CAIB. XIX.

AGUS thàinig dà aingeal do Shodom ’san fheasgar, agus bha Lot ’na shuidhe ann an geata Shodoim: agus ’nuair a chunnaic Lot iad, dh’éirich e suas ’nan coinneamh, agus chrom se e féin air aghaidh gu làr ^{[le aghaidh ris an làr. ]} .

2 Agus thubhairt e, Feuch a nis, mo thighearnan, tionndadhaibh a steach ^{[teannaibh a steach. ]} , guidheam oirbh, do thigh bhur seirbhisich, agus fanaibh rè na h-oidhche, agus ionnailibh bhur casan, agus éiridh sibh gu moch, agus théid sibh air bhur turus ^{[slighe. Eabh.]} . Agus thubhairt iad, Ni h-eadh, ach fanaidh sinn air an t-sràid rè na h-oidhche.

3 Agus choi’ -éignich e iad, agus thionndaidh iad d’a ionnsuidh, agus chaidh iad a steach d’a thigh: agus rinn e cuirm ^{[cuilm, féisd. ]} dhoibh, agus dheasaich e aran neo-ghoirtichte ^{[neo-gheuraichte, gun bheirm, gun laibhin. ]} , agus dh’ ith iad.

4 Ach mu’n deachaidh iad a luidhe, chuairtich ^{[dh’iadh. ]} daoine a’ bhaile an tigh, eadhon daoine Shodoim, araon sean agus òg, an sluagh uile o gach cearna.

5 Agus ghairm iad air Lot, agus thubhairt iad ris, C’àit’ am bheil na daoin’ a thàinig a’t’ ionnsuidh an nochd? Thoir a mach iad d’ar n-ionnsuidh, chum as gu’n aithnich sinn iad.

6 Agus chaidh Lot a mach d’an ionnsuidh air an dorus, agus dhruid e ’n dorus ’na dhéigh,

7 Agus thubhairt e, Na deanaibh, guidheam oirbh, mo bhràithre, gnìomh cho olc.

8 Feuch a nis, tha agam dithis nigheana do nach b’aithne fear; leigibh leam, guidheam oirbh, an toirt a mach d’ar n-ionnsuidh, agus deanaibh riu mar is àill leibh ^{[mar is math leibh. ]} : a mhàin air na daoinibh so na deanaibh a’ bheag, oir is ann a chum na crìche so a thàinig iad fuidh sgàile mo thighe-se.

9 Agus thubhairt iadsan, Seas air t’ais. Agus thubhairt iad a rìs, Thàinig am fear so ’na aonar air chuairt, agus is àill leis a bhi ’na bhreitheamh: A nis buinidh sinne riutsa ni’s miosa na riu-san. Agus rinn iad éigin ^{[spairn. ]} mhòr air an duine, eadhon air Lot, agus thàinig iad am fagus a bhriseadh an doruis.

10 Ach chuir na daoin’ a mach an làmh, agus thug iad Lot a steach d’an ionnsuidh do’n tigh, agus dhùin ^{[dhruid. ]} iad an dorus.

11 Agus bhuail iad na daoin’, a bha aig dorus an tighe, le doille, eadar bheag agus mhòr ^{[o’n bheag gus a’mhòr. Eabh.]} ; ionnas ^{[air chor agus. ]} gu’n do sgìthich iad iad féin ag iarraidh an doruis.

12 Agus thubhairt na daoine re Lot, Co tuilleadh a th’agad ’an so? Do chliamhuin, agus do mhic, agus do nigheana, agus ge b’e ni a ta agad ’sa’ bhaile, thoir a mach iad as an àite so:

13 Oir tha sinne gus an t-àite so a sgrios, do bhrì’ gu bheil an glaodh air fàs mòr ’an làthair an Tighearna; agus chuir an Tighearna sinne g’a sgrios ^{[g’an sgrios. ]} .

14 Agus chaidh Lot a mach, agus labhair e r’a chleamhnaibh,

15 Agus ’nuair a dh’éirich a’ mhadainn, ann an sin ghreas na h-aingil Lot, ag ràdh, Eirich, gabh do bhean, agus do dhithis nighean a ta’n so, an t-eagal gu’n sgriosar thu ann an aingidheachd a’ bhaile.

16 Agus, ’nuair a bha e deanamh moille, ’an sin rug na daoin’ air làimh air, agus air làimh air a mhnaoi, agus air làimh air a dhithis nighean; air do’n Tighearna bhi tròcaireach dha: agus thug iad a mach e, agus chuir iad e ’n taobh a muigh do’n bhaile.

17 Agus ’nuair a thug iad a mach iad, thubhairt e, Teich air son t’anma; na seall a’d’ dhéigh, agus na stad ’sa’ chòmnard uile ^{[na fan ’sa’ chònard idir. ]} : teich do’n t-sliabh, an t-eagal gu millear thu.

18 Agus thubhairt Lot riu, Oh! ni h-ann mar sin, mo thighearna.

19 Feuch a nis, fhuair do sheirbhiseach deagh-ghean a’d’ shùilibh, agus mheudaich thu do thròcair, a nochd thu dhomhsa le m’anam a theasairginn: agus cha’n urrainn mise dol as do’n t-sliabh, an t-eagal gu’n d’thig ^{[gu’m beir. ]} olc éigin orm, agus gu’m faigh mi bàs.

20 Feuch a nis, tha ’m baile ud am fagus gu teicheadh d’a ionnsuidh, agus e beag: leigear dhomh a nis teicheadh ’an sud, (nach beag e?) agus bithidh m’anam beo.

21 Agus thubhairt e ris, Feuch, ghabh mi re t’athchuinge ’san ni so mar an ceudna, nach sgrios mi’m baile so, mu’n do labhair thu.

22 Greas ort, teich ’an sud, oir cha ’n urrainn mi ni air bith a dheanamh gus an d’théid thu’n sud: uime sin thugadh Soar mar ainm air a’ bhaile.

23 Bha ghrian air éirigh air an talamh, ’nuair a chaidh Lot a steach do Shoar.

24 ’An sin thug an Tighearn air pronnasc agus teine frasadh air Sodom agus air Gomorrah a nuas o’n Tighearna as na néamhan.

25 Agus sgrios e na bailte sin, agus an còmhnard uile, agus uile luchd-àiteachaidh nam bailtean, agus na dh’fhàs air an talamh.

26 Ach sheall a bhean ’na déigh o chùlaobh, agus dh’fhàs i ’na carradh ^{[pillar. sasg.]} salainn.

27 Agus chaidh Abraham suas moch ’sa’ mhadainn do’n àite anns an do sheas e ’n làthair an Tighearna.

28 Agus sheall e air Sodom agus Gomorrah, agus air fearann a’chòmhnaird uile ^{[air aghaidh Shodoim agus Ghomorraih, agus air aghaidh fearainn a’ chònaird uile. ]} , agus chunnaic e, agus feuch, chaidh deatach na tìre suas mar dheatach àmhainn ^{[fuirnis. ]} .

29 Agus ’nuair a sgrios Dia bailtean a’ chòmhnaird, ’an sin chuimhnich Dia air Abraham, agus chuir e mach Lot a meadon an léir-sgrios, ’nuair a sgrios e na bailtean anns an robh Lot ’na chòmhnuidh.

30 Agus chaidh Lot suas a Soar, agus ghabh e còmhnuidh ’san t-sliabh, agus a dhithis nighean maille ris; oir bha eagal air còmhnuidh ghabhail ann an Soar: agus ghabh e còmhnuidh ann an uaimh, e féin agus a dhithis nighean.

31 Agus thubhairt an té bu shine ris an té a b’ òige, Tha ar n-athair sean, agus cha ’n ’eil fear air an talamh gu teachd a steach d’ar n-ionnsuidh a réir gnàtha ^{[cleachda, cor, modh. ]} na talmhainn uile.

32 Thig, thugamaid air ar n-athair fìon òl, agus luidheamaid maille ris, chum as gu’n gléidh sinn sliochd ^{[sìol. ]} o ar n-athair.

33 Agus thug iad air an athair fìon òl air an oidhche sin: agus chaidh an té bu shine steach, agus luidh ^{[laidh. ]} i maille r’a h-athair; agus cha do mhothaich e ’nuair a luidh i sìos, no ’nuair a dh’éirich i.

34 Agus air an la-màireach ^{[air a’ mhàireach. ]} thubhairt an té bu shine ris an té a b’òige, Feuch, luidh mise ’n reidhr ^{[an reir, an raoir. ]} maille re m’ athair; thugamaid air fìon òl an nochd mar an ceudna, agus rach-sa steach, agus luidh maille ris, chum as gu’n gléidh sinn sliochd o ar n-athair.

35 Agus thug iad air an athair fìon òl air an oidhche sin mar an ceudna: agus dh’éirich an té b’òige, agus luidh i maille ris, agus cha do mhothaich e ’nuair a luidh i sìos, no ’nuair a dh’éirich i.

36 Mar so bha dithis nighean Lot torrach aig an athair.

37 Agus rug an té bu shine mac, agus thug i Moab mar ainm air: ’s esan athair nam Moabach gus an là’n diugh.

38 Agus an té b’òige, rug ise mar an ceudna mac, agus thug i Ben-ammi mar ainm air: ’s esan athair chloinn Ammoin gus an là’n diugh.