DEADH-GHEAN.

I.

Thanaig cionnt as leith Adhaimh nar nadur do’n t-shaogh’l,
’S tha ’m por sin a fas ’s teachd gu airde ’n clann daoin’;
’S mar a spionar na thrà e mu’n tàr e gu h-aois,
’Nuair a shealgas am bas oirn cha chàirrear a ghaoid.

II.
Se dh’ innis air Slan-fhear nuair bha ’E san t-shaogh’l,
Sann air toradh a’ naduir a dh’ aithneadhar a chraobh;
Agus gabhamaid fhocal mar bhreitheamh neo-chlaon,
A chum is gun aithnich sinn seachran chloinn-daoin’.

III.
Tha ’n duine ’thaobh naduir na namhuid do Dhia,
Na charaid do Shatan S na thraill aig a mhiann.
Se malluicht’ do ghua mar a bha a chraobh fhig’;
As eugmhuis gu’n caìrrear le garradair ì.

IV.
A cheud stoc air an d’ fhas sinn an t-adhamh o thus,
A pheacaich sa gharradh nuair dh’ fhàs e eas umh’l:
Is dh’ fhosgail e ’n dorus do’n pheacadh ’s do’n bhas;
Dh’ fhag sinne nair truaighain fo bhuaireas gach la.

V.
Se mionan is breugan ’s gach eu-ceart tha grannd,
Toradh aingidh mi-naomha, chloinn daoine sliochd Ad’mh;
’S iad na’n aimhdean do Chriosda neo-iompaicht’ gun ghras,
Cha chreid iad an fhìrinn ’s iad fo chìs aig an nàmh.

VI.
’S cha ghabhar ri’n toradh gu brath ann an Neamh,
Mar an d’ theid an ath-nuadhach’ le buaghan Mhic Dhe?
Mar a gearrar on stoc i ’tha grod aig an fhreumh?
Sa planndach an Criosd’ on se fionain na’n geug.

VII.
Thuirt a neach is E n Fhirinn cho cinnteach sa’m bas,
Nach d-theid anam neo-iompaicht da rioghachd gu brath;
’S nach bi geugan do’n chrionaich san Fhionain a fas?
Theid an tilgeadh do’n ghriosuich nach dibir gu brath-

VIII.
Gach neach bhios gun toradh ’S gun chomhara grais,
Theid an tilgeadh don loch a tha domhain gun traigh:
Bhios a losgadh le teine Sle pronnusg gu brath;
Mur a creid iad an Criosda ’S mar a h-ìompuichear iad.

IX.
Se so an ceann-uighe thoill sinn uile gu leir,
’S ann a choisinn sinn tuilleadh agus tuilleadh do pheinn.
Bhri’ na thug sinn dh’ eus-urram do’n Chruithifhear threun,
Sann a thoill sinn bhi fulang ann an slugan na pèinn.

X.
Ach faicibh deadh-ghean an Athar sa ghradh do chloinn daoin,
Nuair a chuir e aon Mhac a chum an ceannuch on daors’;
Nuair a sheas E fuidhn’ pheanas bhuin an ceartas ris daor,
’Cudram feirge on athair agus masludh o’ dhaoin.

XI.
’S thug E umhlachd do’n aithne re a laithean gu lèir,
Chaidh a bhuaireadh le Satan ’s cha d’ fhàilnich e ceum;
’S bha E umhal gu bas eodhain bas a chroinn-cheusd:
’S fhuair deadhghean da chàirdean agus chàrruich e’m beum.

XII.
O! nach iongantach iochdmhor an t-aon,
A dhoirt fuil a chridhe as leith a chuid daoin;
Sa choisinn an Spiorad do thruagh an aibh baoth:
’Chum an treorach san t-shlighe gu Sion a ghaoil.

XIII.
Tha ceartas an Tighearn ’g ar fiosrach mar sgian,
’S gar gearradh on stoc air an d-àraich sinn cian:
’S gur fogradh o’r n oibribh so’r fireantachd fein;
’S gur sguirsadh gu Crìosd on se crioch an lagha E.

XIV.
O! anam ma chaidh t-iomp’chadh gu Criosd le lagh naomh;
’Nach ol do’n mhillseachd neo-chriochnach nach traoigh?
Chuireas beath anns gach anam agus gean anns gach crìdh’;
A dh’olas do’n abhuin shruth o chathair an Righ.

XV.
Tha feartan gu glanadh ’san abhuin do ghnà,
Chum na creuchdan a ghlanadh’chor ’s gu’n gabh iad ri slaint;
’S tha iochdshlaint is beatha innt do’n- anam gu brath,
’S mas a h-aill leat ’bhi agad thig is gabh dhith gun dail.

XVI.
O! anam ma bhlais thu do mhilseachd a ghaoil?
’S mor na solais a th’agad nach aithne do’n t-shaogh’l:
’S leat sith ris an Athair ’s leat maitheas nach traòigh,
’S leat coir anns na flaitheas chaidh tu thairis stu saor.

XVII.
HO! gach neach air ’m bheil tart? thigeabh sgabhaibh bhur leoir:
’S h-uile aon leis an aill a bhi sabhailt beo;
Gheibh sibh maitheanas siorruith agus siochainte mhor,
’S mor gur fearr iad ran iarruidh na’ na ciadan do’n or.

XVIII.
Ged tha do naimhdean cho laidir ’s iad do ghna air do thòir?
An saoghal is Satan s miannan graineil na feoil,
Gheibh thu neart ’reir do làithean ge’d tha’n cogadh ud mor,
’S bidh do naomhachdse fas ’s caillidh iadsan an treoir.

XIX.
Tha neart chum do dhion ann an Criosda ri’d bheo,
Ma ’sa th-aill leat mar Righ E’chum ’s gun ceus thu an fheoil,
Bheir E chreach on fhear laidir tha ’ged shàrach sged leoin:
’S bidh t-ionadan fasail air an aiteach gu leòir.

XX.
Ni E ionad na’n dragon na paillinn da ghlòir,
’S cuiridh t-eu-ceartan graineil as a lathair mar cheò;
’S ged tha fuighleach aig Satan do ghna ann a’t- fheòil;
Cogaidh Easan na t-aite ’s bidh tu sabhailt gu leòir.

XXI.
Na leig t-aicce ri’d ghairdein no ri’d dheanadas fèin,
O nach robh thu cho laidir ’s gu’n cairreadh tu’m bèum;
’S tog bunait do thighe air a charraig nach trèig:
Chum nuair sheideas a ghaillinn nach caruichear e.

XXII.
Ged a bhasuich thu’n Adhamh, gheibh slaint ann an Criosd,
Gheibh thu beatha neo-bhasmhor chuireas gradh ann do chridh,
’S their thu maille ri Dàibhi gur fearr latha na riogh’chd;
Na mìle do làithean cur ri gnathachadh clì.

XXIII.
Ma thu creidsinn na firinn sma chaidh t-iompachadh nuadh,
Sma thrèig thu gach nìth airson rioghachd an Uain?
Sma fhuair fireantachd Chriosd dhuit mar dhidean o thruaigh’,
Slan leat tha thu’n siochaint’ si fuil Chrìosd thug dhuit buaigh.