ORAN air comh-latha breith PHRIONNSA THEALAICH; —Le Rob Donn.

AN diugh, an diugh is réusantach,
Dhuinn eiridh ann an sanntachas;
An treasa là air crìochnacha’,
Do dhara mìos a gheamhraidh so;
Deanamaid comunn failteach riut,
Gu bruidhneach, gàireach, òranach,
Gu botalach, copach, stòpanach,
Le cruit, ’s le ceòl, a’s damhsaireachd.

Deanamaid comunn failteach,
Ris an là thug thun an t-saoghail thu;
Olamaid deoch slainte,
An t-Seimis oig o ’n d’ inntrig thu;
Le taing a thoirt do ’n Ard-Righ,
Gu ’n d’ fhuair do mhathair lìobhraigeadh;
Dheth h-aon bha do na Gaidheil,
Mar Dàibhi do chlann Israel.

Tha cupall bliadhna ’s ràidhe,
O ’n thainig thu do dh’ Alba so;
Bu shoilleir dhuinn o ’n trath sin,
An fhailte chuir an aimsir oirnn;
Bha daoine measail miaghail oirnn,
’S bha àrach nìth a sealbhach’ dhuinn;
Bha barra’ troma tir againn,
Bha toradh frìdh a’s fairge againn.

An diugh, an diugh, tha cuimhn’ agam,
Air puing nach coir a dhearmadach’;
Mu bhreith a Phrionnsa rìoghail,
Dheth ’n teaghlach dhìrich Albunnaich;
Togamaid suas ar sùilean ris,
Le urnaigh dhluth gun chealgaireachd;
’S ar lamhan na ’m biodh feum orra,
Le toil, le eud ’s le earbsalachd.

Togamaid fuirm a’s meanmna,
A’s faithnear air ar dùrachd e;
Gu latha chumail sanntachail,
As leith a Phrionnsa Stiùbhartaich;
Gur cal an àm na h-eiginn e,
Ar carruig threun gu sdiùradh air;
Thug barr air cheud am buadhannan,
S tha cridhe ’n t-sluaigh air dlùthadh ris.

Cha ’n iongnadh sin, ’nuair smuaintichear,
An dualchas dheth ’n d’ thainig e;
An doimhne bh’ann air faoghlum,
S gun bhonn do dh’ éis na nadur dheth;
Mar Shola’ ’n cleachda’ reusanta,
Mar Shamson treun ’s na lamhan e;
Mur Absolum gur sgiamhach e,
Gur sgiath ’s gur dion d’a chairdean e.

Nach faic sibh féin an spéis,
Ghabh na spéuran gu hhi ’g ùmhladh dha;
’Nuair sheas an rionnag dhearsach,
Anns an ait’ an robhte sdiùradh leis;
An comhar bh’aig ar Slannui’ear,
Roimh Thearlach thigh’n do ’n duthaich so;
’Nuair chaidh na daoine ciallach,
G’a iarruidh gu Ierùsalem.

Nis a Thearlaich Stiùbhairt,
Na ’m biodh an crùn th’air Seòrus ort;
Bu lion’or againn cùirteirean,
Bhiodh tionndadh ghùn a’s chleòcaichean;
Tha m’ athchuing ris an Ti sin,
Aige bheil gach nìth ri orduchadh;
Gu ’n tearuinn e o ’n cheilg ac’ thu,
’S gu ’n cuir e ’n seilbh do chòrach thu.