---

[382]

SEARMOIN XIX.

ROMH. xiv. 8.

Oir ma’s beo dhuinn, is ann do’n Tighearna ata sinn beo; agus mas bàs duinn, is ann do’n Tighearna ’ta sinn a’ faghail bàis; uime sin ma’s beatha no bàs dhuinn, is leis an Tighearn sinn.

’S iad so briathra Phoil, seirbhiseach dilis Chriosd, d’am b’aithne gu math a thoil, d’am b’aithne an t-seirbhis a tha dligheach dha. Tha ’n t-Abstoil an so a’ toirt sgeul air a ghiulan, a bhuineas do chreidmhich, air an ni is coir a bhi aca na’m beachd. Mar sheirbhisich Dhe, mar dheisciobuil Chriosd, ’s coir dhuinn sinn fein a choisreaga gu tur da sheirbhis,

---

[383] agus aoirrip dhùrachdach a thoirt esan a ghloireachadh anns gach ni, araon ’nar beatha agus ’nar bàs. ’Se so ar dleasdanas, se so an dleasdanas a tha ’n t-Abstol ag earrail oirn, agus air àm eile thug mi aoirrip a mhìneachadh dhuibh. Nochd mi gu bheil a bhi beo do’n Tighearn a’ ciallachadh air

I. Gu bheil sinn a’ deanamh feum da thoil mar riaghailt-sdiuraidh ar giulan. 2. Gu bheil sinn a’ toirt aoirrip do ghnàth esan a thoilleachadh anns gach ni. 3. Gu bheil sinn a’ cumail a ghlòir ’nar beachd anns gach ni ata sinn a’ deanamh. 4. Gu bheil sinn gar toirt fein gu tur thairis dha, agus ga bheannachadh air gach àm, an là trioblaid, co mhath is soirbheas, ’nuair a tha e toirt uainn co mhath ’s an uair a tha e builleachadh oirn. 5. Sinn fein a thoirt thairis air mhogh co iomlan dha, is nach ’eil sinn ’nar beachd idir beo, ach fhad sa tha sinn a’ toirt seirbhis dha-san, agus a’ nochdadh a chliu. Tha mi nise dol air m’aghaidh chum an dara ni a gheall mi a dheanamh.

---

[384]

II. Eadhon so a ghnàthachadh mar riagailt no mar thomhas, g’ar cuideachadh chum breith a thoirt air bhur staid Spioradail fein. Chum na crìche so, ’s eigin dhomh bhur n’aire a ghuidhe, agus freagradh coguis fhior do na ceistean a leanas.

1. Cionnas a tha ughdaras Dhe a’ druthadh air bhur cridheachan?

Cha’n’ eil mi a’ feoraich, co dhiu a tha na nithe a tha sibh a’ deanamh air an ordachadh le Dia. Thug mi roimhe fainear, gu’m feud sibh sibh fein ann an so a mhealladh. Tha Dia ’g àithne iomadh ni mar dhleasdanas, nach ’eil neo-thaitneach d’ar natur, eadhon ’nar staid thruaillidh; oir is ann uaithe fein gu h-àraidh a chaidh sinn air seacharan; agus ged a tha iomadh pàis borb, neo-chàirdeil a’ sruthadh o so, gidheadh cha’n’ eil fuath naturail againn d’ar bràithre, ach ann an àite sin tha ar natur g’ar brosnachadh chum an leas a mhiannachadh, agus eadhon a dheanamh, mur ’eil so ciurail dhuinn fein. Air an aobhar so, cha ’n urrain sinn a radh gu bheil duine beo do’n Tighearna, do bhri gu bheil e

---

[385] cothromach, caomh, agus a’ deanamh math do’n dream, ris am bheil e air a dhlùth-cheangal. Oir tha na nithe so taitneach am beachd dhaoine, tha iad ainmeil, cliuteach, agus am bi’ -chiontas cha ’n’urrain duine ni’s fhearr a leas fein a chur air aghaidh, no leis na nithe so a chur an gniomh. Ach ma tha e ga’n deanamh amhàin, no gu h-àraidh, chum a leas fein, cha’n’ urrain e a radh gu bheil e beo do’n Tighearna; tha e ’mhàin a’ toirt seirbhis dha fein, agus uime sin ’s eigin dha duais a thoirt dha fein cuideachd. Mar e a rùn seirbhis a thoirt do’n Tighearna, mur e a rùn gach ni a dheanamh o ghràdh dha, agus o mhothuchadh air ughdaras, cha’n’ urrain dùil a bhi aige, gu’m fuigh e duais uaithe. ’San

2. Co is miann leibh a thoilleachadh, agus ciod an cairdeas, a tha sibh gu h-àraidh ag iarruidh.

Ma tha sibh gu h-àraidh, no ’mhàin ag iarruidh cliu dhaoine, cha’n’ eil sibh gu cinnteach beo do’n Tighearna. ’Ta sinne, ars’ Pol, a’ deanamh ar dichill, co aca a bhios sinn a làthair

---

[386] no air choigrich, gu’m bi sinn taitneach do Chriosd. Bha na Phairisich aris a’ toirt deirc gu pailt, bha iad a’ deanamh ùrnuigh gu minic, bha iad le guth àrd, bha rè uine fhadda; ach bha iad a’ deanamh nan nithe so uile, chum gu’m faiceadh le daoine iad; agus air an aobhar so dh’ainmich Criosd iad nan cealgairean, agus bhagair peanas a dheanamh orra. Cha’n’ eil a leithid so do chealgoireachd gu’n amharus cummainte ’nar measg; oir cha’n’ eil mòran a’ toirt tuilleadh sa chòir do dheirc no a’ caitheadh tuilleadh sa chòir do dh’ùine an ùrnuigh, agus uime sin cha ruig sinn a leas a ghuidhe orra, gun bhi tuilleadh is math. Ach nach ’eil sibh a’ mothuchadh annaibh fein seorsa eile do chealgaireachd, a tha cosmhuil re so? Am bheil sibh ceart co ullamh, chum na dleasdanais sin a chur an gniomh, leis am bheil sibh gar n’aicheadh fein, is a tha sibh na dleasdanais sin a tha taitneach no tarbhach. Am bheil sibh gu diomhair, mar a tha, no a’ toirt aoirrip a bhith am follais. No am bheil sibh gar cumadh fein re toil bhur cuideachd? An urrain sibh sibh fein a dhìteadh, ann an aontachadh le eagal barailean agus cleachdain an t-saoghail?

---

[387] Nach d’aom cleachda cummainte an t-saoghail fibh chum iomadh ni a dheanamh, a bha neo-thaitneach d’ar n’inntin fein? Agus nach ’eil sibh air bhur bacadh o na nithe sin a dheanamh, a tha bhur coguisean ag innseadh bu chòir dhuibh a chur an gniomh an t-eagal gu’n tarruing so oirbh fanaid, no cronnachadh an dream sin, a tha eadhon air bheag suim ’nar beachd? Ma se so bhur giulan, bheir bhur cridhachan fein teisteas ’nar n’aghaidh, nach robh sibh fhathasd beo do’n Tighearna.

3. Ciod an speis a th’agaibh da onoir bhur Tighearna?

Am bheil sibh toileach, air a sgàth, fàs ’nar ni sam bith, ni sam bith a dheanamh, no ni sam bith fhulang? Am bheil sibh toileach seirbhis a thoirt dha, eadhon anns an inbhe is dibli na theaghlach? No ma se bhur rùn eirigh ni’s airde, an ann chum tuilleadh do mhath a dheanamh, an ann chum saothair na’s motha a ghabhail, agus seirbhis na’s fhearr a thoirt d’ar maighistir, no a leigeas bhur staid dhibli leibh air an am? ’Nuair a

---

[388] tha sinn gar faicin, a’ streapadh suas co luath sa dh’fheudas sibh, am feud sinn a shaoilsin, gur e so a th’agaibh ’n ur beachd? Tha e soilleir gur còir da so bhi agaibh ’n ur beachd, oir an ti a thainig, ni h-ann chum gu’n deanta frithealadh dha, ach chum frithealadh a dheanamh, cha’n’ eil esan a’ gleidheadh seirbhiseach diomhanach sam bith ma phearsa; mar a tha prionnsaidh an t-saoghail so, aig am bheil feum air an leithid sin do nithe ga’n deanamh mòr. Na h-Aingil a tha treun an neart, tha iad a’ deanamh a thoil, tha iad ag eisdeachd re ghuth, agus tha obair aca r’a dheanamh: mar a tha ’n t-Abstol ag radh, tha iad uile na’m Spiorada frithealaidh, air an cur amach chum frithealaidh dhoibh-sin a bhitheas na’n oighreachan air slàinte. Agus cia ard a tha daoine air an togail, cha’n’ eil an àrd inbhe ga’n saoradh o sheirbhis a dheanamh do Dhia, ni’s mò no ’n dream is dibli. Feudaidh daoine a shaoilsin, gu bheil iad le’n inbhe air an saoradh o sheirbhis De, agus mo thruaighe tha tuilleadh sa chòir a’ saoilsin so, ach tha ’m barrail aimideach, aingidh. Ann an àite an saoradh, tha Criosd ag radh, gach neach d’an d’thugadh

---

[389] mòran, gun iarrar moran uatha, agus mar is mugha an talann a tha air a thaiceadh ruinn, mar ’eil sinn a’ deanamh feum ceart dheth, mar is mugha fa dheoigh a bhitheas ar diteadh agus ar peanas. ’Sa

4. Ciod a tha deanamh ni sam bith gu h-àraidh taitneach ’nar beachd?

Aon ni ars’ Daibhidh, mhiannaich mi o’n Tighearna, agus iarruidh mi e gu minic, a bhith am’ chomhnuidh feadh mo là ann an aros De, a dh’fhaicin maise an Tighearn, agus chum sgeul fhaotain air na Theampull. Agus tha Pol ag radh measam no h-uile nithe ’nan calldach airson ro-oirdheirceis eolais Iosa Criosd ma Thighearna: air son an d’fhuiling mi call nan uile nithe, agus measam gur aolach iad, chum gu’n cosnam Criosd. Ma sibh fior-dheisciobuil Chriosd, bithidh gach uile ni luachmhor taitneach ’nar beachd, do reir ar dàimh risan. ’S fhearr leibh am piobul, no leabhar sam bith eile, do bhrì gur e so focal agus tiomnadh ar Tighearna. Ni sibh gairdeachas aig ath-theachd gach Sàbaid, do bhrì gur e so là ’n Tighearna. Gabhaidh sibh

---

[390] tlachd ’sna naoimh, agus measaidh sibh iad mar dhaoine oirdheirc na talmhain, do bhrì gu bheil iad taitneach do’n Tighearna, agus gu bheil iomhaigh orra. Bithidh urnuigh dhuibh na h-obair thaitneach, do bhrì gu’m fuigh sibh le so cothrum communn a bhi agaibh maille re’r Tighearna. Agus measaidh sibh mar an obair as taitniche agus is onoraiche, math a dheanamh do chuirp, agus gu h-àraidh do anamaibh dhaoine, o na ni so sibh cosmhuil re’r Tighearna, a chaidh muncuairt a’ deanamh math, agus a dh’fhàg eisiomplair againne chum gu’n leanamaid a cheummanna. Mar so measaidh sibh gach ni do reir an dàimh re Criosd.

Na ceistean so agus an leithid, feoraichibh d’ar cridheachan fein mar ann an làithair an Dia sin, da’n aithne iad gu h-iomlan; an Dia sin a ni sibh gu grad aithnichte dhuibh fein, agus do dhaoine eile cuideachd, anns an là ’san d’theid gach cleochd a tharruing dhibh, agus an nochdar sibh mar a tha sibh ann an làthair an t-saoghail gu h-iomlan.

---

[391]

Co-dhùnaidh sinn anis, le chur an cuimhne dhuibh cuid do na ceanglaichean àraidh àta oirbh, chum bhi mar so beo do’n Tighearna. Agus air

1. Mar ’eil sinn beo do’n Tighearna, tha sinn a’ cur an aghaidh a ghràidh iongantaich a nochd e, ’na thoirt fein na ofrail agus ’na iobairt do Dhia air ar son. Tha focal De a’ cur so gu riachdail an ceill. Ghiulain esan ar peacaidhean na chorp fein air a chrann, chum air dhuinne bhi marbh do’n pheacadh, gu’m bitheamaid beo do fhireantachd. Thug esan è-fein air ar son, chum gun saoradh e sinn o gach uile aingidheachd, agus gu’n glanadh e sinn dha fein nar pobull sonraichte, eudmhor mu dheadh oibre. Fhuair esan bàs air son nan uile, chum iadsan àta beo, nach biodh iad a so suas beo dhoibh fein, ach dha-san a dh’fhuiling am bàs air an son, agus a dh’eirich aris. Agus tha Eoin ag radh, chum na criche so dh’fhoillsicheadh mac Dhe, chum gu’n sgriosadh e oibridh an Diabhoil; se sin chum’s gu’n ulluicheadh e daoine fa chomhair Neamh, le oibreachadh a Spioraid, co mhath is Neamh a chosnadh dhoibh le toilteanas

---

[392] fhola. Anis ma ’s è ’n ni a bh’aig Criosd na bheachd anns na rinn è, anns na dh’fhuiling è, agus anns na choisin e, ar deanamh naomha, agus beo dha fein, ’s còir dhuinn gu cinnteach a bhi beo dha. ’San

2. ’S còir a bhi beo do’n Tighearna, mar a tha speis againn do onoir ar maighistir, agus do chreideas a shoisgeil. Le giulan diadhaidh naomha cuiridh sinn na’n tosd daoine aingidh, bheir sinn uapa an cothrum, a tha iad ag iarruidh, chum toibheim a thoirt do’n ainm urramach a tha air ainmeach oirn. Le giulan naomha, bheir sinn dearbhadh riachdail do’n t-saoghal, gu bheil soisgeul Chriosd na mheadhon eifeachdach slàinte, agus gu bheil Criosd gun amharus na Shlanuighear. Tha mòr-eifeachd gun amharus ann am bàs Chriosd, ’nuair a tha e brosnachadh an dream a tha creidsin ann, chum bàsachadh do’n pheacadh. Cha n’urrain sinn a bhi fuidh amharus gu bheil e beo, agus gu bheil gach uile-chumhachd an Neamh agus talamh air an toirt dha, ’nuair a tha sinn ga fhaicin beo

---

[393] na bhuill, le ghràs uile-bhuadhach, agus ’nuair a tha e toirt orra-san a bhi beo dha-san. Ach air an làimh eile, ma tha a dheisciobuil truaillidh, peacach, tha iad a’ deanamh an cròn is mò is urrain iad d’a chàs, tha iad a’ toirt cothrum da naimhde a radh, nach ’eil eifeachd na shoisgeul, chum cridheachan an dream sin a riaghladh, agus an caithe’ -beatha ath-leasachadh, a tha ga aidmheil.

Brosnaicheadh na nithe so, ma seadh, gach h-aon againn, chum bhi beo dha-san, a fhuair bàs, agus a dh’eirich, agus a dh’ath-bheothaich, chum gu’m bitheadh e na Thighearn air na beathaibh agus air na marbhaibh. Agus ’nuair a tha sinn ag amharc ’suas air son a choghnadh sin, a tha ni ’mhàin a’ toirt misneach dhuinn, ach ag àithne dhuinn dùil a bhi againn ris, rachamaid air ar n’aghaidh na neart, labhramaid amhàin mu fhireantachd, chum ’nuair a gheibh sinn bàs gu’n caidil sinn an Iosa, da’m bheil sinn anis beo, agus gu’n d’thoir sinn ar cuirp thairis do’n t-Slanuighear ann an dochas beothail re ais-eiridh ghloirmhor. An sin theid gealladh priseil

---

[394] Chriosd a choimhlionadh ma ni neach air bith seirbhis dhomh-sa, leanaidh e mi; agus ge be àite am bi mise, ann an sin bithidh mo sheirbhiseach mar an ceudna; ma ni neach seirbhis dhomh-sa bheir m’Athair onoir dha. Amen.