta, grinn, bòidheach,
Air banais a’s air mòd am breacan;
Suas an t-eileadh-sguaibe.
’S dealg-guaille a cuir air fasdaidh.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Bu mhath an là ’s an òidhch’ thu,
Bha loinn ort am beinn ’s an cladach,
Bu mhath am feachd ’s an sìth thu:
Cha rìgh am fear a chuir ás dut.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Shaoil leis gun do mhaolaich, so
Faobhar nan Gàël tapaidh,
Ach ’s ann a chuir e géir orr’,
Ni ’s beurra no deud na h-ealtainn:
Hè ’n clò-dubh, &c.

Dh’ fhag e iad làn mì-ruin,
Cho ciocrasach ri coin acrach;
’S cha chaisg deoch an ìotadh,
Ge b’ fhìon i, ach fìr fhuil Shauinn.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Ged spìon sibh an crìdh’ asainn,
’S ar broillichean sìos a shracadh,
Cha toir sibh asainn Tearlach,
Gu bràth gus an téid ar tacadh.
Hè ’n clò-dubh, &c.

R’ ar n-anam tha e fuaighte,
Teann, luaighte cho cruaidh ri glasan;
’S uainn cha ’n fhaodar fhuasgladh,
Gu ’m buainear am fear ud asainn.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Ge d’ chuir sibh oirne buarach,
Thiugh, luaighte, gu ’r falbh a bhacadh,
Ruithidh sinn cho luath’,
’S na ’s buaine na féidh a’ ghlasraidh.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Tha sinn ’s an t-sean nàdur,
A bhà sinn roimh am an achda;
Am pearsachun ’s an inntinn,
’S ’n ar rìoghalachd cha téid lagadh.
Hè ’n clò-dubh, &c.

’S i ’n fhuil bha ’n cuisl’ ar sinnsir,
’S an innsginn a bha ’n an aigne,
A dh’ fhagadh dhuinn’ mar dhìleab,
Bhi rioghail, —O! sin ar paidir.
Hè ’n clò-dubh, &c,

Mallachd air gach seòrsa,
Nach deònaicheadh fòs dol leat-sa,
Co dhiù bhiodh aca còmhdach,
No còmhruiste lòm gu ’n chraiceann.
Hè ’n clò-dubh, &c.

Mo chion an t-òg fearragha,
Thar fairge chaidh uainn air astar:
Dùrachd blà do dhùthcha,
’S an ùrnaigh gu lean do phearsa.
Hè ’n clò-dubh, &c,

’S ge d’ fhuair sibh lamh-an-uachdar,
Aon uair oir’n le seòrsa tapaig,
An donus blàr ri bheò-sa,
Ni feòladair tuille tapaidh,
Hè ’n clò-dubh, &c.