ORAN air latha blair na Maoile-ruaighe, Eeidear Clann-an Toisich na Maighe agus Clann Raoghnuill na Ceapaich. Le Donnacha Duileach.

Fonn.— ’Se latha Raon Ruairidh, &c.

Ho fairigean o ho,
Ho ro na co leatha,
Gur h-e Colla ’n ceann-feadhnaidh,
Gleachd mu ’n tom mu ’n robh athair,
’S ioma spealp do dhuin’ uasal
Bha mu ’n cuairt duit an lath’ ud,
B fhearr ’na clogaide cruadhach,
Mu d’ ghuaillibh gu t-amhuich.

Chulas nuaidheachd o t-armailt,
Na ’m b’ aill leibh a labhairt;
Gach ’neach ga bheil fuath dha,
Cuir na chluasan geur shaighead;
’S ioma cumha le storas

Sud an cordugh gun ghliocas,
Rinn thu nis ann a t-an-toil,
Fhuair Colla fo chis thu,
Cho min ris an lamhuinn,
’S ioma cradh-leabaidh ’s litir,
Chaidh dh’ Ionmhur-nis fo d’ chairdibh,
’S olc nach d’ fhuair e disearsadh,
Bhliadhna phaigh e am mal duit.

Bha thusa Cholla ro thapaidh,
Mhic ’Lasbuig na mòr-chuis,
Leig thu thuc’ na coin thapaidh,
Cha robh cadal air doigh ac’;
Ged a b’ iongnach na cait iad,
Cha robh chead ac do sgrobadh;
’Nuair a sgaoil thu do lionan,
Thug thu mhiaghail a ’n srònan.

’S ioma musgaid ’s pìc iùbhair,
Bha ’n cuideachd a mhi-raith,
Ga ’n tilgeadh cho fada
Ri cairteal a mhìle;
Cha do smuaintich sibh teicheadh,
O luchd na ’m feadana’ cinnteach;
Ach am bathadh na ’m broilleach,
Sud an cothrom a mhill iad.

Cha b’e sgobadh an t-seangain,
Na mur gu ’m beanadh dhuit deargunn,
Ach na claidhnean tana,
Bh’ aig na fearaibh mur armachd,

Dh’ innsinn cuid d’ ar beusan,
Bhi treun ann an torachd,
Bha bhuil air Clann Chatain,
Gu ’m b’e sud fasan Chlann Donuill,
Dhol treun air chois claidhe,
’Nuair a chaitheadh iad lod orr;
Eidear fhearaibh a’s ghillibh,
Bhi le ’n sgianan na ’n sgornain.

’Nuair a rainig thu ’n larach,
An robh abhaist do shean’ar,
Bha Clann Chatan ’sa bhèucaich,
’G iarruidh fabhair da ’n anam;
Sin nuair gheibheadh tu t-ailleas,
Chuir am paipeir an ceangal,
’S ged tha Cheapach na fasach,
Tha i paighte le ceannaibh.

Ged a ghlaodh iad ruibh ’n ionaghlais,
Mu anmoch an fheasgair,
Chuir sibh sgapadh a mheanmh-chruidh,
An luchd a mhàm thair a pheice;
Ga ’n ruith feadh an aonaich,
’S ga ’n cuartachadh dhachaidh;
’S ga ’m paigheadh na ’m fiachan,
Ach dh’ iondrain iad Lachunn ^[Maicntosh.] .

Thig Mac Coinnich dhion’ t-armailt,
’S bu mhor m’ earbs’ as a mhathas,

Thoir mo shoraidh le dùrachd,
Gus an triùir th’ ann ’sa bhraighe,
Gu Colla na laimh threine,
E fhein ’sa dha bhrathair;
Gu ’n do sheas mac De leibh,
Ann ’sa ’n leum so an drasda,
’S gu ’n d’ fhuair sibh an toiseach,
Ann an toiteal na ’n claidhean.

Na ’m bu mhise b’ fhear seolaidh,
Air na h-oigeara’ ’n drasda,
Bhiodh fear air gach uilinn,
Chor ’s nach leagte ’n aon bhlar iad;
Cha robh eagal na giorrag,
Air na gillean ’n robh ’n tabhachd;
Bha fear anns’ gach uilinn,
Mur sgiath chuntairt roimh’ chairdean.

Bhuaidh sin mur mo dhurachd,
Tha e ’m run gu e thachairt,
Thu bhi ’d thighearna duthcha,
Eidear an Dunan ’sa Cheapach,
Eidear Ruthain a’s Spìthein,
’S Cill mo-nìobhaig a chladaich,
Ann am paighneachas sgribhte,
’S lamh an Righ ris a chairt ud.

C’ uim’ nach cuirinnse ’n cuartach?
Muigh Gleann Ruaigh an robh ’m baiteal,