SALM CXLIV.

BEannuight gu raibh Jehobha trèun,
mo charruig è ’s mo threòir;
Mo lámh’ a theagaisgas gu cath,
’s gu comhrac maith mo mheóir.

2 Mo mhaith, mo dhíon, ’s mo bhaidal árd,
mo shlánuig~htheoir , is mo sgiàth,
Se cheannsuighios mo dhaoine fúm:
mo mhuinighin se Dia.

3 Dhia, crèud é nduine, gu bhfuil tu
ag gabhail eolais air?
No créud è mac an duine fos,
gu dtug tu é fadear?
4 An duine, ’s cosmhuil é gu fíor
le díomhainas gun stà:
’Sa làeth’ mar sgàil, ’s mar fhaileas fos
ag gabhail thart atà.

5 O lùb, a Dhia, do fhlaithis àrd,
thig fein gun cháird anuas:
Buin ris na slèibhtibh mór led neart,
is uadh thèid deatach suas.
6 Leig chuc’ amach do dhealanach,
ler sgaoilar iad ar fad:
Is teilg amach do shoighde géur,
ler chlaoidhar iad gu grad.

7 Sìn uait do làmh as tionad árd,
saor me, is fuasgail orm
O uisgibh làidir iomarcach:
’s o láimh na ngcoigreach borb.
8 An drong ga bhfuil a mbèil ag teachd
air diomhaoinas gach ló:
An deaslámh sùd, is deaslàmh ì
lán ìgain agus gò.

9 Dhuit sinnam òran nuadh, a Dhè,
sann air a tsaltuir ghrinn,
Air inneal ciùil na ntèuda deich
dhuit sinnam moladh binn.

10 Sé Dia do bheir do rìghribh mòr
slàint’ agus buaidh gu trèun,
S è shaoras Dáibhi a óglach caomh
on chloidheamh mhillteach ghèur.

11 Saor me, is fuasgail orm o láimh
na ngcoimheach, ga bhfuil bèul
Làn díomhaoinais; ’s a ndeaslámh fos
na deasláimh feill’ is brèig’.
12 Do chum go mbìodh ar macridh fás
mar fhaillein ùr na nòig’:
’S mar chlocha cùinne ar ningheana,
snoighte mar phalais mhòir.

13 Ar sgioboil lán do nuile stòir;
go mbíodh ar dtréuda ag breith
Na mílte, seadh deich mílte fos
nar sráidibh fein gu seth.
14 Ar daimh gù hobair láidir calm,
gun bhriseadh ’mach, nô steach;
Do chum nar sráidibh fos nach bíodh
guth caoi gu gearanach.

15 ’S beannuight’ a mpobul sin atá
san ninmhe so gu beachd;
’S beannuight’ a mpobul fos, dan Dia
Jehobha Triath na mfeart.