CAIB. XX.

AGUS dh’imich Abraham as sin do’n tìr mu dheas, agus ghabh e còmhnuidh eadar Cades agus Sur; agus bha e air chuairt ann an Gerar.

2 Agus thubhairt Abraham mu Sharah a bhean, ’Si mo phiuthar i: Agus chuir Abimelech righ Gherair teachdaire uaithe, agus ghabh e Sarah.

3 Agus thàinig Dia gu Abimelech ann an aisling ^{[bruadar. ]} ’san oidhche, agus thubhairt e ris, Feuch, is duine marbh thu air son na mnà a ghabh thu; oir is bean duin’ eil’ i.

4 Ach cha d’thàinig Abimelech am fagus di ^{[’na còir. ]} , agus thubhairt e, A thighearna, am marbh thu mar an ceudna cinneach ionruic?

5 Nach d’thubhairt esan riumsa, ’Si mo phiuthar i? agus thubhairt ise, eadhon ise féin, ’Se mo bhràthair e: ann an treibhdireas mo chridhe, agus ann an neo-chionta mo làmh rinn mi so.

6 Agus thubhairt Dia ris ann an aisling, Seadh, tha fios agam gur ann an treibhdhireas do chridhe a rinn thu so, agus chum mise mar an ceudna thu o pheacachadh a’m’ aghaidh: uime sin cha do leig mi leat beantainn ria.

7 A nis ma’ta thoir air a h-ais ^{[aisig. ]} do’n duine a bhean, oir is fàidh e, agus ni e ùrnuigh air do shon, agus bithidh tu beo: ach mur d’thoir thu air a h-ais i, biodh fios agad gu’m faigh thu bàs gu cinnteach, thu féin agus gach uile a’s leat.

8 Uime sin dh’éirich Abimelech moch ’sa’ mhadainn, agus ghairm e a sheirbhisich uile, agus dh’aithris ^{[dh’innis. ]} e na nithe sin uile ’nan éisdeachd; agus bha eagal mòr air na daoine ^{[dh’oilltich na daoine. ]} .

9 ’An sin ghairm Abimelech air Abraham, agus thubhairt e ris, Ciod so a rinn thu oirn? agus ciod an eucoir ^{[a’ choire, an cron. ]} a rinn mis’ ort, gu’n d’thug thu ormsa, agus air mo rìoghachd peacadh mòr? rinn thu gnìomharan ormsa, nach bu chòir a dheanamh.

10 Agus thubhairt Abimelech re h-Abraham, Ciod a chunnaic thu, gu’n d’rinn thu an ni so?

11 Agus thubhairt Abraham, A chionn gu’n d’thubhairt mi ^{[gu’n do smuainich, gu’n do shaoil mi. ]} annam féin, Gu cinnteach cha ’n’eil eagal an Tighearna ’san ionad so; agus marbhaidh iad mi air son mo mhnà.

12 Agus gidheadh ’si gu deimhin mo phiuthar i, nighean m’athar i, ach cha’n i nighean mo mhàthar: agus bha i agam mar mhnaoi.

13 Agus ’nuair a thug Dia orm dol air m’aineol ^{[air choigrich. ]} o thigh m’athar, ’an sin thubhairt mi ria ^{[rithe. ]} , ’Se so do chaoimhneas a nochdas tu dhomhsa; Anns gach àite d’an d’thig ^{[d’an tig. ]} sinn, abair mu m’ thimchioll, ’Se mo bhràthair e.

14 Agus ghabh Abimelech caoraich, agus buar ^{[crodh, daimh. ]} , agus òglaich agus ban-oglaich ^{[seirbhisich, agus ban-seirbhisich. ]} , agus thug e iad a dh’Abraham, agus thug e air a h-ais dha Sarah a bhean.

15 Agus thubhairt Abimelech, Feuch, tha m’fhearann fa d’ chomhair: gabh còmhnuidh far an taitneach leat.

16 Agus re Sarah thubhairt e, Feuch, thug mi mìle bonn airgid do d’ bhràthair: feuch, tha e dhuitse ^{[bithidh so dhuitse. ]} ’na chòmhdachadh sùl do gach uile a ta maille riut, agus maille ris gach uile: mar so fhuair i achmhasan ^{[chronaicheadh i. ]} .

17 Agus rinn Abraham ùrnuigh re Dia; agus leighis Dia Abimelech, agus a bhean, agus a bhan-oglaich, agus rug iad clann.

18 Oir dhruid ^{[dhruid gu daingean. ]} an Tighearna suas gach bolg ann an teaghlach Abimeleich, air son Sharaih mnà Abrahaim.