ORAN LE BARBRA FRIOSAL, Dhùinidh, an uair chaidh a cuir air imrich a Dùinidh, do dh’ Achanaclaidhe, am braighe Aird Mhic Shimidh, an deigh bàs a fir agus a mic bu shine.

GU bheil mise gun tamh,
Gach aon oidhch agus là,
O’n chuir iad gu braighe bealaich mi.
Gu bheil mise, &c.

’S ged a ghoideadh mo nìth,
Cha dean mi riu strith,
O’n chuir mi ’sa chill na leanadh iad.
’S ged a ghoideadh, &c.

Na fir ghasda gun ghruaim,
Nach bu tais am beart chruaidh,
Ge b’ e bheireadh rud uath’ gu ’m b’aithreach dha.
Na fir ghasd, &c.

’Nuair a ruitheadh tu air falbh,
Cha bu ghealtach do cholg,
Gur tu bheireadh an lorg air bhealaichean.
’Nuair a ruitheadh, &c.

’Sa nuair a ghabhadh tu mu thamh,
Cha bu sgrubaire clair,
Gu ’n gleidheadh do chairdeas caraid duit.
’Sa nuair, &c.

’S bu tu ’m biataiche bùird,
Bhiodh gu math ri luchd dùthch,
’S nach gabhadh a mhùig ri aithnichean.
’S bu tu ’m biataiche, &c.

Bu tu m’ aidhear ’s mo mhiann,
Dheth na chunnaic mi riamh,
Fhir a chridhe ’s e b’ ainm dhuit Alasdair.
Bu tu m’ aidhear, &c.

Gu ’n d’fhuair mi thu og,
As a chlachan rium poist,
’S na ’m biodh tu beo cha b’aithreach leam.
Gu ’n d’fhuair, &c.

Ach an samhradh na dhéigh,
Fhuair mi buille ro ghéur,
Chuir air m’uilinn mi’ fhein ’s gu’n d’fhan mi ann.
Ach an samhradh, &c.

Gu ’n do chaill mi mo sdiûir,
’S mo chrann taic’ anns gach cùis,
Fear dheanadh mo thurnn gu’n do ghearradh uam.
Gu ’n do chaill, &c.

Bu tu ’n saighdeir bha garg,
Ort a luidhe na h-airm,
Bha do chlaidhe ’s thu marbh an tarruing ort.
Bu tu ’n saighdeir, &c.

’N iongnadh mise bhi liath.
’S ged a ghlasadh mo chiabh,
’Nuair chuir mi ’n aon bhliadhn ’sa ’n talamh sibh.
’Niongnadh mise, &c.

Ach a Chriosd ud tha shuas,
Gabh ri mo leithid-sa truas,
O’n is bean mi a fhuair a carachadh,
Ach a Chriosd, &c.

Ma ’sa teann rium am bàs,
Gabh ri m’ anam-sa tlaths,
’S cuir mo pheacaine ’n aite falaich uam.
Ma sa teann, &c.