ORAN a bhranndaidh; Le Coirneal Ruagh Stiùbhart Chinne-chairdin.

Fonn.—
Wha wad na’ be in love \ Wi’ bonie Maggy Lauder, &c.

MILE marbhaisg air a ghoraich,
’S mairg a dh’ oladh branndaidh,
Lionaidh e lan gaoidh a’s bosd sinn,
’S mor a bhios do chainnt uime;
’S ionunn sin ’s mur dh’ eirich dhomhsa,
Rinn mi ol ’sa ghleann so;
’S ann a leig e air mo bhuaireadh,
’S bhuail e anns a cheann mi.

Ciod sa ’m bith a mhathas mise,
Do dhaoine glice coire;
Cha mhathainn bheag idir do bhalach,
Ged bhiodh earras mor aige;
Cha mhathainn mhac bodaich mo bhualadh,
Ged bhiodh buaile bho aige;
Gloir do ’n Righ tha air a Chathair,
Gu ’n d’ thug e paidhir dhorn domh.

Cia mar dh’ fhaodainn gun dol thairis,
Lion a chaile ghorach;
Tri dramachan gun fharruid,
Thairis air a choir domh;
’S cha bhuidheach tha mi do na balaich,
Lion iad lan an stoip dhomh;

Shaoil iad nach b’ urrainn mi ceartach’,
Carachadh no tionndadh;
Ach gur math thug mise an aire,
Do ’n chainnt bh’ aig balla ’n teampuill;
Chunnaic mi ann na mnathan,
’S tharruing mi gle theann orra;
’S e theireadh gach te dhiu ag radh,
’S mairg ait am bi an t-antlachd.

’S mairg a rachadh dh’ iarruidh cairdeas,
Paighe no gealltnas;
Air cuid do mhnathan Chinnichairdin,
’S nàr leam bhi cainnt orra;
’Nuair is mo bheir mi ghradh dhoibh,
’B’ fhearr leo gu ’m biodh àm aca;
Air scian bhi reiteacha’ mo mhionaich,
Ge milis ni iad cainnt rium.

’S diombach tha mi do na mearlaich
Mu ’n phairt thug iad domhsa;
Mu ’n iom thainig air an truinnseir,
’Sa ’n fheoil shailte roiste;
O ’n bha mi fhein am ghiullan narach,
Cha d’ fhuair mi lan mo bheoil d’ i;
Bha iadsan chuice na ’n lonaibh.
Mar gu ’m bu chonaibh mor iad.

C’ uime an deanainn fhein an cealach,
’S ro mhath b’ aithne dhomhs’ iad;
Iain Ruagh Stiubhart mo charaid,
Ceannaich Muileann an Loine;
’S barail leam nach do ghabh e ’n deideadh,

Ho! gur diombach a tha mise,
Do na daoine bh’ air an adhlacadh,
Nach do rinn iad mis a cheangal,
’S mo sparradh ann an alldan,
No nach d’ fhag iad mi ’s tigh sheinnse,
Glaiste ann am panntraidh;
Mu ’n do leig iad anns a ghaoidh mi,
’Sa mheud s’ bha chaothach cainnt orm.

Ach ged bhithinns ’n deigh caithris,
Teas a’s fallas damhsa;
A dhaoine bheil sibhse am barail,
Ged dh’ olainn galan branndaidh;
Gu bheil do dhaoine anns a bhaile,
Na chuireadh thairis mi do m’ antoil;
Ach ’s eiginn domh aideacha’ a nis,
Gu ’n robh misg orm aon-uair.