CAIB. XXVII.

AGUS ’nuair a bha Isaac air fàs sean, agus a bha shùilean dall air chor as nach faiceadh e, ghairm e air Esau a mhac bu shine, agus thubhairt e ris, A mhic: agus thubhairt esan ris, Feuch, tha mi ’n so.

2 Agus thubhairt esan, Feuch a nis, tha mise sean; cha’n’ eil fios agam air latha mo bhàis.

3 Agus a nis, guidheam ort, gabh t’airm, do bholg-saighead agus do bhogha, agus falbh a mach do’n mhachair, agus sealg dhomh sithionn;

4 Agus dean dhomh biadh blasda mar is ionmhuinn ^{[toigh. ]} leam, agus thoir a m’ ionnsuidh e agus gu’n ith mi; chum as gu’m beannaich m’anam thu mum faigh mi bàs.

5 Agus chuala Rebecah ’nuair a labhair Isaac r’a mhac Esau: agus chaidh Esau do’n mhachair a shealg sithinn, gu toirt d’a ionnsuidh.

6 Agus labhair Rebecah r’a mac Iacob, ag ràdh, Feuch,

7 Thoir a m’ ionnsuidh, sithionn, agus dean biadh blasda dhomh, agus gu’n ith mi, agus gu’m beannaich mi thu ’n làthair an Tighearna, roimh m’ bhàs.

8 Nis uime sin, a mhic, éisd re m’ ghuth, a réir an ni a ta mi ’g àithneadh dhuit.

9 Falbh a nis a dh’ionnsuidh an treud, agus thoir a m’ionnsuidh o sin dà dheagh mheann do na gabhraibh; agus ni mis’ iad ’nam biadh blasda air son t’ athar, mar is ionmhuinn leis.

10 Agus bheir thu dh’ionnsuidh t’athar e, agus gu’n ith e, chum as gu’m beannaich e thu roimh bhàs.

11 Agus thubhairt Iacob re Rebecah a mhàthair, Feuch, tha Esau mo bhràthair ’na dhuine molach, agus mis’ a’m’ dhuine lom.

12 Ma ’s e’s ^{[Feudaidh e bi. ]} gu’n laimhsich m’athair mi, ’an sin measar mi leis ^{[bithidh mi ’na shùilibh. Eabh.]} mar neach leis am b’àill a mhealladh ^{[mar mhealltair. ]} ; agus bheir mi mallachadh orm féin, agus cha bheannachadh.

13 Agus thubhairt a mhàthair ris, Ormsa bitheadh do mhallachadh, a mhic: a mhàin éisd re m’ ghuth, agus falbh, thoir a m’ ionnsuidh iad.

14 Agus dh’fhalbh e, agus ghlac e iad, agus thug e iad a dh’ionnsuidh mhàthar: agus rinn a mhàthair biadh blasda, mar a b’ionmhuinn le athair.

15 Agus ghabh Rebecah eudach taitneach Esau a mic bu shine, a bh’aice ’san tigh; agus chuir i e air Iacob a mac a b’òige.

16 Agus chuir i croicinn mheann nan gabhar air a làmhan, agus air luime a mhuineil.

17 Agus thug i’m biadh blasda, agus an t-aran a dheasaich i, do làimh a mic Iacoib.

18 Agus thàinig e dh’ionnsuidh athar, agus thubhairt e, Athair: agus thubhairt esan, Feuch, tha mi ’n so; co thusa, a mhic?

19 Agus thubhairt Iacob r’a athair, Is mise Esau do cheud-ghin; rinn mi mar a dh’iarr thu orm ^{[mar a thubhairt thu rium. Eabh.]} : éirich, guidheam ort, suidh agus ith do m’ shithinn, chum as gu’m beannaich t’anam mi.

20 Agus thubhairt Isaac r’a mhac, Cionnas a fhuair thu i cho luath, a mhic? agus thubhairt esan, A chionn gu’n do chuir an Tighearna do Dhia a’m’ rathad i.

21 Agus thubhairt Isaac re Iacob, Thig am fagus a nis agus gu’n laimhsich mi thu, a mhic, an tusa féin mo mhac Esau, no nach tu.

22 Agus chaidh Iacob am fagus d’a athair Isaac, agus laimhsich se e; agus thubhairt e, ’Se ’n guth guth Iacoib, ach ’s iad na lamhan làmhan Esau.

23 Agus cha d’aithnich se e, chionn gu’n robh a làmha molach, mar làmhan Esau a bhràthar: mar sin bheannaich se e.

24 Agus thubhairt e, An tusa féin mo mhac Esau? agus thubhairt esan, Is mi.

25 Agus thubhairt e, Thoir am fagus domh e, agus ithidh

26 Agus thubhairt athair Isaac ris, Thig am fagus a nis, agus pòg mi, a mhic.

27 Agus thàinig e’m fagus, agus phòg se e: agus dh’fhairich ^{[bhol, bholtruich. ]} e boladh eudaich; agus bheannaich se e, agus thubhairt e, Feuch, tha fàile mo mhic mar fhàile fearainn ^{[achaidh. ]} , a bheannaich an Tighearna.

28 Uime sin gu’n d’thugadh Dia dhuit do dhrùchd ^{[do dhealt. ]} nèimh, agus do reamhrachd ^{[do shaill, do shult. ]} na talmhainn, agus pailteas arbhair agus fìona.

29 Deanadh slòigh seirbhis dhuit, agus strìochdadh cinnich ^{[fineachan. ]} dhuit; bi d’ uachdaran air do bhràithribh, agus cromadh mic do mhàthar sìos dhuit: mallaichte gu’n robh gach neach a mhallaicheas thu, agus beannaichte gu’n robh gach neach a bheannaicheas thu.

30 Agus co luath agus a sguir Isaac do bheannachadh Iacoib, ’nuair bu ghann a bha Iacob air dol a mach fathast a làthair Isaaic athar, thàinig a bhràthair Esau o sheilg.

31 Agus rinn esan mar an ceudna biadh blasda, agus thug e dh’ionnsuidh athar e; agus thubhairt e r’a athair, Eireadh m’athair, agus itheadh e do shithinn a mhic, chum gu’m beannaich t’anam mi.

32 Agus thubhairt Isaac athair ris, Co thusa? agus thubhairt esan, Is mi do mhac, do cheud-ghin, Esau.

33 Agus chriothnaich Isaac le ball-chrith an-barraich, agus thubhairt e, Co, c’àite ’m bheil esan a ghlac ^{[shealg. ]} sithionn, agus a thug i m’ionnsuidh, agus dh’ith mi do’n iomlan mun d’thàinig thusa? agus bheannaich mi e, seadh agus beannaichte bithidh se.

34 ’Nuair a chual’ Esau briathran athar, ghlaodh e le glaodh mòr, agus ro shearbh; agus thubhairt e r’a athair, Beannaich mise, eadhon mise mar an ceudna, O athair.

35 Agus thubhairt e, Thàinig do bhràthair le ceilg, agus thug e leis do bheannachadh.

36 Agus thubhairt esan, Nach ceart a thugadh Iacob mar ainm air? oir thàinig e fodham ^{[fudham, fo m’ làimh. ]} an dà uair so: thug e leis mo chòir-bhreith; agus feuch, a nis thug e leis mo bheannachadh. Agus thubhairt e, Nach do ghleidh thu dhomhsa beannachadh?

37 Agus fhreagair Isaac, agus thubhairt e re h-Esau, Feuch, rinn mi e ’na uachdaran ort, agus a bhràithrean uile thug mi dha mar sheirbhisich; agus le h-arbhar agus le fìon chum mi suas e: agus dhuitse ciod a nis a ni mi, a mhic?

38 Agus thubhairt Esau r’a athair, Nach ’eil agad ach aon bheannachadh, athair? beannaich mise, eadhon mise mar an ceudna, O athair. Agus thog Esau suas a ghuth, agus ghuil e.

39 Agus fhreagair Isaac athair, agus thubhairt e ris, Feuch, ann an reamhrachd na talmhainn bithidh do chòmhnuidh, agus ann an drùchd nèimh o’n àirde.

40 Agus le d’ chlaidheamh ^{[le d’ chloidheamh. ]} thig thu beo, agus do d’ bhràthair

41 Agus dh’fhuathaich Esau Iacob air son a’ bheannachaidh leis an do bheannaich athair e: agus thubhairt Esau ’na chridhe, Tha lài a’ bhròin air son m’athar am fagus, agus ’an sin marbhaidh mi mo bhràthair Iacob.

42 Agus dh’innseadh do Rebecah briathran Esau a mic bu shine, agus chuir i teachdaire uaithe ^{[chuir i fios uaipe. ]} , agus ghairm i air Iacob a mac a b’ òige, agus thubhairt i ris, Feuch, tha do bhràthair Esau toirt co’ -fhurtachd dha féin a d’ thaobh-sa, a’ cur roimhe do mharbhadh.

43 A nis uime sin, a mhic, éisd re m’ ghuth, agus éirich, teich-sa dh’ionnsuidh mo bhràthar Labain do Haran.

44 Agus fanaidh tu maille ris beagan do laithibh, gus an tionndaidh ^{[traogh. ]} fraoch feirge ^{[lasan feirge. ]} do bhràthar;

45 Gus an tionndaidh corruich do bhràthar uait, agus gu’n di-chuimhnich e na rinn thu air: ’an sin cuiridh mise fios, agus bheir mi a sin thu. C’ar son a chaillin le chéile sibh ann an aon là?

46 Agus thubhairt Rebecah re h-Isaac, Tha mi sgìth do m’ bheatha air son nigheana Het: ma ghabhas Iacob bean do nigheanaibh Het, mar iadsan a ta do nigheanaibh na dùthcha, ciod am math a ni mo bheatha dhomhsa?