A CHLARSACH MHEIRGEACH.

I.

Nis on thainig na h-eoin as an seomraichean balbh,
Sa Dheasuich iad an orgain gu ceoil air gach calbh;
Tha sud a teagasg dhomhsa mo choisridh a ghairm,
’S bhi teannachadh mo chòrdan gu ceoilmhor gu seirm.

II.
’S fhad on chrochadh leam mo chlarsach air samhchair ud thall,
’S tha sud na ionnan ’s bas thoirt air pailiunn n’am ponc;
Nuair charuich mi mo lamh orr ’bha ’n asaig cho trom,
’S nach togadh i mar ’babhaist dith ’n airde dho ’m fonn.

III.
Chuir sud le naire gnuis mi gu sguradh na’n teud,
Sa mheirg orra na’n stucan, cruit chiuil chaidh o fheum;
An latha b’ fhear sa b’uir’ i b’a diu i ’measg cheud,
’S cha dean i nis mar ’s duth dhi ach durdail dhomh fein.

IV.
On ’s cruit a chaill a doigh i sa ’ceol cho ro gharbh,
Cha taitinn i ri moran cho fromhail ’s cho marbh;
Ach ’s ann a rinn mi fhoghlum o ’choisrith na’n calbh,
Tha cuid diu bhios ri rocail Se ’n doigh gu’n bhi balbh.

V.
Suas togaidh mi mo dhan ge’d tha chlarsach neo-bhinn,
’S ge’d nach eisd iad air an t-shraid i mar bhardachd tha grinn;
Gu faigh i caidreamh bhlath aig na cairdean bhios sgith,
Tha sgapta anns na h-aitean as fasala ’s tir.

VI.
’S binn na h-eoin anns a Mhagh ’S iad le gairdeachas ciuil,
Seinn cliu an Ti as Airde le ’n clarsaichean ciuinn;
Nuair a dh’ fosgaileas E ’lamh dhoibh le fabharan ur,
’S neo-eisleineach na’n doigh iad toirt gloir dha le surd.

VII.
Cha neil curam an loin orr’ ge ’boidheach am fiamh,
A’s ged nach eil tighstoir acc’ gu comhnuidh fuidh dhion;
Co ’s coimeas ann na’n comhdach do choisrith na’n sliabh?
Bha Solamh ann na ghloir fada fodha ’ann an sgiamh.

VIII.
Cha’n fhailnich an stor, oir am porsan, se Dia,
’S gur taingeil dha an ceol bhios aig coisrith na’n sliabh,
Cha ’stad iad ge’d nach cordadh an doighean ri ciad,
’S ud an t-aoradh a shonruich a Mhorachd dhoibh riamh.

IX.
Tha dream air feadh an fhasaich a ghradhaich an t-Uan,
’S ge’d dh’ fhiosraich a ghras iad le fabharan nuadh;
Cha seinn iad cho neo-sgathach le cail dha gach uair,
Ris an aireamh tha ’n dras ann am dhan air an luaidh.

X.
’S iomadh beul a tha balbh ’s cridhe marbh tha gun sunnd,
As a’neadan nach gabh carachadh da ainm a thoirt cliu;
Ge’d thug E anam reusand’ doibh ceill agus tùr,
’S tha iad dite da reir sud o ’eunluith ’na ’n stuchd.

XI.
Ge’d theid a neaid a luasgadh le h-uabhasan Ard,
’S leis na reusanaibh buadhach chuir gluasad fuidh chach;
Cha charuich is cha ghluais iad thoirt luaidh air a ghras,
Ge’d is lionmhor a throcairean mor dhoibh gach la.

XII.
Tha mis fuidh dhiteadh sonruicht’ aig coisridh na’n calbh,
Ge mor a chaoimhneis dhomhs’ thar an t-sheors’ud gu dearbh;
Ann an suidheachadh ni ’s oirdhearca gloire mo dhealbh,
Le corp is anam beo agus dochas a ghairm’.

XIII.
’S on chaidh mo nead a charachadh le fairefanadh ur,
’S an robh mi ionann ’s marbh agus balbh air bheag luis;
An latha sin biodh ainm air bu dealrach a ghnuis,
’S ciod uim’ am bithinn balbh? ge’d a mheirg mo chruit chiul.

XIV.
Ach seinnidh mi an tras’ moladh ard dha a’s cliu,
A’s canaidh mi mo dhan ge’d bhiodh cach rium an diumb’;
Sann chuir E Mhac on aird dh’ fhulang bais ann am rùm,
’S as a lanachd a ghnath ’toirt dho grasan as ùr.

XV.
Na biodh umhail ciod a bha mi dubh graineil na ciar,
On a thainig an là san do dhealruich mo ghrian;
Bi so an aimsir aigh mealtuin fabhair an Triath,
’Se theirear rith’ san fhaistneachd “Am cailear nan ian.”

XVI.
’S tric bhithinn laist’ le solas ’s na’ comhailean blath,
Nuair a chruinichimid co-la gu ceoil air a ghras.
Ach nuair sgaramaid bhiodh neoil ann is moran do phramh,
Bhiodh mulad is duth-bhron ann ’s mo cheol cha bhiodh ard.

XVII.
’S tric a mhill e mo cheoil nuair bu mho bhiodh mo shunnd,
An truailleachd a tha ’m fheoil a toirt broin do ’as ur;
’S bhi measgta feadh an t-shloigh nach d’thoir gloir dha na cliu,
’S luchd aideachaidh air trocair bhi feolmhor gun sunnd.

XVIII.
Nuair thig an triuir so co-la an ordugh le maoim,
Gur gaisgeach ann an treoir a ni ’n comhrag gun fhoill;
’S tric leagas iad le leon mi sgun trocair na’n laimh,
Sa dh’ fhagas iad mi bronach is breoite gun sgoinn.

XIX.
’N Sin tromaichidh an ceo, a’s thig neoil air mo ghrein,
Se cumha ’bhios gu bronach mar cheol air mo theud;
Ach theirinn ri Iehobhah dean co’nadh a ’m fheum,
’S dean furtachd ’reir an lo anns na cho-luich mi beud.

XX.
Ach gheibhinn aman solais o Throcairean aigh,
Ann-an dochas a ghloir gu dol co-la ri cach;
A dh’ fhaicinn gnuis a Mhorachd ’s air solasan lan,
’S gapaidh sud mo neoil ’s thig mo bhron gu ceol gair.