CAIB. XXXIII.

AGUS thog Iacob suas a shùilean, agus dh’amhairc e, agus feuch, bha Esau teachd, agus maille ris ceithir cheud fear. Agus roinn e a’ chlann do Leah, agus do Rachel, agus do’n dà bhan-oglaich.

2 Agus chuir e na ban-oglaich agus an clann air thoiseach, agus Leah agus a clann ’nan déigh, agus Rachel agus Ioseph air dheireadh.

3 Agus chaidh e féin air aghaidh rompa, agus chrom se e féin gu làr seachd uaire, gus an d’thàinig e dlùth d’a bhràthair.

4 Agus ruith Esau ’na choinneamh, agus ghabh e ’na ghlacaibh e, agus thuit e air a mhuineal, agus phòg se e: agus ghuil iad.

5 Agus thog e suas a shùilean, agus chunnaic e na mnài agus a’ chlann; agus thubhairt e, Co iad sin a ta maille riut? agus thubhairt esan, A’ chlann a thug Dia gu gràsmhor do d’ sheirbhiseach.

6 ’An sin thàinig na ban-oglaich am fagus, iad féin agus an clann, agus chrom siad iad féin.

7 Agus thàinig Leah cuideachd am fagus maille r’a cloinn, agus chrom siad iad féin; agus ’an déigh sin thàinig Ioseph am fagus agus Rachel, agus chrom siad iad féin.

8 Agus thubhairt e, Ciod a’s ciall duit leis an iomain so uile, a choinnich mi? Agus thubhairt esan, Gu deagh-ghean fhaghail ann an sùilibh mo thighearna.

9 Agus thubhairt Esau, Tha agamsa pailteas, a bhràthair; gléidh dhuit féin na bheil agad.

10 Agus thubhairt Iacob, Ni h-eadh, guidheam ort, ma fhuair mi nis deagh-ghean a’d’ shuilibh, ’an sin gabh mo thiodhlac o m’ làimh: oir uime sin chunnaic mi do ghnùis, mar gu’m faicinn gnùis Dé, agus thaitinn mi riut.

11 Gabh, guidheam ort, mo bheannachadh a thugadh a d’ ionnsuidh, do bhrìgh gu’n do bhuin Dia gu toirbheartach rium, agus gu bheil agam mòr phailteas: agus rinn e ro-earail air, agus ghabh se e.

12 Agus thubhairt e, Gabhamaid ar turus, agus biomaid ag imeachd, agus théid mise maille riut ^{[romhad. ]} .

13 Agus thubhairt e ris, Tha fios aig mo thighearna gu bheil a’ chlann maoth, agus na treudan agus an fheudail a ta maille rium, trom le h àl; agus ma dh’iomainear iad gu dian aon latha, gheibh an treud uile bàs.

14 Rachadh, guidheam ort, mo thighearna seachad roimh a sheirbhiseach: agus gabhaidh mise an t-slighe gu socrach, a réir mar a bhios an spréidh a ta romham, agus a’ chlann, comasach air fhulang, gus an d’thig mi dh’ionnsuidh mo thighearna gu Seir.

15 Agus thubhairt Esau, Leig leam a nis cuid do’n mhuinntir a ta maille rium fhàgail mar-riut ^{[maille riut, agad. ]} : Agus thubhairt esan, C’ar son sin? faigheam-sa deagh-ghean ’an sùilibh mo thighearna.

16 Mar sin phill Esau ’san là sin féin air a shlighe gu Seir.

17 Agus dh’imich Iacob gu Sucot, agus thog e dha féin tigh, agus rinn e bothain d’a spréidh: air an aobhar sin thugadh Sucot mar ainm air an àite.

18 Agus thàinig Iacob do Shalem, baile Shecheim a ta ann an tìr Chanaain, ’nuair a thàinig e o Phadan-aram; agus shuidhich e bhùth fa chomhair a’ bhaile.

19 Agus cheannaich e mìr fearainn, far an do shuidhich ^{[sgaoil. ]} e a bhùth, o làimh chloinne Hamoir athar Shecheim, air cheud bonn airgid ^{[cheud uan. ]} .

20 Agus chuir e suas altair ’an sin, agus thug e El-Elohe-Israel mar ainm oirre.