SALM XXII.

Mo Dhia, mo Dhia, creud me far thréig?
le tfurtachd uam a ngcèin,
O bhriathraibh goirt’ mo bhúíridh áird
gan fhuasgladh orm a mféidhm?
2 Mo Dhia, nior thug tu freagradh dhamh,
san ló do ghairmas ort;
An uair bu chòir dhamh támh san oidhch’,
ni bhfuilam fein am thosd.

3 Ach thusa chean’ ta fíorghlan naomh,
a Dhe oscionn gach sgéil,
Ad chomhnuidh ann san àros sin,
a bhfuil clu Israéil.
4 Do rinn ar sinnsir dhíotsa bun:
is shaor tu iad mar dhearb.
5 Do ghlaodh siad riot, is shaoradh iad:
dhearb riot, gun aghaidh dhearg.

6 Acht mise fos cho duin’, acht cnuimh:
gráin daoin’, is tâir na nsloìgh.
7 Cûis crathadh cinn, is casadh bèil,
spòrs’ do na chi mo dhòigh.
8 Ag rádh, do rinn se bun a Dia,
chum bfuasgladh air na fhém:
Nois deanadh sé a theasairgin,
o thug se toil do fein.

9 Acht ’stus an ti do bhuin amach
a broinn mo mháthar mi;
Is tû bu bharant’ dochais damh,
’ntra ar an chìch do bhim.
10 On bhroinn do theilgadh ortsa me,
ar bheth dhamh òg is mao;

O thánig has as a bholg amach
is tu mo Dhia ro chaomh.

11 A Dhé na biosa fada uam,
oir ’sdlù dhamh triobloid theann;
’S gun agam neach dam chuideachadh
no urra chuireas leam.
12 Do chuartigh umam mòran tarbh
am thimchioll ar gach láimh:
D’iath umam tairbh ro láidir bhorb
a mBásan bhi na ntàmh.

13 Gu farsing dfosgail siad a mbeul,
mar leomhan állta garg;
Ag tabhairt sithidh réubigh orm
le búireadh fiaghaigh borb.
14 Mar uisge dhóirteadh mis’ amach,
mo chnámhan sgáint’ o chèil’:
Mo chroidh’ am chom an taobh a stigh,
ar leaghadh tá mar chéir.

15 Ar tiormachadh mar phota criaidh
ata mo neart a Dhé;
Mo theang’ ar leanmhuin re mo ghiall;
Gu hùir bháis thug tu me.
16 Oir d’iath siad umam madridh gharg,
bhuail umam thall sa bhos
Mor-bhuidhionn luchd na haingidhachd:
lot siad mo lámh ’smo chos.

17 Mo chnámhan uile féudfuidh me
an áireamh leth ar leth:
Gu géur atáid ag amharc orm
ag dearcadh orm gu seth.
18 Mo thruscan eatora do roinn,
croinn chuir siad ar mo bhrot.

19 Acht fad’ om chobhair Dhia mo neart
na fan, achd deibhthrigh ort.

20 Do manam tabhair fuasgladh deas
on chloidhamh sgaiteach gheur:
Is maon-ghradh gu ma saorthar leat,
O neart na madradh thrèun.
21 O bhèul nan leomhan láidir borb
dhe' fuasgail orm gun stad:
O adharcaibh na mbuabhul tréun;
oir chual tu me gu grad.

22 Dom bhráithraibh cuiram tainms’ a ngcéill:
san eireachd molfam thu.
23 ’Shìol Jacob, ’sa luchd eagla Dé,
gloir tugaibh dhò is clú:
Oirbhs’ Iarmad Israhéil ar fad
biodh eagalsan gu mòr.
24 Oir tarcuis riamh cho drinn ar bochd,
’snior ghabh se gráin da leon:

Nior fholaigh air, ’snior cheil a ghnùis
da thrèigsin ann na theinn,
Tra rinn se glaodh is gearan ris,
thug éisdeachd dò gu binn.
25 Sann ortsa bhìos mo mholadh àrd
san eireachdas a Dhé:
Mo bhòid do ìocfam fos an lat~hair ,
na druing’ dan eagal é.

26 Na daoine sin macant’ ata
iòsaid is gheibh an sàth:
Na dhiarras Dia ard-mholaid è;
bhur croidh’ biaidh beo gu bráth.
27 Pillfidh re Dia gach iomall tìr’,
ag cuimhniug~hadh air fa leth:

Is sluadh na mfineacha gu lèir
dhuit géillfidh siad gu seth.

28 Arson gur le Jehobha mòr
an rioghachd le cóir cheart:
’Sa measg na mfineachan ar fad
aig uachdranachd is neart.
29 Na daoine reamhar anns gach tìr,
íosuid is gèillfid dó:
Dhó cromidh sìos na thèid san uaimh,
cho chum neach a anam beo.

30 Thig sliochd is seirbhis níd do Dhia,
dhò measar iad mar linn.
31 Innsid a cheart don ál re teachd,
gurb’ eisin sud do rinn.