CAIB. XLIV.

AGUS dh’àithn e do fhear-riaghlaidh ^{[stiùbhard. ]} a thighe, ag ràdh, Lìon saic nan daoine le sìol a’ mheud ’s is urradh iad a ghiùlan, agus cuir airgiod gach duine ’am beul a shaic.

2 Agus cuir mo chupans’, an cupan airgid, ’am beul saic an fhir a’s òige, agus airgiod a shìl: agus rinn e réir an fhocail a labhair Ioseph.

3 Co luath ’s a bha mhadainn soilleir, chuireadh na daoin’ air falbh, iad féin agus an asail.

4 Agus an uair a chaidh iad a mach as a’ bhaile, agus gun iad fathast fad’ o làimh, thubhairt Ioseph re fear-riaghlaidh a thighe, Eirich, lean na daoine; agus an uair a bheireas tu orra, abair riu, C’ar son a dhìol sibh olc ’an éiric maith ^{[olc air son maith. ]} ?

5 Nach e so an cupan as am

6 Agus rug e orra, agus labhair e riu na briathra ceudna.

7 Agus thubhairt iad ris, C’ar son a labhras mo thighearna na briathra so? nar leigeadh Dia gu’n deanadh do sheirbhisich a réir an ni so.

8 Feuch, an t-airgiod a fhuair sinn ’am beul ar sac, thug sinn a rìs a t’ionnsuidh a tìr Chanaain; cionnas uime sin a ghoideamaid airgiod no òr a tigh do thighearna?

9 Cia b’e air bith do d’sheirbhisich aig am faighear e, cuirear gu bàs esan, agus bithidh sinne mar an ceudna ’nar tràillean aig mo thighearna.

10 Agus thubhairt e, A nis ma ta bitheadh e réir bhur briathra: bithidh esan aig am faighear e ’na sheirbhiseach agamsa; agus bithidh sibhse neo-choireach.

11 ’An sin thug iad a nuas gu grad gach duine a shac féin gu làr, agus dh’fhosgail gach duine a shac.

12 Agus rannsaich esan, agus thòisich ^{[thòsaich, thionnsgain. ]} e aig an fhear bu shine, agus sguir e aig an fhear a b’òige: agus fhuaradh an cupan ann an sac Bheniamin.

13 ’An sin reub iad an eudach, agus chuir gach duine a shac air asail, agus phill iad do’n bhaile.

14 Agus thàinig Iudah, agus a bhràithre do thigh Ioseiph (oir bha e fathast ’an sin) agus thuit iad sìos ’na fhianuis air an làr.

15 Agus thubhairt Ioseph riu, Ciod é ’n gnìomh so a rinn sibh? nach robh fhios agaibh gur aithne do m’ leithidse do dhuine da rìreadh fiosachd a dheanamh?

16 Agus thubhairt Iudah, Ciod a their sinn re m’ thighearna? cionnas a labhras sinn? no cionnas a ghlanas sinn sinn féin? fhuair Dia a mach aingidheachd do sheirbhiseach: feuch, tha sinne ’nar seirbhisich do m’thighearna, faraon sinne, agus esan mar an ceudna aig ^{[’na làimh. Eabh.]} an d’fhuaradh an cupan.

17 Agus thubhairt e, Nar leigeadh Dia gu’n deanainnse so: ach an duine aig an d’fhuaradh an cupan, bithidh esan ’na sheirbhiseach agamsa; agus d’ar taobhsa, rachaibh suas ’an sìth a dh’ionnsuidh bhur n-athar.

18 ’An sin thàinig Iudah am fagus da, agus thubhairt e, Och mo thighearna, leig le d’ sheirbhiseach, guidheam ort, focal a labhairt ann an cluasaibh mo thighearna, agus na lasadh t’fhearg ’an aghaidh do sheirbhisich: oir is amhuil thusa agus Pharaoh.

19 Dh’fheòraich mo thighearna d’a sheirbhisich, ag ràdh, Am bheil athair agaibh, no bràthair?

20 Agus thubhairt sinn re m’ thighearna, Tha athair againn, seann duine, agus leanabh a shean aois, maothran: agus tha bhràthair marbh, agus dh’fhàgadh esan ’na aonar do chloinn a mhàthar, agus tha gràdh aig athair air.

21 Agus thubhairt thu re d’ sheirbhisich, Thugaibh a nuas e

22 Agus thubhairt sinne re m’ thighearna, Cha’n fheud an leanabh athair fhàgail: oir nam fàgadh e athair, gheibheadh athair bàs.

23 Agus thubhairt thusa re d’ sheirbhisich, Mur d’thig bhur bràthair a’s òige ’nuas maille ribh, cha’n fhaic sibh m’aghaidh-sa ni’s mò.

24. Agus an uair a chaidh sinne suas a dh’ionnsuidh do sheirbhisich m’athar, dh’innis sinn da focail mo thighearna.

25 Agus thubhairt ar n-athair, Rachaibh a rìs, ceannaichibh dhuinn beagan bìdh.

26 Agus thubhairt sinne, Cha’n fheud sinn dol sìos: ma bhios ar bràthair as òige maille ruinn, ’an sin théid sinn sìos; oir cha’n fheud sinn aghaidh an duine fhaicinn, mur bi ar bràthair a’s òige maille ruinn.

27 Agus thubhairt do sheirbhiseach m’athair ruinn, Tha fhios agaibh gu’n do rug mo bhean dithis mhac dhomh.

28 Agus chaidh aon diubh a mach uam, agus thubhairt mi, Gu cinnteach reubadh ’na bhloighdibh e; agus cha’n fhaca mi o sin e.

29 Agus ma bheir sibh am mac so uam mar an ceudna, agus gu’n d’thig tubaist air, bheir sibh sìos m’fhalt liath le bròn do’n uaigh.

30 A nis uime sin an uair a thig mis’ a dh’ionnsuidh do sheirbhisich m’athar gun an leanabh maille ruinn (do bhrì’ gu bheil anam-sa ceangailt’ ann an anam an leinibh)

31 Tarlaidh, ’nuair a chi e nach ’eil an leanabh maille ruinn, gu’m faigh e bàs: agus bheir do sheirbhiseach sìos falt liath do sheirbhisich ar n-athar le bròn do’n uaigh.

32 Oir chaidh do sheirbhiseach ’an urras air son an leinibh do m’athair, ag ràdh, Mur d’thoir mi a’t’ ionnsuidh e, ’an sin bithidh mi fui’ choire aig m’athair gu bràth.

33 A nis uime sin, guidheam ort, leig le d’ sheirbhiseach fantuinn ’an àit’ an leinibh, a’m’ thràill do m’ thighearna; agus leig leis an leanabh dol suas maille r’a bhràithribh.

34 Oir cionnas a théid mise suas a dh’ionnsuidh m’athar, agus gun an leanabh maille rium? an t-eagal gu faic mi ’n t-olc a thig air m’athair.