ECSODUS.

CAIB. I.

A Nis is iad so ainmeanna chloinn Israeil, a thàinig do’n Eiphit; thàinig gach duine agus a theaghlach maille re Iacob:

2Reuben, Simeon, Lebhi, agus Iudah,

3Isachar, Sebulun, agus Beniamin,

4Dan, agus Naphtali, Gad, agus Aser.

5 Agus na h-anman uile a thàinig a mach a leasraidh Iacoib, bu deich agus tri fichead anam iad; oir bha Ioseph ’san Eiphit a cheana.

6 Agus fhuair Ioseph bàs, agus a bhràithrean uile, agus an ginealach ^{[àl. ]} sin uile.

7 Agus bha clann Israeil sìolmhar, agus dh’fhàs iad gu mòr, agus rinneadh lìonmhor iad, agus chinn ^{[dh’fhàs. ]} iad ro-chumhachdach; agus lìonadh an tìr leo.

8 A nis dh’éirich righ ùr air an Eiphit, do nach b’aithne Ioseph.

9 Agus thubhairt e r’a shluagh, Feuch, tha sluagh chloinn Israeil ni’s lìonmhoire agus ni’s cumhachdaiche na sinne.

10 Thigibh, buineamaid gu seòlta ^{[glic. ]} : an t-eagal gu’m fàs iad lìonmhor, agus gu’n tachair e, ’nuair a dh’éireas cogadh, gu’n gabh iadsan mar an ceudna le ’r naimhdibh-ne, agus gu’n cog iad ^{[gu’n dean iad cogadh. ]} ’nar n-aghaidh, agus gu’n d’théid iad a mach as an tìr.

11 Uime sin chuir iad maighstirean-oibre ^{[cinn-oibre. ]} orra, chum an sàrachadh le’n eallachaibh ^{[uallachaibh, eiribh. ]} . Agus thog iad bailtean-ionmhais ^{[bailte-stòir. ]} do Pharaoh, Pitom agus Raamses.

12 Ach mar is mò a shàraich siad iad, ’s ann is mò a rinneadh iadsan lìonmhor agus a dh’fhàs iad. Agus bha iad fuidh dhoilgheas ^{[im-cheist. ]} air son chloinn Israeil.

13 Agus thug na h-Eiphitich air cloinn Israeil seirbhis a dheanamh le cruadhas ^{[an-iochd, peingilteachd. ]} .

14 Agus rinn iad am beatha searbh dhoibh le daorsa chruaidh, ann am moirtear, agus ann an clachaibh-creadha, agus anns gach gnè oibre ’sa’ mhachair: bha an obair uile, anns an d’thug iad orra obair a dheanamh, le cruadhas.

15 Agus labhair righ na h-Eiphit re mnaibh-glùine nan Eabhruidheach (b’e ainm a h-aon diubh Siphrah, agus ainm na té eile Puah;)

16 Agus thubhairt e, ’Nuair a ni sibh gnìomh mnà-glùine do na mnaibh Eabhruidheach, agus a chi sibh iad air na stòlaibh ^{[suidheachanaibh, cathraichibh. ]} ; ma’s mac a bhios ann, ’an sin marbhaidh sibh e, ach

17 Ach bha eagal Dé air na mnaibh-glùine, agus cha d’rinn iad mar a dh’àithn righ na h-Eiphit dhoibh, ach ghleidh iad a’ chlann mhac beo.

18 Agus ghairm righ na h-Eiphit air na mnaibh-glùine, agus thubhairt e riu, C’ar son a rinn sibh an ni so, agus a ghleidh sibh a’ chlann mhac beo?

19 Agus thubhairt na mnài-ghlùine re Pharaoh, A chionn nach ’eil na mnài Eabhruidheach mar na mnài Eiphiteach: oir tha iad féin beothail ^{[teòma. ]} , agus air an aisead mu’n d’thig na mnài-ghlùine a steach d’an ionnsuidh.

20 Uime sin bhuin Dia gu math ris na mnaibh-glùine: agus rinneadh an sluagh lìonmhor, agus dh’fhàs iad ro-chumhachdach.

21 Agus a chionn gu’n robh eagal Dé air na mnaibh-glùine, rinn e tighean dhoibh.

22 Agus thug Pharaoh àithne ^{[sparradh. ]} d’a shluagh uile, ag ràdh, Gach mac a bheirear tilgidh sibh ’san abhainn, agus gach nighean gleidhidh sibh beo.