---

[37]

RABHADH CUDTHROMACH!

Tha ann am monaidhnean na Gaidhealtachd an ceart-uair, seorsa de nathair mhilltich, is bàsmhoire gu mór, agus is puinnseanta na aona chuid, an nathair nimhe, no an ’nathair bhreac shligneach.

A chum gu’m biodh mo luchd-dùthcha ionmhuinn air am faicill roimhpe ìnnsidh mi dhoibh a coltas, agus ma thachras gu’n lot i neach ciod an leigheas a’s fearr.

Tha i’m bitheantas de mheudachd mhóir, ach tha ’n t-àlach, cia air bith cho òg agus cho beag, a cheart co nimheil ri’m pàranta. Tha dath ruadh oirre, agus tha i’m bitheantas r’a faicinn ’na cuaich eagalaich dlù do shruthana agus do lochana, a’ faire, feitheamh am faic i neach a’ dol a dh-òl dibhe! Chunnaic mise, Mactalla, i ’leum air iomadh neach, agus chuir e gairisinn air m’ fheòil. Cha luaithe lotas i aon na ’chailleas e ’chiall! chithear a shùilean dearg a’ seasamh ’na

---

[38] cheann—ataidh a theanga— ’s cha mhór gu’n tuig neach ciod a their e! chunnaic mi iad ’am bitheantas anns an staid so a’ leum air an càirdean bu dìlse, —a’ bualadh am mnathan airson an cumail o na naoidheinean neo-chiontach a mhort—a’ toirt toibheum do Dhia agus do’n Bhìobull—agus a’ gabhail orain di-dòmhnuich! Ach ’s e cuid a’s uamhasaiche de’n chùis nach luaithe thòisicheas an neach a theid a lot leis an t-seorsa nathrach so ri fàs ni’s fearr, na theid e dìreach g’a h-iarraidh chum gu’n lotadh i a rithist e! Ged rachadh a bhean, ’sa chlann, ’sa chairdeann ’an sàs ann cha b’ urrainn iad a chumail air ais; ge b’ann air mheadhon-oidhche, éiridh e agus theid e air a tòir!

Chunnaic mi seann duine còir, a chiabhan air liathadh, ’s na deòir le ’shùilibh a’ feuchainn r’a mhac, gille-òg tlachdmhor a chaidh a lot le aon diu, a chumail gun dol do’n àite cheudna ’rithist; rug a mhac air—thilg e air a dhruim air an talamh e, agus mun d’ thàinig cóig uairean, thainig e dhachaidh air a lot as ùr! ’S gann gu’n ruig mi ’leas ìnnseadh gur h-i ’n nathair so cliath na poit-thàirne.

AN GAEL ANNS A’ BHAILE.