AN T-AON NI FEUMAIL.

I.

Tha aon ni air ’mheas feumail,
Leis an Lèigh th’ anns na h-àrdaibh;
’S cha né curam an t-shaoghail;
Ge’d is foilidh aig pairt e,
Ach ullachadh siorruith:
Mu air na-anamaibh neo-bhasmhor;
’S roghain ’dheanamh do Chriosda,
Mar an Ti ’m bheil an t-shlainte.

II.
Fhir tha ’g eisdeachd mo naigheachd,
’S tha’lan carraid is saothair,
Seall aig deireadh na caibdil; —X. Luc. &c.
Mar bha Marta na h-aonar,
Lan cùram is dragha;
Ach sann a mheasadh ro fhaoin i,
Seach an te bh’ aig chasan
Aig eisdeachd facaill na saorse.

III.
So eiseimpleir luachmhor,
Do a shluagh feadh an t-shaoghail:
’S iad a striochdadh gu h-iosal,
Da fhirinn le gaol dith;
’S iad a roghnachadh Iosa,
Mar an Ti rinn an Saoradh;
’S mar an Ti bheir le ghras iad,
Trid fasach an t-shaoghail.

IV.
Fhir gun churam mu’d t-anam,
Cluinnse fhocal sgabh deisteinn;
Bho do cheann gu do chasan,
Cha ’n ’eil ach galaran breuna;
Stu lan curam mu’d cholainn,
Mu bhiadh deoch agus eudach;
’S gun thu Smuainteach air t-anam:
A’s eigin marsain na ’n deigh sud.

V.
Tha thu lomnochd an trà so,
Air feadh fàsaich an t-shaoghail:
An lagh a bhris thu: an toir ort,
’S fearg Iehobhah; aig glaodhach;
“Gearr a nuas a gheug chrionaich.”
A dhionnsuidh griosaich na leir-sgrios
On is “deatach am shroin iad,”
’S guth mo throcair nach èisd iad.

VI.
Gabh gu curam mu, t-anam,
Am feadh ’s tha latha na ’n gràs ann:
’S dean an roghain rinn Muire,
Suidh aig casan an t-Shlan-fhir;
’Stilg t-ualach gu leir air
Oir tha E g’ èigheach gach la
“Air dream fuidh uallach s ri saothair”
“ ’S gun d-thoir e saorse gu bràth dhoibh.”

VII.
O! nach teich thu le t-anam,
A dh’ ionnsuidh fasgadh an t-Shlan-fhir;
’Se do bheatha gu siorruith,
As leith Chriosd ann am Pharrais:
’S gheibh thu trusgan da fhireantachd,
A ni sgiamhach gu bràth thu;
Leis an d’ theid thu na chòmhail,
’Sam bi do lochran a dearsadh.

VIII.
“Feuch! a nis an t-àm taitneach,”
“Feuch! latha na slàinte;”
Gheibh thu maitheanas fathast,
Ge’d a b’ fhada dol cearr thu,
Creideamh diongmhalta cìnnteach;
Ann an Criosd’: ni do thearnadh:
’S ni thu saighdeareachd dhileas,
Nuair bheir Ios’ dhuit da ghràsan.

IX.
“Cluinn guth an Fhirshaoraidh,”
Se aig glaodhaich r’a chàirdean:
“Na bitheabh lan curam,”
“Ciod ith na dh’ olas sibh ’n trà so.”
“Theid gach aon diu ri ’r cunntas,
“Siarruibh ’n tus rioghachd nèamha;
“Agus fireantachd Chriosda.
’Sni i didean on bhàs dhuibh.

X.
’S mòr na nàimhdean a th’ agad,
Tha cumail t-anam fuidh dhaorse:
An Saoghal a ’s Satan:—
San fhèoil a shàsach le gaol dith:—
’S cridhe cealgach mi-chreidmheach;
A tha gradhachadh eu-ceart;
A tha na chreach do’n fhear laidir:
’S na ghàradh grannda luchd reubain.

XI.
O! Smuaintich air t-anam,
Thuse ’tha na ’d staid nàdnir:
’S fhad ’s tha tròcair so fhàghail,
Theid gu cathair na ’n gràsan;
Thig a dh’ ionnsuidh an Tighearn’,
’S gnàthaich meadhon na slàinte:
A chum ’s gun d-thoir E dhuit buaigh,
An aghaidh truailleachd do naduir.

XII.
Faigh armachd an t-Sholuis,
Is cog fuidh bhrataich an t-Slan-fhir;
’S ged tha do naimhdean cho lionmhor?
Suidh chìs bidh iad tre ghras duit.
Sud a ni tha dhuit feumail:
Seach bhi trèigsinn do shlainte;
Saoraidh creideamh an Criosd thu
Bho ais-innleachdan Shatain.

XIII.
Be ’n sud an roghain rinn Muire,
’Nuair a Shuidh’ i ga eisdeachd;
Sa rinn Peadair nuair dh’ fhage;
A linn sa bhàt’ agus eirneis:
’S mheas Pol iad mar challdach,
Na mar aolach gun fheuma;
’S roghnaich Maois masladh Chriosda,
Oscionn ìonmhas na h-Eiphit.

XIV.
So eis-Shaimpleir luachmhor,
’S beachd-smuaintich car trath air.
’S faic olcas a pheacaidh:
Ann am fallas an t-Shlan-fhir:
’S roghnaich E mar do Lèigh,
A ni do thearnadh o’ d’ namhaid;
Agus tog a chrann-ceusaidh:—
’S theid na dheigh le fein-àicheadh.

XV.
Treig do chleachdain ain-diadhuigh,
Treig gach rian th-ann do nàdur.
Treig do chuideachdan gòrach,
Treig na sòlais is fearr leat:
Cuir do chul ris a pheacadh,
Steich o’ n Eiphit do’n fhasach;
Sgabh Seoladh a Bhiobuil.
’Dh, ionnsuidh tire Chanaain.

XVI.
Na cuir dàil car’ aon latha,
Ann an aithreachas slàinteil:
Sann a choisin thu cheana,
C uan do las’raichean cràiteach;
Seall tre chreideamh ri Criosda,
On se Ti ’m bheil an t-shlàinte;
Chum’ s gun lean thu gach taobh E,
’S gun dean thu ’n Saoghal so àicheadh.

XVII.
Am Feadh s tha nuine cho luachmhor,
’S t-anam truagh ann an gàbhadh:
Roghnaich thuse dhuit fèin,
A’ bhi fuidh sgèitheidh an t-Shlan-fhir;
’S gabh gu curam mu-t- anam,
Am feadh ’s tha latha na Slaint ann;
On se ’n t-aon ni ’tha feumail,
Roghnaich e mar chrich arraid.