SEAN EÒLAS.

’N Coir sean eòlas a chuir thart,
Le diochuine is dol bàs?
Na lasair ghaoil tha gabh’l gu bras,
A smaladh as gu brath?
Na bhuil do chriodhe air fàs co fuar,
A’d bhroilleach mao-gheal tlà,
Air ghleùs ’s nach smuantich thu car uair,
Air an t’ sean chomun a bha’n.

2. C’ait bheil a ghaoil do ghealtanas;
’S do mhionnan; ’s iad is mo,
A thug ù dhamh, ’s a thug mi dhuit;
Cho daingean ’s a bha ’mo lò?

3. ’Ne Cupid chuir thu’n geilt air chor,
’S gun d’fhàs do spiorad fann?
Na’n airridh ghaoil ’s fearr na mis
Thug uat do chriodhe ’s an àm?
Na neach thu fos a chaill do thlachd,
Do ’n ti bu leat neo-ghann?
Air chor ’s nach smuaintich thu car uair,
Air an t’ sean-chomun a bh’ann.

4. Am bheil cùram saoghalt ort co chruaidh,
’S gu’n ghabh thu dòchas fann?
Na’n tug sud ort mo threigeadh tur
Is cumail air do laimh?
Na ’m bi tu dhamh mar tha mi dhuit,
Ort gheibhin còir gunn tamh;
Is nuadhaicheamaid an sinn as ùr,
An sean chommun ciuin a bhan.

5. Bho nach buaghaich nì air bith,
’Sa dh’albh gach dùil a bh’ann,
Bheir sud air uisge bhiodh gu dlù,
A ruigh bho’m shuil gun tamh,
Ge ’d’ tha mi ’n diochuimhn air do chùl,
Gur leat mo ruin ’s gach àm,
’S bu chòir dhuit smuainteachadh car uair,
Air ’n t seann chommun a bh’ann.

6. Ma thig an la’ bhi’s agam tigh;
A dh’ainmichin orm fein;
Air feabhas ga’m bi ann biadh, is deoch,
’S nithean maith eile faraon,