Mu Abram agus Aoidh araid. Air a thoirt o’ Eachdraidh.

B’ E cleachdadh Abram suidh ann ’s dorus
Feitheamh air luchd feum;
Air chor ’s na ’n tigeadh Coigireach,
Gu ’n tugt’ è steach gu reidh.

2. Ach suil gan tug è thainig seachad
Seann duine bochd faoin,
Bha chuitrim uile air a bhata,
’S è cèud bliadhna dh’ aois.

3. Thu’irt Abram ris, è dhol a’ steach,
(Be sud a chleachd, ’s a’ bhèus)
A Chassan ionlad ann an uisg,
Is biadh, is tlus dha fein.

4. Thu’irt Abram ris, nach toir ù taing
Do ’n Ti is airde gloir,
A chuir gach aon ni ort co pailt,
’S a chum co fad ù beò?

4. Thu’irt eisin ris, cha ’n ’eil neach ann
Ga ’n toir mi taing, na gloir;
Do’n teine ghèileas sinn air fad,
’O ’n tig ar neart ’s ar treoir.

6. Thu’irt Abram ris, bi dol amach,
’S na tig a steach re d’ bheò,
Chion nach lùb ù sias ù fein,
Do ’n Ti ga ’n gèil na sloigh.

7. Th’uirt an Tighearna re Abra’am,
Cia àit a’ bheil a neach?
A thug ù steach a’ d’ thigh gu caomh,
Na ’n d’ rinn ù caochladh beachd?

8. Fhreagair Abram è gu glic,
Is th’uirt se ris gu fòil:
A chionn nach gèileadh e dhuit fèin,
Cha bhèus lium è bhi m’ choìr.

9. Ma dh’ uillig mise dha gun fhiamh,
Bhi Cèud bliadhna beò;
Nach feudadh tusa ceadd thoirt dha
Fuireach aon trà a’ d’ chòir?

10. Thug Abram leis è ris a’ steach,
’S thug pailteas dha gu saor;
Gach Goireas a bha steach aige,
Is leabuidh chuir fo thaobh.