AN SOISGEUL.

I.

Gur he’n Soisgeul an sgeul àigh,
Mhaireas nuadh air feadh gach àil:
’S e toirt beatha neart is slàint;
Don àireamh a tha gabhail ris.

II.
Nuair bha Adhamh an cruai-chàs,
’Sa dh’ìth e’meas an robh ’m bàs;
Dh’innis dha an Ti as àird;
An sgeula grais bha taitinneach.

III.
“Gu’n d’thigeadh air Slochd na mnà,”
“Na bhruthadh a sìos fuidh Shail”—
“Ceann na’ nathrach” ’mheall an t àl,
Sa bheireadh Slainte ’s beatha dhoibh.

IV.
Sgeul air Criosd a thigh’nn O’n Aird’,
Thoirt gu solus beatha ’Slaint—
Trid E thoirt umhlachd gu bàs,
An aite ’n t-shluaigh a ghabhadh ris.

V.
So an sgeul thug aoibhneas àrd,
Do fhior ìnntinn Abraham:—
“Gu’m beannuicht’ na shliochds’ amhàin,”
“Uil’ theaghlaichean na talamhain.”

VI.
“Dh’innes Maois a rìs do’n t-shluagh,”
“Na ’measg fèin gu’n togta ’suas:”
“Faidhe iochdmhor làn do thruas;”
Ri truaighain ’bha air seacharan.

VII.
Dh-innis Daibhi uime rìs,
A’s na faidhean uile sìos:
’S rinn iad gairdeachas do bhrigh,
Na Tì sin mu’n do labhair iad.

VIII.
Dhuinne ’rugadh Mac an àigh,
Mar a dh’ìnnseadh leis an Fhàidhe:
Gliocas cumhachd, eud, a’s gràdh—
A deàlradh ann le maiseileachd.

IX.
Chuir na h-Ainglean ann an cèill,
Cliu a’s oirdhearcas an sgèul’s;
“Gloir do Dhia an Airde Nèamh”—
A’s Sìth ri èigh’ch do’n talamh so.

X.
’N dream a bh’aig Ceartas an Sàs,
Trid an easumhlachd do’n àithnn’ :—
Malluichte fuidh bhinn’ a bhais—
Le fearg on aird’ ga bhagradh orr’.

XI.
Dh-aom a ghradh E thigh’nn bho’n àird’—
’Thoirt na h-umhlachd ann na’r ’n àit’—
Dh-fhulann malluchd, fearg, a’s bàis;
Ach gus na chràidheadh anam leis.

XII.
N-am toirt ’suas na h-ìobairt rèit,
Ann am piantan air crann-ceusd:
“Tha e crìochnuicht’” labhair E;
Gu leòir an èiric anamaibh.

XIII.
’S ged a leag iad E san uaigh?
An treas là gun d’thug E buaigh:
’S mar fhianuis gun shaor E shluagh,
Sann ghabhadh suas gu flaitheis E.

XIV.
Dh-aithnn’ E’n sin a shoisgeul gràis;
Shearmonachadh feadh gach àit.
’S na chreideadh le h-umhlachd dhà,
Bu leo ’bheatha-mhairionach.

XV.
So ’an gradh! thug Dia do’n t-Shaogh’l,
A Mhac ionmhuinn chur o’ thaobh.
Chum ’s gun saoradh E gach aon—
A bheireadh gaol gun mhearachd dha.

XVI.
So! an sgeul gun samhladh dhà,
’S dìomhaireachd i tha ro mhòr:—
Dia air fhoillseachadh san fheòil—
A Shaoradh slòigh o’m peacanna.

XVII.
Sgeul air creidimh, dochas, ’s gràdh—
Fireantachd, ’s naomhachd: tre ghràs;
Gliocas, sith, a’s saors’ on bhàs—
Trid Mac a ghràidh do pheacachaibh.

XVIII.
Ged tha thus’ a’ d’ leanamh feirg—
’S do pheaca mar sgarlaid dheirg?
Glanaidh Fhuilsan iad air falbh,
Ach an sgeul dearbht’ so ’chreidsinn leat.

XIX.
’S fhad sa bhios tu air an ròd—
A dol dachaidh dh’ionnsuidh Glòir?
’S mills’ na mhil dhuit guth a bheoil,
Le sòlas a toirt beatha dhuit.

XX.
’S na biodh ìoghnadh ort a ghaoil,
Ged a gheibh thu fuath o’n t-shaogh’l?
Lean do Mhaighistir gach taobh—
Ged ’dheanamh daoine, fanoid ort.

XXI.
’S ged a chreachta thu do ’d mhàoinn—
Chionn bhi dìleas air a thàobh?
Gabh le lua-ghair ris ’s gach tàobh—
A’s gheibh thu màoinn am flaitheanas.

XXII.
Ach mar gabh sibh ris an sgials’?
Ann-tromaichidh e bhur pian;
’Chionn gu’n d’rinn sibh tair air Dia?
Se ’s crioch dhuibh piantan lasarach.

XXIII.
Ach a nis a mhuinntir ghràidh,
Gabhaibh ris an t-shoisgeul àigh:
’S maithidh Dia trid Mac a ghraidh,
Gu Slàn ’ur n-uile pheacanna.

XXIV.
Ciod air bith mar tha sibh ’n tràs,
Bochd, na beartach; tinn, no Slàn?
’S comh-fhurtachd dhuibh an sgeul àighs’—
Ma ’se ’s gur àill leibh gabhail ris.

XXV.
Le chuid oiffigibh tha Criosd,
Ga ’th airgse fein san sgeul fhìors’:
Orduigh ’s laghannan a rìogh’chd;
Air an cur sìos gu maiseach ann.

XXVI.
Gras gu comhair n-ann bhur feum—
Creidimh falluin duibh mar sgè—
Clogad slainte, ’s claidhe ’geur,
’S iad briathra bèil Emanuel.

XXVII.
’S ged a thà an cogadh cruaidh,
Th’aig Satan ri buill an Uain?
Bidh E fein air ceann a shluaigh;
A toirt doibh buaigh le cathachadh.

XXVIII.
Gheibh sibh cumhachd bhi n-ur cloinn,
’S rioghach’ maile ris a choidhch’—
’S crùn na beatha: ’S mòr a loinn:—
Sa bhi n-ur cloinn do’n aiseirigh.