ORAN do dhaoin’ uaisle duthaich Mhic Aoidh, air son iad bhi cuir a bhaird as an fhearunn chionn bhi marbhadh na ’m fiadh, agus cuid dhiubh bhi na aghaidh, agus cuid eile dhiubh bhi leis.

Le ROB DONN.

SEISD.

Ho ro ’s fada ’s gur fada,
’S cian fada gu leòir,
O ’n a bha mi air achdair,
’G iarruidh fasgath fo ’r sgòd;
Nis, mas eiginn domh teicheadh,
’S nach eil leith-sgeul am chòir;
C’uime ’n caonainn ur sgobadh,
’N diugh ’s mi togail na ’n seol.

Jain Mhic Naoghais Mhic Uilleam,
Dhoirt iomadai fala,
C’uime am biodh tu g’a m’àicheadh,
’N diugh aig bèula a bharra;
’S e mo bharail gu ’m b’ fhearr dhuit,
Sìneadh ’n argumaid eile;
Oir ’s tu fhein bha g’a marbhadh,
O ’n la dhfhalbhadh tu ’m baile.
Ho ro ’s fada, &c.

Ach mas obair mì-dhiadhaidh,
Bhi marbhadh fhiadh anns na gleannaibh,

Gu bheil tinneas na bliadhn-sa.
Dol na ’s piantaich ’s na ’s cràitich,
Ach ni sinn faighidinn chiallach,
Thig an riaghladh na ’s fearr oirnn;
Thig an cumant gu socair,
Nuair theid stopadh air Ahab,
’S bidh sinn feuchainn ar lotan,
Air beuladh Doctoir Bohàbhairn,
Ho ro ’s fada, &c.

Ach a Dhoctoir Bohabhairn,
Thug mi dàn duit nach tuig iad;
O ’n tha mis air bheag airgid,
Buinidh oircheas ri t-obair;
Tha mo dhuil ri do phlàsta,
’Nuair tha càch g’a mo bruideadh,
’S mar is faid’ thu g’a charadh,
’S ann is fearr e ’nuair thig e.
Ho ro ’s fada, &c.

Iain ’Ic Eachuinn ’Ic Eain,
Thirc mi ’meadhon mo dhragha;

Uilleam Mheilinis thàr-leam,
Nach seas cairdeas air aona-chois;
’S math chumadh tu lamh rium,
Gus ’n do thar thu mi ’m plunndrainn;
’Nuair a chunnaic thu ’n àrsmachd,
Gu mo sharach’ ’n Tunga;
Dh’ fhas thu tolla-chluasach bothar,
’S cha do chobhair thu ’n cunntar.
Ho ro ’s fada, &c.

Ma chaidh mo chairdeas am fuairead,
Ri daoin’ uaisle na duthcha;
’S eiginn nis dol a dh’ iarruidh,
Rathad fiar nach robh duil’am;
Far a bheil Domhull Thapaidh,
Leughadh charaidse ’n Sgudaig;
Ach do ’n phreisg tha ’sa Gheata,
’N coige athchuing do ’n urnaigh,
Math dhuinn ar cionnta.
Ho ro ’s fada, &c.