ORAN GAOIL.

A CHUACHAG na ’n craobh, nach truagh leat mo chaoidh,
’G osnaich ri oidhch cheothar;
Shiubhlainn le m’ ghaol, gu urlar na’ n craobh,
Gun duin, air an t-saoghal fheoraich;
Thogainn mo ghaol ri monadh an fhraoich,
Mo leaba ri taobh dòruinn,
Do chrutha geal caomh sinte ri m’ thaobh,
’S mise ga d’ chaoin phogadh.

Chunnaic mi fein, aisling ’s cha bhreug,
Dh’ fhag e mo chridh bronach;
Fear marr-ri te a pògadh a beul,
Briandail an deigh posaidh,
Dh’ uraich mo mhiann, dh’ atharaich mo chiall,
Ghuil mi gu dian deonach;
Cha robh cuisle no féith, ’n uachdar mo chleibh,
Nach do bhrosnaich gu leum comhluath.

Ort tha mi ’n geall, chaill mi mo chonn,
Maille ri àm aosaid;
Thogainn ort fonn, gu soimhe, ’gheal donn,
A’s ghabhainn ort am eiginn;
Thiginn ad dhail, ghleidhinn ort fath,
Bhithinn a ghraidh reidh ’s tu;
Mulad gach la, sior thigh’n am dhail,
’S mis th’ air mo chradh mu d’ dheighinn.

Thuit mi le d’ ghath, mhill sud mo rath,
Striochd mi le neart dòruinn;
Saighdean do ghaoil, saitht’ anns gach taobh,
’Sa thug dhiom gach caoin còmhluath,
Mhill diom mo dhreach, striochd dhiom mo neart,
S mheudaich e gal bròin domh;
’S mur fuasgail e tràth, le t-fhuran ’s le t-fhàilt,
’S cùideacha’ bàis dòmhs’ e.

Mallachd an tus, aig a mhnaoi ghlùin,
Nach do mhuch anns a chuil og mi;
Mu ’n do ghabh mi ort iùl, ainnir dheas ur,
’S nach dùraichd thu ’n tus pòg dhomh;
Tinn gun bhi slan, dusg’ as mo phramh,
Cuimhneachadh dàn posaidh;
Mo bheannachd ad dheigh, cheannaich thu fein,
Le d’ leannanach gle og mi.

Cairibh gu geur, clach agus creith,
Mu m’ leabaidh-sa bhrigh uaisle,
’S fad tha mi fein a feitheadh ort fein,
’S nach togair thu gheug suas leam;
Na m’ bu tusa bhiodh ’n teinn, ainnir dheas threun,
Rachainn-sa gheug suas leat;
Ach ’s goirid an dail, gus am faic sibh an la,
’M bi prasgan mu bheul ’m uaigh-sa.

’S tu ’s cama-lubaich falt, fanna-bhuidh na ’n cleachd,
’S fabhradh na ’n rosg àluinn;
Sùil chorrach ghorm chaoin, broilleach mur aol,
Mhill diom gach caoin shlainte,
Gus an cuir iad mi steach, an ciste fo lic,
Bidh mi fo neart cràidh dheth,
Le smuaintean do chleas, ’s do shugraidh mu seach,
Fo dhuilleach na ’m preas blàthmhor.

’S tu ’n ainnir ghlan reidh, is craobhaich fo bhreid,
Suil air dhreach airneag,
Ghiulaineadh breid, uallach gu feill,
’S uasal an reul aluinn,
Ach ’struagh gun an teud, tha ’n uachdar mo chleibh,
Gad bhualadh-sa ’n ceud aite;
Na ’m faighinn thu fein puiste o ’n chleir,
B’ fhasa dhomh fhein tearnadh.

’S tu ’n ainnir tha grinn, fileanta binn,
Le d’ cheileire binn oran;
Ged fhaighinn ort fath cha rachainn ort dàn,
’S ann agad tha ghnuis aluinn,
Gur gile do bhian, na ’n sneachd air an t-sliabh,
Do mhulad a lion trath mi;
Tha saighead do ghaoil annam ’s gach taobh,
’S cha labhair mi choidhch dàn duit.

’S tric mi gun dail, cuimhneach’ a ghraidh,
Car tamull mar bha do dheigh orm;
Glac misneach sa nuair, ’s tu fhein tha mi luaith,
A choidhch gus an gluais eug mi;

Cas a dhireadh na ’n stùc leis a ghunna nach diult,
Bhiodh fuil air an driuc mu ’n eirinn;
Le d’ mhiolchona seang, air lothainn ad laimh,
Bhiodh puthar air eoin ’s air feidh ann,
Gheibhte sud aig mo ghaol, coileach bhar geig,
Mu ’m biodh air fear eile a leine;
’S e thaghainn dhomh fein, deagh shealgair an fheidh,
’S cha ’n fhaicinn e choidhch na eiginn.

Cul buidh’ ort mur or, blas meal air do phoig,
Cha ghabhainn ort òr no feudail;
’S tu ceist na ’m ban ur, nach caidleadh sa ’n smur,
’Sa mhaidinn ’n am tus eiridh;
Gur guirme do shuil, ’s maiseach do ghnuis,
’S tlachdmhor air tus daoin thu;
Le d’ bhreacan deas ur, paisgte mu d’ ghlun,
Cha ’n fhaca mo shuil t-éugus.

T-eugas ri luaidh, m’ eudail do ’n t-sluagh,
Cha d’ thugainn duit fuath na ’m feudainn;
Cha luidhe orm aois na ’m faighinn mo ghaol,
Poiste le deoin cleire;
M’ ulaidh ’s mo mhiann, m’ aidhear ’s mo chiall,
Caol mhala o ’m fèidh ’n tig gaire;
Cha ’n eil e fo ’n ghrein, na thaghainn ad dheigh,
Na ’m bithinn an deigh t-fhagail.