Cumha do IAIN MAC DHONUILL fear Dhruim-na ’n Torran an Suaineart. Le Alasdair Mac Calum ceudna.

Fonn—Murt Ghlinne Comhunn.

THUG Clan Donuill an latha,
Gar am b’ ann leis a chlaidhe a truaill;
Ach le ordugh o ’n Chathair,
Tigh’n gach oidhche ’s gach lath’ oirnn a nuas;
Gur a truagh leam ’ur ’n athair,
’S e gun sugradh gun aidhear gun snuagh;
Tha ’n aois air a luidhe,
’S e g’ ur caradh le a lamhan ’sa ’n uaigh.

Bu bhoidheach do ghillean,
Fir oga bha inealta luath,
Chaidh pairt diu thair linge,
Dheanadh feum na n tilleadh iad buan;
Tha ar saoghalne diomain
’S cha ’n fhaodar ar tilleadh o ’n uair,
’Nuair a ghlaodhar as sinne,
Chi sinn saoghal na ’n spiorad tha buan.

’N t-aon fhear dhiu rinn posadh,
Gu ’n deanadh e Coirneal air sluagh,
Ga ’n robh nadur an Tighearn,
Anns gach ait ann an suidhe e suas;
Gu ’m b’ e cridhe na feil e,
’S e a luidhe ’sa ’g eiridh a suain,
’S beag an t-iongnadh do cheile,
Bean na h-aonar air feill a bhi truagh.

’S i do phiuthar ur aluinn,
Rinn cinntinn an garadh na ’m buadh,
’S i ur mathair bha àghar,
’Nuair a rinn i ur fagail cho luath,
Mu ’m fac i ach pàirt dibh,
G’ ur ruitheadh ’s g’ ur càradh ’sa ’n uaigh,
Sibh an diugh air gach laimh dh’ i,
Ann an Rioghachd na ’n gras a cur suas.

’S gar an d’ fhuasgail thu fearunn,
Gu ’n robh firinn gun mhearachd fo d’ chleoc,
Fhir a dh’ ionnsaich an ceanal,
Mu ’n d’ fhag thu bhi ’d leanabh ro og;
Bu mhath do chuid ghearran,
’S do chapuill le ’n searraich air lon,
’S dh’ fhag thu tigh an deagh uigheam,
’S tha gach duine ro bhuidheach ad sheol.

Mu ’n taca so n uiridh,
’S mi dh’ fhalbhadh air thuras gun sgath,
’S tu gu ’n d’ thugadh dhomh cuireadh,
Ged a chumadh tu fuireach air cach,
Dhol a sheomar na ’n uinneag,
A rinneadh a chuma’ dh’ Iain bàn;
A Righ! gur mis tha fo mhulad,
Nach d’ fhaodar do chumail o ’n bhas.

’S math dh’ aithnich thu ’n saoghal,
Cha d’ rinn thu riamh caonnag mu ’n ol,
’S cha mho rinn thu riamh éucoir,
Air neach fo ’n ghrein a ta beo,
’S ann a bhiodh tu ga ’n réiteach,
Anns gach ait anns an éisdeadh do ghloir,
’Sa nuair thigeadh diol déirce,
Bhiodh do sporan gun éur ann ad dhorn.

Leam bu duilich a Bheatai,
Gu ’n d’ thainig a chreach ort cho og,
Nighin Aonghuis o ’n Achai’ ^{[Achaitriochadan. ]} ,
O Ghleann uaine na ’m mart ’sa ’m bi ceo,
Tha thu caoineadh ’sa ’g acain,
Do cheile math leapa nach beò,
’S e an ciste choail chumhainn,
Air a charadh fo dhubhar na ’m bord.

’S iad Clann Donuill na ’n geur lann,
Rinn amus ri ceile gle og,
’Nuair a phos iad ri cheil sibh,
Sibh a luidhe ’sa ’g eiridh ’sa choir;
Cum cuimhn’ air do gheallamh,
Thug thu uait e le barantas mor,
Gabh curam d’a leanabh,
’S cha bhi thu gun earras ri d’ bheo.

Ged a ni mi mo dhichioll,
Air innse na firinn tha buan,
Tha ’n aois ga m’ shior dhiteadh,
Dh’ fhag i mise gu diblidh bochd truagh;
’S mi an t-Oisein mur chi sibh,
Ag osnaich ’sa caoidh na dh’ fhalbh uainn,
Tho mo chridh air ’ur deaghaidh,
Mur gu ’m buaileadh an gobhainn a chruaidh.

Le cridheachan laga,
Bidh ar suilean a leagadh na ’n deoir,
Ged a theid sinn d’ ar leabaidh,
Cha ’n fhaigh sinn an cadal ach fòill;
Tha ar ’n inntinn cho luaimhneach,
Ri gaoth deas, na gaoth tuath, na ri ceo,
Sior chaoidh na dh’ fhalbh uainne,
’M fear a dh’ fhanas ’se dhuais bhi ri bròn.