SALM XVIII.

MO chion ort fein, a Dhia, mo threis.
2 mo charraig Dia gu ceart,
Mo dhaingneach, is mo shlánuighoir:
mo Thighearn’, is mo neart,
An tì an cuiram dòchas fòs,
mo thargaid is mo sgia,
Adharc mo shlànuigh è gu beachd,
mo bhaidal àrd se Dia.

3 ’Nois gairam ar an Tighearna,
da ndlighar moladh síor;
Mar sin o meascairdaibh gu lèir
coimhedar me gu fíor.
4 Chuir tuilteach drochdhaoin’eagal orm,
chuaidh umam guin an èug.
5 Pian ifrionn agus eangach báis,
romham gach áit’ do bhìd.

6 Am ègin ghoir me ar mo thriath,
d’èigh le mo ghlaodh gu hárd:

Is as a theampul naomtha fein
d’èist sé mo ghuth gun cháird:
Na fhiaghnais is na èistachd fein
mo ghlaodh do ránig suas.
7 An talamh ar gach cém an sin
do chriothnuigh, chrathadh, ghluais.

Iochdar na ngcnoc agus na mbeann,
do ghluaisadh sin gu garg,
Do chriothnaigh is do chrathadh iad,
do bhrígh gu raibh air fearg.
8 Chuaidh deatach as a shròin amach:
is teine loisgeach mór
Chuaidh as a bhèul, is lasadh leis
do dheibhlaibh ni bu leór.

9 Du lùb se fós na neamha fuidh,
’s anuas do thurling sé:
Fíor dhorchadas is duibhaigean
do bhí fuidh chosaibh Dè.
10 Ar chèrub mharcuigh sé gu hárd,
ar itaig fos do chuaidh:
Do bhì sè luath ag italigh,
ar barraibh sgia na gaoith.

11 Dubhdhorchadas mar dhíomhaireachd
do chuir sè uime fein:
Bu phubul dó na huisgigh dorch’,
is nèulti tiugh’ na nspéur.
12 Do chuaidh a néulti tiugh’ le chéil,
is clocha meallain fos,
Is èibhla teineadh roimh’ do chuaidh
O ndealradh bhí na ghnùis.

13 Rinn Dia sna spéuraibh tairneanach,
do leig an tí is àird

A ghuth amach, le cloichshneachd chruaidh
is èibhlaibh teth gun cháird.
14 A shoighde leig se chuc’ amach,
do sgaoil se iad ar fad,
Tein’ -aidheir orra theilg gu mór,
ler chlaoidhadh iad gu grad.

15 Aigèan na nuisgeadh chonncas ris,
bhi grunnd an domhain nocht:
Le tanail as do shróin, a Dhè,
led achmhasan is smacht.
16 As ionad árd do chuir se nuas,
is bhuin se mis amach,
Is rinn mo tharruing mar an gcéudn’
a huisgaibh iomarcah.

17 O meascar tulchuisach is trèun
do anacail se mi,
’So luchd mo mhìruin agus mfuadh:
oir láidir orm do bhi.
18 An lá mo thriobloid is mo theinn’
thug ionnsaidh orm gan fhios:
Ach do bhi Dia na throstan damh,
cho sleamhnuigh uam mo chos.

19 Gu hionad farsing agus rè
amach do thug se mí:
Mo theasairgin do rinneadh leis,
oir ciàtfach dhíom do bhi.
20 Reir m’ionracais, is gloine lámh,
do chúitigh Dia maith riom.
21 Om Dhia nior chuaidhm gu haingidh olc,
sligh’ Dhia do choimhdeadh liom.

2 Oir uile bhreith do bhi am lat~hair :
a statnin uam nior chuir.

23 Bu trèbhdhireach na fhiaghnais me:
om aingid~hachd fein do sguir.
24 Reir mionracais is gloine lámh,
an sealladh beachd a shúl,
Do rinneadh mis’ a chúiteachadh
gu caomh le Dia na ndúl.

25 Don duine ghrasoil, grásmhur thu,
díreach don trèbhdhireach.
26 Glan tu don duine ghlan, is fiat’
don duine fhiat’ ma seach.
27 Na daoine ta fuidh thriobloid mhoir
lán shaorann tu gach áit:
Acht bheir tu ’nuas an mhuintirsin
ga bhfuil an sealladh árd.

28 Oir lasfaidh tu mo choinneal damh,
do ni mo Dhia smo Ri
Mo dhorchadas a shoillseachadh
chum soiller glan go mbi.
29 Mór-mhalshluadh, le do threis a Dhè,
do bhriseadh leam ar fad:
Le neart mo Dhia thar ball’ a lèm,
do chuaidh me fhèin gan stad.

30 Acht Dia chean’, ta a shlighe ceart,
do dhearbhadh focal Dè:
Don dream gu huile earbas as,
da ndìon is targaid è.
31 Oir cia ’s Dia, ach Jehobha ann?
cia ’s carruig acht ar triath?
32 An neach do ni mo shlighe ceart,
’sa bheir dhamh neart, se Dia.

33 Mar chosaibh fèigh ta luath chum rith
mo chosa do rinn se,

Ar m’áitaibh àrd gam shocrachadh,
gcoinne nach gluaiste me.
34 Gu comhrag theaguisg se mo lámh:
ionnas gur leam do chuaidh,
Gur bhriseadh le mo ghairdenaibh,
sár bhogh’ don stálinn chruaidh.

35 Do thug tu sgia do shláinte dhamh,
do dheas lamh chum me suas,
Thug orm do chaoimhnas is do ghrádh
gu hinmhe mhòir gu dfás.
36 Mo chémna rinn tu farsing fúm,
sin damh mar fuaradh thus,
Ionnas gur socrach sheasmhas me,
cho sleamhnuigh uam mo chos.

37 Lean me mo naimhd’ is ann san ruaig
orra do rug gu cas:
Is achd gur chlaoidhadh iad gu léir
nior thillios fein ar m’ais.
38 Gun chomas éirigh lot me iad,
do thuit siad fuidh mo chois.
39 Le neart chum cath do chrios tu me:
na dhéirigh riom leag thus’.

40 Ar muineal thug tu dhamh mo námh:
luchd mfhuadh gu claoidheadh me.
41 Ghlaodh siad, sda mfurtachd ni raibh neach:
re Dia, ’snior fhreagair sé.
42 Amhluidh mar dhus ag dol le gaoith,
gu mion do phronn me iad:
Do thilg me iad amach arís
mar chlábar ar an tsráid.

43 O stríbh na ndaoine shaor tu me,
rinn ceann na mfineach dhíom:

Na daoine riamh nach bàithnidh dhamh
re seirbhis damh do chìom.
44 Ar cluinntin doibhsan iomradh orm,
gèìlfidh siad dhamh gan stad:
Do ni dhamh coigrigh mar an gcèudn’
a nísliug~hadh fein ar fad.

45 Lán-searguidh is dubh-chríonaidh as,
iarmad na nallmharach;
Ag teachd le heagal ’suamhunn mór
O ngaradh fein amach.
46 Dia beo ata, beannuight gu raibh
mo charruig fein gu brath:
Is Dia mo shlàinte bithadh sè
ar árdughadh do ghna.

47 Mo dhioghaltas, smo leasachadh
se Dia do bheir amach:
Sè fos a chuiras fuidh mo smachd
na slóigh gu hiomadach.
48 Sé fhuasglas o mo naimhdaibh me,
’stu thog me thar gach neach
A dèirigh riom; is rug me saor
O fhear na hègcorach.

49 A measg na ngeintlach uime sin
do bheiram dhuits’, á Dhé,
Mor-bhuidheachas, do tainmse fos
ard-mholadh sinnidh me.
50 Do bheir se fuasgladh mòr da rígh:
le pailteas ni se gràs,
Ar Dáibhi, neach do ungadh leis,
is ar a shliochd gu brath.