CLARSACH A MHILENIUM.

I.

THA ùr-ghean air mo bhuaghan,
’S na’m biodh cainnt’ aig mo Smuaintean;
Dheanainn, aithris is luaidh air,
’Deanabh sgeula le luath-ghair;
A’s le gairdeachas buadhach:
Air Mile bliadhna an t-Shuaimhnis,
’Chaidh a ghealltuinn gu buan ann’s an fhaist’neachd.
Chaidh, &c.

II.
Sud Mile na samhchair,
Anns an Ceangailear Satan,
Leis an Aingeal o ’n-Airde;
Theid an t-shlabhruidh ma bhràighid,
’S cuirear daingean an sas e—
Ann’s an t-shlochd tha gu’n traigh ann:
Chum ’s nach meall e sliochd Adhaimh gu do-bheart.
Chum, &c.

III.
Sa ’m faigh Soìsgeul an fhacail,
Cursa reith agus farsuing;
O eirigh greinne gu luidhe,
’Measg gach treubh agus teanga;
Cha bhi duthaich gun taisbean:
’S thig na h-iudhaich le aiteas,
A thoirt ùmhlachd le tlachd do IEHOBHA.
A thoirt, &c.

IV.
’S e ’chuir m-aoibhneas cho pailte,
’G ’el an t-am ud cho faisg’ oirn’;
Se mo chreideamh gn beachdta,
Nach d-theid a ghinneil so seachad?
Gu’n d’thig cuid deth gu teach dhuinn;—
’S nuair shèidear trompaid an t-sheachdamh?
Bheir gach riogh’chd air an talamh a ghloir Dha.
Bheir, &c.

V.
San d-theid Spiorad na beatha,
Ann’s na fianuisean flathail;
’Chaidh cho fada a shaltairt,
Ann an sraidean na cathrach;
’S iad ’g-èirigh beo air an casan:
’S cha bhi luaithre na saic orr’,
’S chi an naimhdean acc’ ais-eirigh ghlormhor.
’S chi, &c.

VI.
Tha na comharan àraidh,
Dh’innis Abstoil is Fàidhean;
Dhuinn’ air bristeadh an là ud,
’G-innseadh dhuinne gun fhailiung;
G- ’el e nise ceart làmh ruinn,
Mar ni duilleach a’s blàithean—
Sgeul air Samhradh le bhlàs bhi teachd oirnne.
Sgeul, &c.

VII.
Tha ’n t-aingeal treun anns’ an taisbean,
’Ghabh na sgiathan gu astar;
’S gaoileadh soisgeul an fhacail,
Feadh gach treubh th’air an talamh—
’Nis gu treun am beo-chleachdainn,
Anns gach canainn is teanga;
’G eadar-theangachadh focal na slainnte.
’G eadar-theangachadh, &c.

VIII.
’S gearr gu’n eighear a chaismeachd,
Aig an aingeal ga ’leanntuinn,
“Thuit Babilon” mhaiseach!
A chaithir shaibhir is fharsuing—
“A bhean a shuidh air fiadh-bheathach,”
A rinn le druidheachdan mearachd;
Cinnich ’s righrean a mhealladh gu neo-ghloinn.
Cinuich, &c.

IX.
’S bailtean chinneach na talamhuinn,
Thug clach bhunait is earbsa;
Mach bho truailleachdan cearbach,
’S ’gh-òl do chupan a salachair,
Tuitidh iad gu mi-shealbhach:
Nuair a thig a chrith-thalmhuinn,
Gheibh iad crathadh bhios gailbheach gun trocair.
Gheibh, &c.

X.
’So ’n a roinn iad na ’peacaidh,
Feumaidh iad bhi da ’n aindeoinn;
Na’n luchd compairt da peanas:
Oir is cumhachdach neart-mhor,
An Dia bheir breith cheart orr’
’S ’ni le teinne a caitheamh,
’S bheir air righrean bhi cagnadh a feola.
’S bheir, &c.

XI.
Comhar eile ro dhearbhta,
Tha mar thri a’s leith aimsir—
Laithin ’s miosan gun chearb orr’,
’Tha cho ionann ra’n dearbhadh,
Ris an nith rinn mi ainmeach;
Sa nis iad fagus do theirgsinn:
’S toisich mile na h-aimsir thuirt Eoin ruinn.
’S toisich, &c.

XII.
Se dà mhios a’s da fhithead,
N-aois thug Eoin do’n mhac sgriosach.
Mile ciad is ochd fithead,
Laithibh bliadhna gach ginn diu;
A reir aireamh an Spioraid:
Sa sin ni dealradh an Tighearn’,
Tur chur as da le Spiorad a bheolsan.
Tur, &c.

XIII.
Ach mu’m brist oirn ’an là sin,
Bidh e eagalach aireamh;
H-uile nith ’ghabhas aite,
Nuair a cheangalar Satan;
Am fiadh-bheathach san Dragon:
Oir mu’n caill iad an làthrach,
Bheir iad ionnsuidhean gàbhuidh air foirneart.
Bheir, &c.

XIV.
’S taomar aon do na plaighean,
Ann’s an Abhuinn Euphrates;
’S bidh i tioram air traghadh—
’Dh-ullach ’slighe o’n aird sin;
Do righrean cumhachdach laidir,
Gu cath an De as ro Airde;
Se Armagedon doibh aite na ’comhail.
Se, &c.

XV.
’N sin taomaidh gu h-ealamh,
An seachdamh aingeal san athar;
“ ’S cluinnear cainnt’ o’n righ chathair,”
“Tha e deanta” le cabhaig,
“ ’S bheir na tairneanaich spraigheadh;
“Guthaibh làidir a’s dealainn,
“ ’S bidh crith-thalmhuinn ’s clach-mheallain ri stròichdeadh.”
’S bidh, &c.

XVI.
Tha ’s na facail ud fillte,
“Aobhar crith agus grise;”
Oir theid raonntaibh a lionadh,
Do chuirp mharbha na’n sinneadh;
“ ’S lotar uachd’rain thar thìrean,
’S theid an Riaghladh ’sgach rioghachd,
Thoirt do mhuintir an Ti as ro Airde.
Thoirt, &c.

XVII.
Bheir an t-Uan sa chath gharbh ud,
Tuilleadh ’s buaidh da luchd-leanmhuinn,
Na theìd as o’n chrith-thalmhuin,
Ni ’chlachmheallain a’ marbhadh;
“Stuitidh Babilon” dhealbhach,
’S na ghabh pairt ann na cearbachd:
’S latha diogh- ’ltais bhios anabarach mor e.
’S latha, &c.

XVIII.
’Sàthair suibhlach san talamh,
’N coran geur ud san taisbean;
’S gearrar ’sios iad le sgathadh—
Sìad mar fhionainnean abuich—
Bho na chrion iad sa pheacadh;
Theid le diogh’ltas an casgairt,
San amar fheirg theid an saltairt gun trocair.
San, &c.

XIX.
Sa’n sin gairmidh gu treubhach,
An t-Aingeal ard anns a ghreine;
Gairm dhusgaidh do’n èunluidh,
’Theachd a dh’ ionnsuidh na feisde;
Gu feoil dhaoin’ agus steudan—
Th’ anns an aroich na Sleibhtrich:
’S fuil a sruthadh gu sreinn na’n each mora,
’S fuil, &c.

XX.
Mar chloich-mhuilinn san fhairge,
Tuitidh Babilon chearbach;
Le cuid iomhaighean ’s dhealbhan,
Le cuid òir agus airgid:
’S na ghabh aireamh a h-ainme,
Oir chuimhnich Dia ann am feirg dhi—
’Mheud ’s nach d-ioc i da sheirbhisich trocair.
Mheud, &c.

XXI.
’Sa nuair ’ni ’deatach ach eirigh,
Togar ’suas a chreach-leire;
Gul is caoi’ is ard eigheach,
Tilgeal duslaich ’s na speuran;
San cuid thrusgan ga’n reubadh:
’Struagh ’s is ’struagh mar a dh-eirigh—
’N d’ fhalbh air dochas sair treubhantas comhla?
’N d’ fhalbh, &c.

XXII.
Seasaidh moran ’luchd fairge,
A’s do righrean na talmhuin;
’S do luchd malairt air anamaibh:—
A rinn beartach a ’sealbhan—
As a buannachdan cealgach—
Gul is geilt is an-earbs’ orr:
Gabhail beachd dhi ’s gu dearbh iad du-bhrònach.
Gabhail, &c.

XXIII.
’S iad seinn Mo thruaighe! le dorran,
’N d-thugadh ’nuas air cuid onair?
An aon uaire gu neoni,
Bann-righ uasal an domhainn;
’Nis na truaill aig na deamhain,
Choidh—cha soillsich innt’ solus;
Fuaim, chloich muilinn na meodhail na solais.
Fuaim, &c.

XXIV.
Bho na fhuaradh na sgiortaibh,
Fuil na ’m faidhean a mhilleadh;
’S fuil nan naomh chuir air mhisg i:
Chuimhnich Dia a h-aniochd dhi—
Dhuisg e armachd ’thoirt sgrios orr’,
Peanas dubailt ath-phillear;
Dhi san dorainn a “dh’ itheas a feoil dith.”
Dhi, &c.

XXV.
’S an deigh do’n truaigh’ ud dol thairis,
Seinnear buaidh agus beannachd;
Seinnear shuas e ’s na flaitheas,
“ ’S le a shluagh air an talamh;
Aleluia!” le caithream,
Slainte, gloir ’s cumhachd mhairionn,
Biodh don Ti thug a mach a bhuaigh ghlormhor.
Biodh, &c.

XXVI.
’S fior sa ’s cothromach cinnteach,
Thug e breith air an striopaich;
Thruaill i ’n talamh gu h-iosal;
Fuil a sheirbhisich dhilis,
Rinn E nis dith ath-dhioladh:
“ ’S thuit na beathaichean sios da,”
“A’s na seanairean” dhioc iad dha mòrachd.
Is na, &c.

XXVII.
Sa ’n sin Bristidh an la oirn,
Agus teichidh na sgailean;
Agus labhraidh an fhaistneachd,
(Ged a b-fhada na tamh i)
’S ni i firinn a radhtainn:
’S eiridh grian oirn bho’n airde,
Sgaoileas solus a’s slaint’ a bhios gloirmhor.
Sgaoileas, &c.

XXVIII.
’S cluinnear moladh an t-shloigh ud,
Feadh gach Eilein is Morthir;
Mar fhuaim tairneanaich mhora—
Deanamh gairdeachas comhla;
’N t-Uan air teachd h-un a phosaidh:
Sa Bhean-nuadh dol an ordugh,
’N oibir ghréis is a solas do-aireamh.
’N oibir, &c.

XXIX.
Dol on comhail a ceala,
’SE gun samhladh air neamh dha?
Teachd ga fuasgladh o eiginn,
’SE mar fhiadh air sliabh Bhèiteir,
Siubhlach marcachd air cherub;
Slub E fodha na neamhan,
Teachd le sith is le reite ga posadh.
Teachd, &c.

XXX.
’S dileas Fior E da ghealladh,
Air each gle gheal a marcachd;
Aon Ungta an Athar,
Teachdair trèun a cho-cheangail,
’Shluagh na dheigh s’ iad ga leantuinn,
Ann an reis na’n each geala:
’S fhasa smuainteach na labhairt ma’ n solais.
S fhasa, &c.

XXXI.
’S culaidh uamhais air faich’ iad,
’S iad mar shluagh bhiodh fuidh ’m brataich;
Buidheann uasal na cathrach,
’S iad mar stuaighibh do dheataich,
’G eiridh suas as an talamh;
Bidh an snuagh mar a mhaduin,
Na mar ghrian sa mheadhon latha ro-oirdhearc.
Na, &c.

XXXII.
’S clarsaich’ Dhe acc’ air chaithream,
Sa ghloin’ fhairge fo’ n casan;
Measgt’ an samhladh an dealain,
’S oran Mhaois acc’ ga channtuinn,
A’s an Uain chaidh a chasgairt—
A thoirt fuasgladh do pheacaidh:
’S haleluiah! ’s hosanah! mar cheol doibh.
’S haleluiah, &c.

XXXIII.
Ierus’lem nuadh i mar chathair,
Teachd a nuas o na flaitheas:
Bean an Uain i air thalamh,
’N culaidh uasal gu banais—
’Ghealach fhuair fuidh’ casan—
’Ghrian chuir suas mar a falluing,
’S da-neult-dhiag an crun caitheamh na h-oigh ud.
S da, &c.

XXXIV.
’S iad a seinn gu neo-sgitheil,
Slaint’ do’n Ti a ta rìoghach’
’S ’thug dhoibh saorsa cho prìseil,
Chuir E ’n Dragon fuidh chìs doibh;
Casaid bhraithrean bu chìord da:
Sa chuid fhaidhean is iomhaigh,
Sa ’m fiadh-bheathach gu dilinn gu dòruinn.
Sam, &c.

XXXV.
’S thig an Eaglais gu fiorghloin’,
Aonachd spioraid is inntinn,
Leantuinn’ dlu ris an fhirinn,
’S iad do’n Captain a striochdadh;
Làn do shonas ’s do shìochaint,
’Cumail daingeann an sgriobhaidh;
Chuir na h-Abstoil a sios doibh an ordugh.
Chuir, &c.

XXXVI.
Cha bhi sagairtean sanntach,
Pap na Eusbuig ri ann-tlachd;
A reic maitheanas aing’ eachd,
Sa brigh-atharach shamhlan;
Le’n cuid fhacalan cainnte,
Geibh iad Purgadair teanntachd;
’S cha bhi cumhachd san Roimh bheir àn aird iad.
S cha, &c.

XXXVII.
Cha bhi sionnaich bheag chrion ann,
Bhios a milleadh na fionain;
’S dearcan òg ur croinn-fhiona,
Na luchd Glibean a’s Stìpinn;
Bhios gun ghràs ann na’n- ìinntìnn,
Cha bhi h-aon diu san linn ud;
’Deanamh foirneart air dilseachd luchd crabhuidh.
Deanamh, &c.

XXXVIII.
Cha bhi connsuichean ’s gaiteach,
’Measg gach seors do luchd-aidich;
Cha bhi connsbaid ’s cainnt-tharsuing,
Acc’ mu mhoran do fhacail;
Na mu ordugh a Bhaistidh,
Bidh iad comhnard ’dh-aon-bheachd air—
Mar thug Criosd do na h-Abstoil mar aithne e.
Mar, &c.

XXXIX.
Bidh luchd teagaisg san linn ud,
Dh’ aon Spioraid is inntinn;
Air an lasadh le dìlseachd,
Cha bhi roinnean na strì;
’A measg luchd-aidich na firinn,
Oir ni lathaireachd Iosa;
’N cridh’ ’chuir thairis le sìth is gradh-braith’reil.
N cridh, &c.

XL.
’S theid na h-iudhaich ath-ghabhail,
’S theid da’n duthaich iad dhachaidh;
Do’n Ierùslem air thalamh,
’S iad gu h-aoihhneach ri caithream;
Sa Mesiah le ghealladh,
Toirt doibh coilionadh farsuing;
Air cho saibhir ’s cho pailt’ sa tha ghradh dhoibh.
Air cho, &c.

XLI.
Cha bhi cinneach na iudhach?
Cha bhi righ? cha bhi Prionnsa?
Cha bhi breitheamh na Diuca,
Nach bi leughadh ’s aig urnaigh;
’S na luchd altarum cubhraidh,
Do chlannaibh a chumhnaint’;
’S gach fear-teagaisg sa chupaid lan graidh dhoibh.
’S gach, &c.

XLII.
’So’na cheangailear Sàtan,
Cha bhi ’m bàs cho fhior ghabhuidh;
’S garadh ghinneil om parant’
Cha bhi dileachdain craiteach;
Faondtrach ruisgte gun chairdeas,
Oir bidh coilionadh laitheam,
Aig a chloinn’s aig na parantaibh comhla.
Aig a, &c.

XLIII.
Cha bhi naoidhean gearr-shaogh ’lach,
Ann a’ mìle na saors’ ud;
Ciad bliadhna do dh’ aois,
A bhios an leanabh mu’n aog e;
An sith an sonas san naomhachd,
Sam peacair ruigeas an aois ud;
Bidh a mallachd gun chaochladh gu bràth air.
Bidh, &c.

XLIV.
Cha dean daoin ann’s an la ud,
Cur is planntach is bàsach;
Mar aois craoibhe bidh laithean,
Na muintir shaorta le slainte;
Mealltuin saothair an lamhan,
’S iad gun ghoine gun fhaillinn;
’S toradh pailt ann’s gach aite fuidh chroic acc’.
’S toradh, &c.

XLV.
Cha bhi cogadh no fòirneart,
A measg cinnich an t-shlòigh ud;
Bidh an t-Uan is an leòmhann,
Ann am braithreachas còmhnard;
Ni ’n ri-nathair gun dòruinn,
San leanabh cìche cluich comhla;
Anns an t-shliabh ud le solas ’s le cairdeas.
Ann ’s, &c.

XLVI.
Buailidh craobhan na machrach,
Air gach taobh dhinn am bâsan;
Seinnidh slèibhtean le h-aiteas,
Barr a’s sprèidh orr’ am pailteas;
’S na h-amair fhiona cur thairis,
Mil a’s fion agus bainne;
’S bidh lan diol ann do bheannachdan mora.
’S bidh, &c.

XLVII.
Bidh na goimhnean na’n cabhaig,
Meas a’s faoinneachd da’n ealainn;
’S iad gu h-aoibhneach aig teallaich:
Sleaghan, claidhean, is gaithean,
Acc’ ga ’n tionndadh gu spealan;
’S gu sgeanan-fuinn a chroinn-ara’,
’S cha bhi faoin’eachd air gaitheamh gu foirneart.
’S cha, &c.

XLVIII.
Cha bhi crubach na baccach,
’Nach faigh lùs ann na’n casan;
Cha bhi dall ann na staccach,
Nach faigh soillseach is claisteachd;
Cha bhi manntach na mabach,
Nach d-theid labhradh na theangaidh;
’S bheir an Soisgeul doibh beath’ agus slainte.
’S bheir, &c.

XLIX.
Teichidh fuath agus farmad’,
Teichidh fèinealachd chealgach;
’Spiorad frionasach feargach,
Mirun, Sannt, a’s neo-gheanmnuichd;
Uaill, as creideamh ’s an-earbsa,
Claoidhear iartas gach ana miann;
’S bidh an grian doibh mar dhealradh sheachd laithin.
’S bidh, &c.

L.
Nuair a chundas mi rianail,
O’n t-shia ciad is sia bliadhna;
’N tam ’n do chrunadh am fiadh-bheath’ch,
San d-fhuair e cumhachd gu riaghladh;
Re dha fhithead ’s da mhiosa:
Gheibh mi faisg iad air criochnach,
Glaccaibh misneach san diadhachd a bhraithrean.
Glaccaibh, &c.

LI.
Oir do Dhaniel dh-fhiachadh,
Gur a beannuichte iadsan;
Thig gu mile ’stri chiad,
Am fithead ’s cuig laithibh diaga;
Naoimh an sin bidh a riaghladh,
’S bidh ann Jubilee diadhachd;
Agus coilionadh briathrabh na faistneachd.
Agus, &c.

LII.
’N sin bidh sonas a’s siochaint,
Measg gach cinneach ’s gach rioghachd;
Ann’s gach cridh ’s gach inntinn,
’S iad a lubadh do Chriosda;
Sa toirt umhlachd do’n Bhiobal,
O! “gun d-thigeadh do Rioghachd,”
’Chur a chatha: gleidh dileas gu’m bhas mi.
Chur a chatha, &c.

CHRIOCH.