MARBHRANN DO UISDEAN A’ BHAILE SHEAR

MO thruaighe bristeadh Shìol Chuinn,
Mo chreach bhur dìobhail ’s bhur sgath,
Sgeul duilich as mór am beud,
Ri fhulang gur geur an gath.

Gur geur an gath gath an aoig,
’N ar taobh a dh’fhalaich e ghuin
’N uair dh’fhuadaicheadh uainn na suinn,
Sgeul as cruaidh ri innse ’n diugh.

’N uair thugadh ar ceann prìseil uainn
Gur mìofhortan cruaidh a bh’ ann
Càch a bhith teàrnadh cho cas
’S a theàrnadh a’ chlach leis a’ ghleann:

Mun tàinig lethbhliadhna slàn
Chaill sinn Fear Bhàlaidh ’s a mhac,
Ar sàr chaiptean Fear an Uird,
Gill-easbuig, gun dùil ri theachd.

Tha fir ’s a’ chaibeal ’n an tàmh,
Iain ’s am Bàillidh air thùs:
Bu deagh chreideas iad air tìr
G’a sheasamh an sìth ’s an cliù.

Nach mór am bristeadh oirnn sin
Cuide ri ’r bristeadh an diugh,
Na h-uiread bharanta mór?—
De bhrollach Chlann Domhnaill na fir.

B’iad sin na fir bu mhór meas
’N ionad nach do sheas an cas,
Air an cluinnte ’n t-iomradh còir
’N àite nach robh ’n eòlas ac’.

Cuideachd is móran dh’an dìth—
Faodaidh iad bhith cruinn air cnoc;
Nach cianail an nochd a’ chuirm—
Ogh’ Iarla Dhùn Tuilm fo bhrot.

Am fìor ghaisgeach dol fo lic
Mu ’n iargaineach iomadh neach,
Sàr churaidh a chaisgeadh tòir,
’S nach cuireadh ob-òb air n-ais,

Nan tigeadh trioblaid ’n ar caraibh
Sheasadh fearail air ar ceann,
Gun mur-a- bhitheadh ri fhaotainn
’N cridhe no ’n gaoirdean no ’n lann.

’N duine bu duin’ air gach càs,
Ionadail càirdeil gun phléid,
Ceannard sluaigh gun tuar bhith sgàthach,
Guala làidir anns an t-streup.

Duine sgairteil tapaidh teòma,
Duine saidhbhir anns gach beairt,
Labhradh an fhìrinn le grunnd,
’S cha b’i ’n teanga leam is leat.

Gur mise chunnaic an uair
’M b’urramach do shnuadh ’s do dhreach,
Fear fearail bu fhlathail gnùis,
Amharc nan sùl nach robh tais.

Calpa foinnidh, sliasaid mheanmnach,
Colainn dhealbhach bu mhór neart;
’M faicinn ’s an gaisge ’s an gnìomh
Bu dìomhal iarla do mhac.

Ceannard dùthcha ’n éirigh chruaidh,
Ceannard sluaigh an éirigh feachd,
Ceann-feadhna nach fuilingeadh spìd,
’S a b’urrainn an t-strìth a chasg.

Duine fearail a dh’fhàs cruaidh,
Duine ’n robh cruadal is smachd,
Duine ’n robh iochd agus truas
Gu fuasgladh air fear ’n a airc;

Duine ’n robh smear agus sgoinn,
Duine nach robh foill ’n a bheachd,
Nach buaileadh a’ bhuille chùil,
’S nach gleidheadh mì-rùn do neach.

An aon mhìle ’s a seachd ciad
Trì fichead bliadhna ’s a naoi
Ghabh Uisdean cridhe chead dìnn;
Trì fichead ’s a trì b’e aois.

Tha sinn a nis air ar leòn
’N fhine mhór bu lìonmhor buaidh;
Ma bha sibh riamh ’n ur cùis fharmaid,
’S an aimsir-sa culaidh thruais.

Craobh a rùisgeadh air gach taobh sinn,
Craobh nach do ghiùlain a mios;
Chan fhan ar luchd aoise beò,
’S cha tig ar daoin’ òga ris.

Seallamaid a nis ri Dia;
’S cinnteach a’ chrìoch dhuinn am bàs;
Ruitheamaid ar cùrsa réidh,
’S iarramaid Mac Dé mar gheàrd.