SALM XXXII.

BEannuight an duine sin a dfuair
na pheacadh maitheamhnas,
Is fuair le tròcair’ folach air
a chiont’ is easontas.
2 Beannuight an ti nach agair Dia
na sheachranaibh ni smó,
Is ann na spiorad fos nach bhfuil
claon chealgoireachd no gó.

3 Ag fantin damh gu fad am thámh
luigh ar mo chnàmhaibh aois
Gach lá mar sin do bhi mo chor,
le dol dom bhùireadh suas.
4 Oir orm do bhi do lamh gu trom
re feadh gach oidhch’ is là:
Mo bhríogh gu tart an tsamhraidh theth
ar atharachadh atá.

5 Lán-fhoillsigh me mo pheacadh dhuit,
nior cheilas m’aingidhachd:
A dubhras, aidfuim sin do Dhia,
is mhaith tu cron mo lochd.
6 So fáth ma nguidhann riot gach naomh,
an am an fuighar thú:
Gu dearbh an tuil’ na nuisgeach mór’
cho rig siad air gu dlù.

7 Ta tusa tionad foluigh dhamh,
nì coimhed orm o theinn:
Is nítar leat mo chuartughadh
le hóran saoirse binn.
8 Fíor-theagaisgam is muinfam duit,
an bealach is an tiùl
An dtigeadh dhuitse triall gu ceart:
’nois seólam dhuit lem shúil.

9 Na bibh mar mhuilat, no mar each,
na hainmhidigh gan chéill:
Re ngcuirthear chum nach tiocfaid ort,
teann sparrag srèin na mbèul.
10 Is líonmhur bròn ag luchd an uilc:
acht neach da mbarant’ Dia,
Ta thròcair’ dol ma thiomchiollsan
da dhìdean mar nì sgiath.

11 A Dhaoine trébhdhireach, an Dia
bibh aoibhneach agus ait:
Is dèanuidh gàirdeachas, gach neach
ga bhfuil an croidhe ceart.