Oran air sean aois.
Air fonn, The pearl of the Irish nation.
CHA tog mise fonn,
Cha ’n éirich e lium,
Tha m’ aigneadh ro throm fa éislin;
An criodh a ta m’ chom
Mar chloich bhiodh na deann,
Air tuitim an gleann nach éirich;
Tha gaisgeach nach tiom
Oir’n ag cogadh, ’s a strí,
Nach urrainn a chui bhi ré rinn,
O ’s treas e no sinn,
Theid lesin ar claoi,
’S cha teasraig aon ni fa ’n ghréin sinn.
Cha chúis, úr ’s i dearbh
Bhi ’g iunndrainn na dh’fhalbh,
Ar cruitheachd, ar dealbh, ’s ar n éagasg,
Ar cumachd, ’s ar dreach,
Ar spionnadh, ’s ar neart,
Ar cur an am gleac no sréupa;
Mar a sgaoileas an ceo
Thar aodann an fhéoir;
Aois odhar gun bhrigh,
Tha ’g ar toghar go cill
Dh’ fhagas bodhaig a chinn ro éididh:
Aois bhodhar nach cluinn,
Gun toghaidh gun suim,
Gun char foghainneach stri, no stréupa;
Aois aiceideach thinn,
Gun tagsa, gun chlí
Gun ghaisgeadh, gun spíd, gun spéaraid;
Lan airsteil is cráigh,
Gun aidbheil bhi slán;
Gun aon neach ’g am bheil cás do d’ éiginn.
Aois chasadach gharbh,
Cheann-trom, chodaltach, bhalmh,
Ann an ion ’s a bhi marbh gun éirst u;
Cha ghluais u ach mall,
Agus cuaill ann do laimh,
Dol mancuairt air gach ault is featha:
Aois chíanoil ro-bhoc,
Ri caoi na rug ort,
Dimbrígheil, gun toirtt, gun spéis u:
Do luchd commuinn is gaoil,
Fa chomruig an aoig,
’S gun air comus a h aon diu éiri:
Dh’ fhalbh t airneis, ’s do chuid,
Dh’ fhalbh slainte do chuirp,
Thig ort fállinne tuigs’ is réasoin;
Thig dio-cuimhne, thig bái,
Thig diobhonas d’ a,
Thig mío-loinn do chairde féin ort.
Aois ghreannach, bhoc thruadh,
’S miosa sealladh is tuar,
Mhaol-sgallach, gun ghruag, gun déadach:
Roc-aodannach cruaigh,
Aois sheachdi lan brón,
Gun riobhadh, gun spórs,
Gun toilintinn ri ceol d’ a éisdeachd:
Roib-fhiasagach glas,
Air dhroch sheasamh-cas,
Leisg, seottoil, neamhghrad go éiri:
Cha ’n fhuilig u fuachd,
’S olc an urr’ u ’n cas cruaigh,
’S e do bhuinnig an tuath’ ’s an déirce:
Cha ’n eil neach ort an tóir,
Nach e aidbheil am beóil,
Gur fada leo beo gun fheim u.
Aois uaine ’s olc dreach,
Or’m is suarrach do theachd,
Faire, fair’ a dhuin’ óig,
Cia do bharondos mór?
’N i do bharail bhi beo ’s nach éag u?
Go d’ tha ’n saoghal ’s an fheoil,
Comhaontach na ’s leoir,
Air do chlaonadh o choir, go h éugcoir;
Comh-fhad ’s a tha ’n dáil,
Thig ort teachdair’ a bháis,
Na creid facall gur fáistin bhréig e;
Bi’dh do ghaird ort gle chruaigh;
Tha do námhaid mancuairt;
Cha tigh crábhaidh an uaigh an téid u;
Ach ároch gun tuar,
Chnoigheach, dhaolagach, fhuar,
Ann an cáirich iad suas leat féin u;
Chomh-mor ’s tha do bheachd,
Do d’ stóir cha teid leat,
Ach bordain bheag shnait’ is leíne;
’S e cúram is mó,
Bhi dol dh’iunsaidh a mhóid,
Go toirt cuntus an cóir, ’s an eugcóir,
For nach seasamh do ní,
Dhuit aon dad do t fhíoch:
’S e ’s cuis eagail bhi ’m príoson eiginn.
title | Oran air sean aois |
writers | John MacCodrum |
internal date | 1751.0 |
display date | 1751 |
publication date | 1751 |
level | |
reference template | in Mac-Dhonuill Ais-Eiridh %p |
notes | Same as text #165-3. |
parent text | Ais-eiridh na sean chánoin Albannaich |