---

[1]

AIS-EIRIDH NA Sean Chánoin Albannaich; NO, An nuadh Oranaiche Gaidhealach.

Moladh an úghdair do ’n tsean chánoin Ghailic.

GUR h i ’s crioch árrait
Do gach caint fa ’n ghréin,
Go ’r smuainti fhásor
A phártachadh ri chéil’;
Ar n intinnin a rúsgadh,
Agus rún ar crí,
(Le ’r gniomh, ’s le ’r giúlan,)
Súrd chuir air ar dí.
’S go laoigh ar beoil
A dh’ iobra Dhia na ’n dúl,

---

[2] ’S i h ard chrióch mhór,
Go bi toirt dósan cliu.
’S e ’n duine féin,
’S aon chréatair réasont ann,
Go ’n d’ thug toil Dé dh’a,
Gibht le bhéul bhi caint:
Go ’n chum e so,
O ’n uile bhrúid go léir;
O ghibht mhór phriosoils’,
Dheilbh na íomhaidh féin!
Nam beirte balbh e,
’S a theanga marbh na cheann,
B’ i ’n iargoin shearbh i,
B’ fhearr bhi marbh no ann.

’S go h ioma cánoin,
O linn Bhabel fuair
A’ sliochd sin Adhamh,
’S i Gháilic a thug buaigh.
Do’n labhradh dháicheil,
An urram árd gun tuairms’,
Gun mheang, gun fháillinn,
Is urra cách a luaigh.
Bha Gháilic ullamh,
Na glóir fior ghuineach cruaigh,

---

[3] Air feadh a chruinne
Ma’n thuileich an Tuil-ruagh.
Mhair i fós,
’S cha teid a ghlóir air chall
Dh’ aindeoin gó,
Is mio-rúin mhór na ’n gall.
’S i labhair Alba,
’S gallabhodaiche féin;
Ar flaith, ar priunnsai,
’S ar diucanna gun éis.
An tighe comhairl’ an Righ,
’Nuair shuigheadh air béinn’ a chúirt,
’S i Ghailic líobha,
Dh’ fhuasgladh snuim gach cúis.
’S i labhair Colum,
Alloil a chionnmhóir,
Gach mith, is maith,
Bha ’n Alba beag is mór.

’S i labhair gaill, is gaidheil,
Neimhchleirich, is cléir,
Gach fear is bean,
A ghluaiseadh teang’ am béul.
’S i labhair Adhamh,
Ann a phárrais féin,

---

[4] ’S ba shiubhlach Gáilic
O bheul álainn Ebh.
Och tha bhuil ann!
’S uireasach gann fa dhí,
Gloir gach teanga
A labhras caint seach i.
Tha Laidiunn coimhliont’,
Torrthach, teann na ’s leoir;
Ach sgalog thráilleil
I do ’n Ghailic chóir.
Sa ’n Athen mhoir,
Bha Ghréigis córr na tím,
Ach b’ ion d’i h ordag
Chuir fa h ór chrios grinn.
’S go mín, slim, bóidheach,
Cuirteil, ró bhog líobh’,
An Fhraincis lóghar,
Am pailis mór gach Ríogh;
Ma thagras cách orr’,
Pairt d’ an ainbhfheich’ féin,
’S ro bheag a dh’ fhágas
Iad do dh’ agh na cré.

’S i ’n aon chánoin
Am béul na ’m bárd ’s na ’n éisc,

---

[5] ’S fearr go caineadh,
O linn Bhabel féin.
’S i ’s fearr go moladh,
’S a ’s torrthunnaiche gléus,
Go rann no laoidh,
A tharraig gaoth roi’ bhéul.
’S i ’s fearr go comhairl’,
’S go gnomhach chuir go féum,
Na aon teang’ Eorpach,
Dh’ aimhdheoin bósd na ’n gréug.
’S i ’s fearr go rosg,
’S air chosamh a chuir duain;
’S ri cruaigh uchd cosgair,
Phrosnachadh an tsluaigh.
Ma choinne bár,
’S i ’s tábhachdaich bheir buaigh,
Go toirt a bháis
Do ’n eugcoir dháicheil chruaigh.
Caint laidir, rithteach,
Is neimhliotach fuaim;
’S i seadhoil, sliochdor,
Brioscghlorach, mall, luath.
Cha ’n fheim i iasad,
’S cha mhó dh’ iarras uath’;

---

[6] O ’n tsean mhathair chiatoch,
Lan do chiadamh buaigh!
Tha i-féin doannan,
Saibhir, maoineach, slán;
A tighean-taisce,
Dh’ fhoclabh gasda lán.
A’ chánoin, scappach,
Thaippi, bhlasta, ghrinn!
Thig le tarstar
Neartor, o beul cinn.
An labhairt shíolor,
Líonor, ’s mílteach buaigh!
Shultor, bríoghor,
Fhíorghlan, chaoi nach truaill!
B’ i ’n teanga mhilis,
Bhionfhoclach, ’s an dán;
Go spreigeoil, tioram,
Ioroltach, ’s i lán.
A chánoin cheolor,
Shóghor, ’s glórmhor blas,
A labhair móirshliochd
Scóta, is Gaidheil ghlais.
’S air reir Mhic Comb,
An t ughdar mór ri luaigh!

---

[7] ’S i ’s freamhach óir,
’S ciad ghrámair glóir gach sluaigh.