CAIB. VIII.

AGUS chuimhnich Dia air Noah, agus gach ni beo, agus gach uile spréidh a bha maille ris ’san àirc, agus thug Dia air gaoith dol thairis air an talamh, agus thraogh na h-uisgeacha.

2 Agus dhruideadh suas tobraiche na doimhne, agus tuil-dhorsa nan neamh; agus choisgeadh an t-uisge o na nèamhaibh ^{[bha’n t-uisge o na nèamhaibh air a chosgadh. ]} .

3 Agus phill na h-uisgeachan a ghnà ^{[gun stad, a’ dol air ais agus air aghaidh. Eabh.]} bhàrr na talmhainn: agus thraogh na h-uisgeachan ’an déigh ceud agus leth-cheud là.

4 Agus stad an àirc anns an t-seachdamh mìos, air an t-seachdamh là deug do’n mhìos, air beanntaibh Ararait.

5 Agus thraogh na h-uisgeachan a ghnà gus an deicheamh mìos: Anns an deicheamh mìos, air a’ cheud là do’n mhìos, chunncas mullaiche nam beann.

6 Agus ’an ceann dhà fhichead là, dh’fhosgail Noah uinneag na h-àirce a rinn e.

7 Agus chuir e mach fitheach, a chaidh mach a’ dol air ais agus

8 Mar an ceudna chuir e mach columan uaithe, a dh’fhaicinn ^{[dh’fhaicsinn. ]} an do thraogh na h-uisgeacha bhàrr aghaidh na talmhainn.

9 Ach cha d’fhuair an columan fois do bhonn a choise, agus phill e d’a ionnsuidh do’n àirc, do bhri’ gu’n robh na h-uisgeachan air aghaidh na talmhainn uile. ’An sin chuir e mach a làmh, agus rug e air, agus thug e stigh e d’a ionnsuidh do’n àirc.

10 Agus dh’fhan e fathast seachd lathan ^{[lài, lathachan. ]} eile, agus a rìs chuir e mach an columan o’n àirc.

11 Agus thàinig an columan d’a ionnsuidh ’san fheasgar, agus feuch, duilleag craoibh-ola, a spìonadh leis, aige ’na ghob: agus dh’aithnich Noah gu’n do thraogh na h-uisgeacha bhàrr na talmhainn.

12 Agus dh’fhan e fathast seachd lathan eile, agus chuir e mach an columan; agus cha do phill e rìs d’a ionnsuidh ni’s mò.

13 Agus anns an t-seathadh ceud bliadhna agus a h-aon, anns a’ cheud mhìos, anns a’ cheud là do’n mhìos, thiormaicheadh na h-uisgeacha suas bhàrr na talmhainn: agus bhuin Noah air falbh còmhdachadh na h-àirce, agus dh’amhairc e, agus feuch, bha aghaidh na talmhainn tioram.

14 Agus ’san dara mìos, ’san t-seachdamh là ’ar fhichead do’n mhìos, bha’n talamh air tiormachadh.

15 Agus labhair Dia re Noah, ag ràdh,

16 Rach a mach as an àirc, thu féin, agus do bhean, agus do mhic, agus mnài do mhac maille riut.

17 Thoir a mach leat gach ni beo a ta maille riut,do gach uile fheoil, do eunlaith, agus do spréidh, agus do gach uile ni a shnàigeas ^{[shnàgas. ]} a ta snàigeadh air an talamh, chum as gu’n sìolaich iad ^{[gluais iad, snàig iad. ]} air an talamh, agus gu’m bi iad torrach, agus gu’m fàs iad lìonmhor air an talamh.

18 Agus chaidh Noah amach, agus a mhic, agus a bhean, agus mnài a mhac maille ris:

19 Chaidh gach uile bheathach, gach ni a shnàigeas, agus gach eun, gach ni ghluaiseas air an talamh, a réir an cineil ^{[a réir an seòrtan. ]} , a mach as an àirc.

20 Agus thog Noah altair do’n Tighearna, agus ghabh e do gach ainmhidh glan, agus do gach eun glan, agus thug e suas ^{[dh’ofrail, thairg e. ]} tabhartais-loisgte air an altair.

21 Agus dh’fhairich an Tighearna fàile cùbhraidh ^{[bhol an Tighearna boladh cùbhraidh. ]} ; agus thubhairt an Tighearna ’na chridhe, Cha mhallaich mi rìs an talamh ni’s mò air son an duine; oir a ta smuainte cridhe ^{[croidhe. Eir. ]} an duine olc o òige; ni mò sgriosas mi tuille gach ni beo, mar a rinn mi.

22 Am feadh a mhaireas an talamh ^{[Rè uile lài na talmhainn. Eabh. ]} , cha sguir àm an t-sìl-chur agus foghar, agus fuachd agus teas, agus samhradh agus geamhradh, agus là agus oidhche.