CAIB. XXXVIII.

AGUS ’san àm sin féin chaidh Iudah sìos o bhràithribh, agus thionndaidh e steach a dh’ionnsuidh Adulamaich àraidh, d’am b’ainm Hirah.

2 Agus chunnaic Iudah ’n sin nighean Canaanaich àraidh, d’am b’ainm Suah: agus ghabh e i, agus chaidh e steach d’a h-ionnsuidh.

3 Agus dh’fhàs i torrach, agus rug i mac; agus thug e Er mar ainm air.

4. Agus dh’fhàs i torrach a rìs, agus rug i mac; agus thug i Onan mar ainm air.

5 Agus dh’fhàs i torrach fathast, agus rug i mac; agus thug i Selah mar ainm air: agus bha esan ann an Chedsib ’nuair a rug i e.

6 Agus ghabh Iudah bean do Er a cheud-ghin, d’ am b’ainm Tamar.

7 Agus bha Er, ceud-ghin Iudaih, aingidh ann an sealladh an Tighearna; agus mharbh an Tighearn e.

8 Agus thubhairt Iudah re h-Onan, Falbh a steach a dh’ionnsuidh mnà do bhràthar, agus pòs i, agus tog suas sliochd do d’ bhràthair.

9 Agus bha fhios aig Onan nach b’ann leis féin a bhiodh an sliochd; agus ’nuair a chaidh e steach a dh’ionnsuidh mnà a bhràthar, dhòirt e air a’ bhlàr e, chum nach d’thugadh e sliochd d’a bhràthair.

10 Agus bha ’n ni a rinn e olc ann an sealladh an Tighearna: uime sin mharbh e esan mar an ceudna.

11 ’An sin thubhairt Iudah re Tamar mnaoi a mhic, Fan a’d’ bhantraich ann an tigh t’athar, gus am fàs mo mhac Selah suas; oir thubhairt e, An t-eagal gu’m faigheadh esan bàs mar an ceudna mar a fhuair a bhràithre. Agus dh’fhalbh Tamar, agus dh’fhan i ’n tigh a h-athar.

12 Agus ùine fhada ’n déigh sin fhuair nighean Shuaih bean Iudaih bàs: agus thog Iudah a mhisneach, agus chaidh e suas a dh’ionnsuidh luchd-lomairt ^{[luchd-bearraidh. ]} a

13 Agus dh’innseadh do Thamar, ag ràdh, Feuch, tha t’athair-céile a’ dol suas gu Timnat a lomairt a chaorach.

14 Agus chuir i a culaidh-bantraich dhith, agus chòmhdaich si i féin le gnùis-bhrat, agus phaisg si i féin, agus shuidh i ann an ionad follaiseach a ta làimh ris an t-slighe gu Timnat: oir chunnaic i gu’n d’fhàs Selah suas, agus nach d’thugadh i dha mar mhnaoi.

15 ’Nuair a chunnaic Iudah i, shaoil e gu’m bu strìopach i, a chionn gu’n do chòmhdaich i h-eudan.

16 Agus thionndaidh e d’a h-ionnsuidh air an t-slighe, agus thubhairt e, Leig leam, guidheam ort, teachd a steach a’t’ ionnsuidh; oir cha robh fhios aige gu’m b’i bean a mhic i: agus thubhairt i, Ciod a bheir thu dhomh a chum as gu’n d’thig thu steach a’m’ ionnsuidh?

17 Agus thubhairt esan, Cuiridh mi meann ^{[meann do na gabhraibh. Eabh.]} a’t’ ionnsuidh o’n treud: agus thubhairt ise, An d’thoir thu geall domh gus an cuir thu m’ ionnsuidh e?

18 Agus thubhairt e, Ciod an geall a bheir mi dhuit? Agus thubhairt ise, Do sheula agus do làmh-fhailean, agus do lorg a ta ann ad làimh; agus thug e dh’i iad, agus chaidh e steach d’a h-ionnsuidh, agus rinneadh i torrach leis.

19 Agus dh’éirich i, agus dh’fhalbh i roimpe, agus chuir i seachad a gnùis-bhrat uaithe ^{[uaipe, uaiche. ]} , agus chuir i a culaidh-bantraich oirre.

20 Agus chuir Iudah am meann le làimh a charaid an Adulamaich, chum as gu’m faigheadh e ’n geall o làimh na mnà: ach cha d’fhuair e i.

21 ’An sin dh’fheòraich e do dhaoinibh an àite sin, ag ràdh, C’àit’ am bheil an strìopach a bha gu follaiseach re taobh na slighe ^{[an ròid. ]} ? Agus thubhairt iadsan, Cha robh strìopach ’sam bith ’an so.

22 Agus phill e dh’ionnsuidh Iudaih, agus thubhairt e, Cha d’fhuair mi i: agus mar an ceudna thubhairt daoin’ an àite, Cha robh strìopach sam bith ’an so.

23 Agus thubhairt Iudah, Gabhadh i dh’i féin e, an t-eagal gu maslaichear sinn: feuch, chuir mi am meann so d’ a h-ionnsuidh, agus cha d’fhuair thu i.

24 Agus beul re tri mìosa ’n déigh sin, dh’innseadh do Iudah, ag ràdh, Rinn Tamar bean do mhic strìopachas; agus feuch cuideachd, tha i torrach le strìopachas. Agus thubhairt Iudah, Thugaibh a mach i, agus loisgear i.

25 ’Nuair a thugadh a mach i, chuir i fios a dh’ionnsuidh a h-athar-céile, ag ràdh, Aig an fhear d’am buin iad sin tha mise lethtromach: agus thubhairt i, Faic, guidheam ort, cia leis an seula, agus na làmh-fhailean, agus an lorg so.

26 Agus ghabh Iudah riu, agus thubhairt e, Bha i ni bu cheirte na mise, a chionn nach d’thug mi i do Shelah mo mhac: agus cha robh aithne aige oirre ni’s mò.

27 Agus ’nuair a bha i re

28 Agus ’nuair a bha i re saothair, chuir a h aon diubh mach a làmh: agus rug a bhean-ghlùin air a làimh, agus cheangail i snàthainn scarlaid oirre, ag ràdh, Thàinig e so a mach ’an toiseach.

29 Agus ’nuair a tharruing e a làmh air ais, feuch, thàinig a bhràthair a mach; agus thubhairt ise, Cionnus a bhris thu mach? bitheadh am briseadh so ortsa: Uime sin thugadh Phareds mar ainm air.

30 Agus ’an déigh sin thàinig a bhràthair a mach, aig an robh an snàthainn scarlaid air a làimh; agus thugadh Sarah mar ainm air.