AN T-ALLABAN.

I.

Fhirr! a tha fathasd air allaban buairidh,
Ceap an seol-mara ’s thig dhachaidh san uair so;
Fhad sa fasgadh ri fhaighinn on bhuaireadh:
Cadhraich an t-accair sa charraig nach gluaisear.

II.
A mhuinntir thair allaban? ’S fhada bho thirr sibh,
’N aill leibh tigh ’nn dachaidh gu caladh na sìochaint?
Leughaibh gu beachdail a chairt th’ anns’ a Bhìobul;
Is seolaidh i ’n rathad dhuibh dhachaidh gu Crìosda.

III.
Togaibh bhur seoltan an codhail na gaoitheadh,
’S iarruibh Spiorad Iehòbha ’g ur treòrach le naomhachd;
Oir cha d’ theid soitheach ramhach no bàta le saothair:
A chaoidh anns an àireamh a ghràdhaich gu saor E.

IV.
Ge’d robh tonnan an uabhair is buaireadh an t-shaoghail,
Air thoiseach ged bhualadh S’aig cuartach gach taobh dhiot?
Stuir ’s ’air an Uan ’s gheibh thu buaigh air gach aon diu,
’S cha ’n fhag E sa chuan thu mar fuaraich do ghaol da.

V.
Feuch! nach dean cadal do mhealladh sa chruaidh-chas,
Na dìbir bhi faire mu’n glacar na’d shuain thu:
Bi cruadalach gaisgeil tha neart aig an Uan duit;
Sa choidh’ na toir fasgadh le caidreamh do thruailleachd.

VI.
Tha t-anamse ’n cunnart gach latha sa bhliadhna,
Fhad sa bhios tus’ air an t-sheacharan chianse;
Feudaidh! an nochd gu’m bi t-anamse ’m piantan:
Ma bhios tu neo-iompuicht’ sgun sith eadar Dia ’s tu?

VII.
Mosgail a dhuin ’tha thu tuileadh is dàna,
Tha thu tuilleadh is fad’ ann an glacaibh do namhuid:
Eirich gu grad fhads’ tha latha na ’n gras ann;
“Se nis an t-am taitneach is latha na Slainte.”

VIII.
“Eisdibh ri ’m theagasg le h-aire gu deònach,
“ ’S biodh tlachd aig bhur n-anam ann an cuirm a tha soghail;
“ ’S ni mi co-cheangal grasmhor nach fhailnich ri ’r beo sibh:
“An trocair fhuair Dàibhi” Sa dh’arduich gu gloir e.

IX.
’S doilich leam amharc air cloinn-na-h- easumhlachd,
Ach ’s muladach ’n staid sam bheil clann an nuadh chumhnaint’;
Bidh roinnean am pairt diu ged ’tha ’d air an urbhreith
Ma bhios caochladh na’n nadur ’thaobh aithn’tibh a chumhnaint.

X.
Tha oibir air leith aig ar ballaibh an comhnuidh,
Cha chluinn sinn le ’r suileabh ’s cha ’n fhaic sinn le ’r sronaibh;
Gidheadh tha iad feumail don dreuchd dhoibh chaidh ordach’:
’S ni iad giulan le cheil’ ann an reite mar ’S coir dhoibh.

XI.
’S ballaibh na creidmhich da fheoil is da chnamhan,
Ach tha cuid diu tha lag, agus cuid a tha laidir;
Cuid a beath ’chadh air bainne’ agus mana aig pairt diu:’
“ ’S ni E fein giulan sèimh leis a mheud sa ’m bheil al diu’ .”

XII,
’S coir do’n dream is mò neart guilan faicealach gràdhach,
Leis an dream a tha lag ’s ’bhi ga’n- altrum gu bàigheil;
’S ni h-ann a chum deasbuireachd ’amh ’rusach ghràineil:
Ach an Spiorad na faicill mar athair ’S mar bhraithir.

XIII.
Bidh an dream a tha lag ’fas gach latha ’san fhirinn,
Oir tha gealladh air neart aig an lag o Righ Shioin;
Gheibh an t-anmhuineach’ neart uaith trid fair’ agus strigh ris
’S ni E ’gairdeachas tharta ’saoithir anama Chriosd iad.

XIV.
Their cuid ’s le Apolus mi ’s cuid is le Pol mi;
Sa’m bheil annt’ ach a ’nith ’chuir an sìol ann a ’mòran
Ach an Tì thug am fas ’s airigh ghraidh do’n t-sheors ud
’S is coir dhuinn’ air gradh thoirt do’n aireamh fhuair coir ann.

XV.
Tha roinnean san àl so mar ’bha anns an t-sheors ’ud,
Tha eag lais na h-AlB’ ann is eaglais na Roimhe;
Baistidh is Buergars, Independents, ’S Methodists:
Ach Se their an fhirinn nach eil ann ach da Sheorse.

XVI.
Mar as ard tha na Neamh an on talamh an comhnuidh,
’S co ard a tha Smuaintean an Tighearn’ o mhòran;
Ged their daoine gu minic gu’m bheil iomadach seors ann;
Se slighe gu h-iffrion agus slighe gu gloir th-ann.

XVII.
Tha slighe gu beath ann, is slighe gu lèir-sgrios,
Sann an aon diu ’tha thuse a dhuin ’tha ’ga’m eisdeachd:
’S mar deach’ t-ìompachadh fathasd tha thu fagus do leirsgrios,
Stu’n sas aig a cheartas nach leig as thu gu’n èiric.

XVIII.
Tha roinnean an aireamh na’m bràithrean an comhnuidh,
Mur ’bha Reubin sgun toil aige cron dheanamh dh’ Ioseph;
Nuair chaidh comhara graidh thoirt le Iacob do’n og ’nach:
Bha farmad aig cach ris se bhàs nach robh mor acc’.

XIX.
Ma bhios neach a toirt umhlachd do aithn’tibh Iehobhah,
Le gradh do’n ti bhàsuich sda bhràithrean mar chòmhla;
Bidh braithrean meo-bhla deanamh tair air an t-sheors ’ud
On bhios barrachd do nadur a mhaighistir mhoir annt.

XX.
Tha do ghnothuchs’ ri Lagh nach d’thoir maitheanas beo dhuit,
Mar faigh thu dha urras bheir e thuse gu doruin:
’S ged theid neimh ’s talamh thairis bidh e mairion ged rosdadh;
’S bheir e thuse do’n phrìosun gus an ioc’ thu gach feoirling.

XXI.
Tha ’n lagh sin cho Spioradail ’s mise cho feolmhor,
Air mo reiceadh fuidh ’n pheacadh gu’n neart gu teachd beo as:
’S truagh nach robh m-anam an glacaibh Iehobhah,
Far nach dean peacadh mo sgaradh ri ’m bheo as.

XXII.
Tha mo pheacaidh ni ’s lionmhor na mìnn-fheur is reultan,
’S tha aimheil fo’m chionnta is measa na iadsan;
Cridhe nadur is inntinn o’na chinn gach mi-bheusan,
’S tha mi nis air fas sgith dhiu ’thug iad dith orm nach leir dhomh.

XXIII.
Ach cairid na’m peacach na’n cis-mhaor ’s na’n Strìopach,
A dh’fhag a righ-chaithir gu’n toirt dhachuidh sga’n- iompach;
Sann’s’ na dh’ioc ’E do’n cheartas fhuair m-anamse siochaint’:
Gloir dha bhios mairion ’s hosanah! gu siorruith.

XXIV.
Fhirr ’thanaig dhachaidh gu cala Iehobhah,
Sa mhothaich am fiath tha fo Sgiathan a throcair;
Bidh tu nath-ghoirid sgiamhach le h-iomhaigh a ghloire:
Dealradh mar ghrian ann am fianuis a Mhorachd.

XXV.
Tog a chuingsan tha eutrom is foghlum on fhìrinn,
’S lean E gach taobh ged their daoine dhuit mi-chliu;
’S biodh a lagh air do chridhe leis an Spiorad ga sgriobhadh;
’S bidh tu mar ’ris am Pharrais nuair a dh’fhagus tu’n riogh’chdse.

XXVI.
Their lagh Spiorad na beatha ann an Iosa an Slan-fhear,
Dhuit buaigh air a pheacadh le feartan a ghrasan;
Bheir E saorse don cheangailt ’s bheir E chreach on fhear-laidir;
’S bheir fuasgladh do mhilltean tha ’n am priosan staid naduir.

XXVII.
Biodh t-oibir fein agad ’s thoir oibir fein dhasan,
Biodh E dhuit mar do Shagairt do Righ agus t-Fhaidhe:
’S bi ri urnaigh ’s ri faire aig cathair nan grasan;
’S gheibh thu easan na uil anns na h-uile do’n t-shlainte.

XXVIII.
Bi cogadh ri ’d naimhdean s ni h-ann le do dhornaibh,
Ach le claidheamh an ’Spioraid chuir ri ’d chridhe tha feolmhor;
’S feumaidh aithreachas slainteil ’bhi ghna agad co-ris;
’S bròn airson peacaidh gach lath’ fhads ’sas beo thu.

XXIX.
’Sann am meadhoin do bhroinse bidh do dhochas aig èirigh,
’S ged a thrèig thu gach ni bithidh ionmhas air neamh dhuit’:
Feuch! nach gradhaich thu’d chri a bhi pilltinn do’n Eiphit,
Diomh ’nas na’n diomh ’nas gach nith tha fo’n ghrein so.

XXX.
Gu robh grasan an Spioraid an co-imeachd an dain so,
Airson anamaibh a philleadh gu bhi glic a chum slainte:
Sa chum creidsinn sa ’n-ìobairt rinn an t-shiochaint ’an airde,
’S gradh thoirt do Chriosda da fhìrinn sda chàirdean.