RANN na CULAIDH ^{[Culaidh—boat, alluding to a kept Miss.]} ; le Rob Donn.

Mile failt ort fhir na culaidh,
Thu féin gu meal i,
Nar fhaiceam a choidhch air droch bhuil i,
Fo fhear eil i, ’n deigh dhuit sgur d’i- ’
Fhuair thu ’n t-eithear sin o Chormaic,
A’s ro mhath ’n airidh,
Bha i diamhain a’s mi tharbhach aige ’n uiridh,
Uair ar cladach tiorram treisgte ’s uair air feist;
Gun aon duine cuir siol innte no aisd;
’S ann eollach mur na fior sgiobairean a tha thu,
Mionnan gun ghoimh, iochd gun mhasgul, ’s ciall gun chràbhadh;
Cha ’n eil bagar dhaoine thugad, Triath no Sagairt;
Cum o chladach, ’s o gharbhlach, a’s o sgeir i;
Cum air a taobh i, nach faigh i ciùradh, air a deire;
’S air a druim gu socair samhach ’n am a lìonaidh:
’S ann agad fhein a tha’n t-eitheir maiseach, sgiamhach;
’S i na suidhe gu socair samhach, gidheadh gniomhach;
’S i gu crannach, meallach, ròpach, ’n àm dhuit sìneadh;
Gu ma buadhach air do luchd, ’s nach paigh thu ’m frachd;
Na ma luaithe sud as a h-uchd, na tuille steach;
’Nuair theid i air a ciad siubhal, olamaid fòidhe,
Gar am faighear tuille luchd aisde, ach aon bhòidhe.