SALM XXXVI.

DEir easaontas an drochdhuin’ so
am chroidh’ is ann mo chliabh,
Fíor eagal Dè fa chom~hair a shúl’
ni bhfuil, is ni raibh riamh.

2 Oir ni se brionnal bao ris fein
do rèir mar thaitnas ris,
A chionta gus a mfoillsighar
mar ádhbhar fuath da sgrios.

3 Fíor-chluaintaireachd is égcoir mhór
sud cainnt a bhèil gu tric:
Do sguir se fòs o dhéanamh maith,
is leig se dheth bheith glic
4 Aimhleas na leabuidh ta se dealbh,
san tslighe nach bfuil maith
Ga shuighughadh ’s ga shocrug~hadh féin;
ni hoilltoil leis beart shaith.

5 Do thròcair’ tà sna neamhaibh shuas,
a Thighearn’ is a Dhé:
Gu rig na neoil is áird na nspèur
do rigionn tfìrinn rè.
6 Do cheartas mar na sléibhte árd;
do bhreith mar dhoimhneachd mhòir:
Ar duin’ is ainmhidh nì tu, Dhè,
deadh-choimhed agus fòir.

7 O Dhia! is prísoil onorach
do chaoimhnas grádhach caoin;
Fuidh sgáil do sgè nìd uime sin,
lán dóchas clann na ndaoin’.
8 Le saill do theachs’ is tarois phailt
sásighear iad gu mór:
As tabhuinn lán da shòlasaibh
deoch bheir tu dhoibh ren òl.

9 Tobar na beatha tá gu dearbh
agads’ a Dhia na ndúl;
Is ann do sholus dealrach glan
do chi sinn solus iuil.

10 Mairfeadh do chaoimhnas gráidh a Dhè
don dream chuir eòlas ort:
Is buanaigh tionracas faraon
do luchd an chroidhe cheart.

11 Na leig do chois an árdain bhuírb
am aghaidh teachd, a Dhè,
Is lámh an drochdhuin’ aingidh fòs
gu bráth na tulgadh mé.
12 An sin do thuit luchd dèant’ an uilc:
is sìos do leagadh iad,
Ag dìodhbhail spionnaidh agus lúdh
éirigh ni ’smó cho nfhéd.