ORAN gaoil, le duin’ uasal araid.

Fonn. —“Neil Gpw’s Strathspey.”

LUINNEAG.
Mo chaileag bhian-gheal, mheall-shuileach,
A dh’ fhas gu fallain, fuasgailt’,
Gur trom mo cheim o ’n dhealaich sinn,
Aig Clachan Ghlinndarua’il.

Di-donaich rinn mo cho’ lachadh,
Bean og is mòthair gluasad,
Tha ’guth mar cheol na smeòraiche,
’S mar bhile ’n ròis a gruaidhean.
Mo chaileag, &c.

’N uair b’ fhileant’ bhriathra’ mhinisteir,
A fiosrachadh mu ’r truailleachd;
Bha mise coimhead durachdach,
Na seirc tha d’ shùil neo-luainach.
Mo chaileag, &c.

Cha suaimhneas oidhch’ air leabaidh dhomh,
Ga t-fhaicinn ann am bruadar;
’S am Biobull fein cha laimhsich mi,
Gun t-iomha’ ghraidh ga ’m bhuaireadh.
Mo chaileag, &c.

Ged shuidheas Cléir na tire leam,
’S mi sgriobhadh dhoibh le luath-laimh;
’S ann bhios mo smuainte diomhaireach,
Air Sìne dhonn a chuach-fhuilt.
Mo chaileag, &c.

’S caoin a seang slios furanach,
Neo-churi ^{[Neo-churi’—Gentle.]} a ceim uallach;
Tha ’gairdean ban gle chumachdail;
’S deud lurach n’ a beul guamach.
Mo chaileag, &c.

’S ro fhaicilleach ’n a comhradh i,
Gun sgilm, gun sgleo, na tuaileas;
Gur flathail coiseachd sraide i,
Air bheagan stàit na guaineis.
Mo chaileag, &c.

Ged bheireadh DEORSA aite dhomh,
Cho ard ’s a tha measg uaislean;

O ’s truagh nach robh mi ’s m’ ailleagan
Air Airi cois na ’n ’m fuar-bheann!
Bu shocair, seimh a chaidilinn,
’S i m’ achlais, air an luachair.
Mo chaileag, &c.

Ach ’s eagal leam le m’ cheileireachd,
Gu ’n gabh an seisein gruaim rium:
Ged fhog’ras iad do ’n Tolaint mi,
Ri m’ bheo cha toir mi fuath dhuit.