---

[268]

ORAN do dh’ EOGHUN MAC-A- PHEARSAIN, Tighearna Chluainidh; Le Donnacha Gobha.

A CHUIDEACHDA’ na ’n eisdeadh sibh,
Ri pairt do m’ sgeula chlaistinneachd,
Gu ’n innsinn mur a dh’ eirich dhuibh,
O leir thogail na Gaidhealtachd;
O ’n theann a chlann ri mìothlachd ruibh,
’S nach d’ rinneadh Righ do Thearlach dhuibh,
Deanaimid urnaigh dhichiollach,
Gu ’n gleitheadh Criosd an t-aite dhuit.

Slan iomra’ dha n’ ur ’n uachdaran,
Gur cinnte buaidh ’s gach arachdh dha,

---

[269] ’Nuair thogte ’n srol a b’ uaine leis,
Sa ’m fraoch ’sa chnuaic a b’ aird agailbh;
’N am dhol sios bu rioghail sibh,
O ’n t-sreang a b’ isle thairngneadh sibh,
’Nuair chluinnte fuaim ’ur lamhaich,
Air ’ur naimhdean bu neo sgathach sibh.

Mu chùis an leoghuinn bheuchdaich so,
Bu cheannard treud bha foirmeil e;
Bu lionar crioch a dh’ eireadh leis,
A rachadh air ghleus gu colgara;
Cha b’ urrainn dhomh trian dheth d’ threubhantas,
A leughadh ged a thoisichinn,
Gur lionor cuirp bhiodh ciuirte
Aig luchd spuillidh ’n taobh a sheoladh sibh.

Ach c’uime ’n leiginn mighean ort,
’S gur h-e so Righ a bhuannaicheas;
’S gur h-i so bliadhna dhìreas,
Gach ti a chaidh ’s na bruachan uainn;
Gu ’n gleidheadh Dia gu ’n Rioghachd iad,
Chaidh dh’ fhaighinn sith thair chuantaibh uainn,
Sgrios air do luchd mìoruin-sa
’S do shith thoirt le neart chruaidh lanna’.

Gur a lionar cairdean duit,
Cia b’ e thairngneadh eucoir ort;
Bu lionar as gach aite iad,
Gach sar-bhratach ag eiridh leat;
Bidh thaobh do mhathar pairt diu ann,
Na Camshronaich nuair dh’ eireadh iad,
’S iad gun sgraing gun tuchan,
Bu neo bhrùite ’n am an fheuma iad.

Bidh t-ite fhein ga d’ threorachd,
Na Toisich nuair a dh’ eireas iad;

---

[270] ’Sa ’n tuasaid air a h-airde,
Gu ’m bu bu gharg a dol le chéile sibh,
Gur lionar marcach stranna-mhor sin,
Thug adbhans le ceuta dhuibh;
’Sa dh’ aindeoin Righ a’s Parlamaid,
Gu ’n crunar Tearlach treubhach leibh.

’Sa ’n ealta’ so tha sinte riut,
Nach diobradh ’n am an fhuathais thu;
’N t-ard Fhrisealach gu dileas leat,
Nach cumadh sìd air fuairead uait;
Preas dosrach ’s cha bu chrionach iad,
Dhearbh an gniomh air chruadalachd;
Fir dheas ro bhras am fior chleasan,
Bhuidhneadh cis an tuasaidean.

Streang eile c’ uime ’n diochuimhninn,
Nach fagadh shios le eucoir thu;
Gu dualach, cuachach, sniomhanach,
Gur borb ro rioghail treubhach iad;
Gu lannach, dughorm, targaideach,
’Sa ’n argumaid ’nuair a dh’ eireadh i,
Clann Donuill gu treun gailbheach leat,
Ge garbh an tir o ’n eighear iad.

’Nuair thainig spairn ’sa ’n Rioghachds’ oirnn,
Am Piorat co rinn tearnadh dhuinn;
Gu bheil sibh fhein cho chinnteach dheth,
’S ged bhiodh e sgribht’ air phaipeirean;
Gu ’n d’ thug e ’n ionnsaidh dhichiollach,
Mu ’m buinteadh cis aig namhaid oirbh;
’S gu ’n chuir e ’n ruaig gu fior-chleasach,
An tim dhol sios ’s na h eidseachan.

’Nuair chrom na laoich ’sa ’n anamoch,
Bu neo chearbach sios gu foirmeil iad;

---

[271] Bu bheo na ’m feoil ’s na ’m mail’ean iad,
Bu gharg an gnìomh air cholgarachd;
’N am rusgadh lann a’s fhaobhar duibh,
Bha sgaoileadh an luchd chotachan;
Bha maoim am fiamh ur namhaid,
Leis na bh’ air an sail ’ga ’n lorgaireachd.

Cha labhair mise tabhachd ort,
Ach Dia mur gheard ann t-eiredh leat;
Gu ’n deachaidh t-ainm air shabhalachd,
Cha fada thall a’s Eirinn uainn;
Gur gaisgeill, smachdail, laidir thu,
Gu’n caisgte mearla ’s eucoir leat;
Shir Eoighin oig a Cluainidh,
Righ! gu ’n cluinninn buaidh le céuta ort.