ORAN DO ’N TEASAICH

Air fonn: Daibhidh greòsgach crom ciar

’S MISE chaill air geall na carachd
Bha eadar mi féin ’s a’ chailleach;
Gun tug i dhìom brìgh mo bharra;
Cùl mo chinn a chuir ri talamh.
M’fhuil is m’fheoil thug i dhìom;
Chuir i crònan ’n am chliabh;
B’i ’n droch comhdhail domh bhiast;
Bhith ’n a thòrachd oirr’ Dia.

Chuir i boil ’n am cheann ’s bu mhór i,
Faicinn dhaoine marbha ’s beòtha—
Cosamhlas Heactor a Tròidh
’S nan gaisgeach a bha ’n arm na Ròimhe;
Cailleach dhuaibhseach chrom chiar
Bha làn tuaileis is bhriag,
Chuir mi ’m bruaillean gach ial,
Chuir air fuadach mo chiall.

’S bochd a fhuair mi bhuat am foghar,
Mi gun luaidh air buain no ceangal,
Mo cheann ìseal ’s mì ’n am laighe
Brùite tinn is sgìos ’n am chnamhan:
Bha mo chnamhan cho sgìth
’S ged a sgathadh iad dhìom;
Gu robh ’m pathadh ’g am chlaoidh,
’S thràighinn abhainn d’a miad.

’S bochd an t-àite leab’ an fhiabhrais—
Fàsaidh tu gu fada riabhach
Glagach lag, ’s tu fad’ an iarbhail,
Gann de dh’fhalt is pailt de dh’fhiasaig:

Do chòta fàs ’s e gun lìonadh,
T’osain rocach air dhroch fhiaradh,
Caol do choise nochdaidh pliadhach,
Iongnan cho fad’ ri cat fiadhaich,
Traighean fiara gun sùgh
Fo ’n dà shliasaid gun lùth:
Gur pailt liagh dhaibh seach lunn—
Cha bhean fiar dhaibh nach lùb.

Bidh do mhuineal fada féitheach,
T’asnaichean mar chabair cléibhe,
Iosgaidean glagach gun spéirid,
Glùinean a’ tachas a chéile:
Glùinean geura gun neart,
Iad cho ciar ris a’ chairt;
Thu cho creubhaidh ’s tha ’n cat—
B’fheàrr an t-eug dh’ad sgath as.

A’ bhoineid dhà uiread ’s a bha i
Air uachdar curraic nach àlainn,
Cluasan gun uireasbhuidh fàsa,
Ceann cho lom ri crìdh na deàrna:
Cha b’e ’n companach caomh
Dh’fhàg cho lom e ’s cho maol,
Rinn mo chom mar phreas caoil—
Nach mac-samhla dha ’n t-aog?

Bidh tu coltach ri fear misge
Gun deur òl gun aon dad ithe;
Chionn nach bi lùth ’n ad dhà iosgaid
Bidh tu nunn ’s a nall mar chlisnich;
Bidh tu ’d ghrìochaire lag;
Ceann na sìthe gun neart;
Ann ad ghnìomh cha bhi tlachd;
’N ad chùis mhìoloinn air fad.