SALM XXIV.

’S Le Dia an talamh, is a lán:
an domhan, sna bhfuil ann.
2 Oir shocruigh sé ar cuantaibh é,
ar srothaibh leag gu teann.
3 Cia è an fear a reachas suas
gu tulach naomhtha Dè?
Is ann na ionad naomhthasan,
cia sheasas ann gu ré?

4 An tì ga bhfuil na lámhan glan,
is croidhe neamhchiontach;
Anam nior thog re diomhainas,
nior lugh mionn íganach.
5 An tí sin beannughadh O Dhia
do gheibhann sé gu pailt,
Is ionracas faraon on Dia
’sbun sláinte dhò na airc.

6 Se sin an ginolach san dream
a dhiarras è gu mòr:
Ta ’g iarraidh taghaidh is do ghnúis,
O Jacob mar is còir.
7 O gheatuidh, togaibh suas bhur ccinn,
is èirghibh chean a nàird,

A dhoirse siorruidhe; rìgh na gloir’
gu dtigeadh se ga áit’.

8 Cia è sin fein ard-righ na gloir’?
an Tighearna láidir trèun,
Jehobha neartmhur cruaidh a ngcath
bheir buaidh amach dho fèin.
9 A gheatuidh, togaibh suas ar gcinn,
is èirghibh chean’a nàird
O dhoirse siorruidhe: Rìgh na gloir’
gu dtigeadh se ga àit.

10 Cia è sin fein ard-righ na gloir’?
Jehobha mòr na nslògh,
Se fein is righ na gloir atann,
gun choimeas idir dhò.