---

[228]

SEANN SGEUL.

A Theachdaire,

Lasaidh mo chridhe fhathast le sólas, ’n uair a chuimhnicheas mi air cleachdai’ agus gnàis nam beann. Có neach a thogadh sa’ Ghaeltachd, nach d’ fhiosraich an tùs ’oige, an deòthas inntinn leis an éisdeadh sgeòil nan Gael agus eachdraidh na Féinne. Cha di-chuimhnich mise ri m’ bheò, an toilinntinn leis an éisdinn ri seanachas nan aosda, ’n uair a labhradh iad mu euchd nan laoch bho ’n d’ thàinig iad. ’S cinnteach mi gu’n do chuidich so, ri clanna nan Gael a thogail suas ann am barrachd buaidh os ceann gach sluaigh san domhan—mar bha ’m beachd air ardachadh le bhi cluinntinn cliù agus

---

[229] treuntas an sinnsear a ghnà ’ga luaidh—le bhi ’ga dheothal mar gu ’m b’ann le bainne ’m màthar, agas a’ fàs ’nan cridheachan le neart, mar a bha ’n cuirp a’ cinntinn. ’S neònach le cuid gu cùmt’ air chuimhne bho linn gu linn, nithibh a thachair bho chionn na ciadabh bliadhna, ach iadsan a dh’ fhiosraich an rùn cridhe leis an éisd an Gael ri seanachas mu chinneadh, cha ’n ioghnadh leo mar a chumadh air chuimhn’ iad, Tha na sgeòil ris an d’ éisd mi ’s mi air glùn m’ athar, fhathast cho soilleir a’m inntinn ’s a bha iad an uair a chuala mi iad, ’s a chaoidh cha teid iad air dì-chuimhn’ gus am fuaraich mo chóm. ’Sann do na sgeòil is tric a dh’ éisd mi le togradh, an sgial a leanas, agus a tha phaipeir mar a nis air dh’ iunnsaich mi a’m òige e o bhial nan sean ’ear. Ma gheibh an duilleag aon uair an cearna màileid an Teachdaire cha bhi i tuille buailteach do ’n allaban; agus le rùn gun cheilg gun soirbhich leibh! ’Smi le deadh dhùrachd.

MAC ’IC EACHAINN.

Airdghobhar, 1836.